Να κάνουμε και μια κριτική της συναυλίας.
Όσον αφορά το καλλιτεχνικό κομμάτι, οι Nightwish ήταν άψογοι.
Βγήκαν γύρω στις 9:35 και τελείωασν περίπου στις 11:05. Έπεξαν σχεδόν όλο το Once (εκτός από 3-4 κομμάτια), από το Century Child έπεξαν 4 (τα Bless The Child, Ever Dream, The Phantom Of The Opera, Slaying The Dreamer), ενώ από παλιότερα κομμάτια έπεξαν το Wishmaster και 1 ή 2 ακόμα, αλλά δε θυμάμαι τίτλους.'Επεξαν μάλιστα και μια διασκευή το High Hopes των Pink Floyd για να ξεκουραστεί λίγο η Tarja. Tο συγκρότημα ήταν σε καλή φόρμα και απέδωσε τα μέγιστα. Η Tarja ήταν ΘΕΑ με την φωνή της να πιάνει απίστευτες συχνότητες. Παρόλο που η θεμροκρασία είχε αρχίσει να πέφτει αρκετά (όχι πάνω από 18-19 βαθμούς) εμφανίστηκε με κάτι εξώπλατα. Βέβαια στην Φιλανδία αυτή η θεμροκρασία είναι ζέστη γι'αυτούς οπότε δεν είχαν πρόβλημα. Λίγο πριν εμφανιστούν στην σκηνή για το encore, έγινε απονομή χρυσού δίσκου για το Once και ακούστικε το γνωστό σε όλους μας σύνθημα "Σήκωσε το το γαμημένο" (καλά ό,τι θυμώμαστε, χαιρώμαστε). Και έκλεισαν με τα Creek Mary`s Blood και Wish I Had An Angel από το Once. Παρόλο που υπήρχαν αρκετά προηχογραφημένα κομμάτια δεν έδειχνε να ενοχλεί το κοινό.
Πάμε τώρα στην διοργάνωση. Η Astra Productions έδειξε για μία ακόμα φορά, ότι δε τραβά σε ανοιχτές συναυλίες. Μπορεί να κάνει καλές συναυλίες στο Gagarin, αλλά μέχρι εκεί. Στις ανοιχτές τα κάνει θάλασσα. Έχει πολλά να μάθει ακόμα. Και για να γίνω πιο συγκεκριμένος, εμφανίστικαν μισή ώτα πριν ανοίξουν οι πόρτες για να μας πούν ότι όλα τα άτομα που έχουν μαζευτεί στον προθάλαμο του θεάτρου, πρέπει να βγούν έξω από αυτόν. Είναι δυνατόν να βγούν 500 άτομα που υπήρχαν ήδη μέσα, έξω από τα κάγκελα? Και άλλα 3000 να περιμένουν από πίσω. Τέτοιο σπρώξημο είχα να φάω από το 1997. Από τότε η didi music, που διοργάνωνε τις περισσότερες συναυλίες, φρόντιζε από νωρίς να υπάρχει μια τάξη, είτε στον Λυκαβηττό, είτε στο Ροδον, είτε οπουδήποτε αλλού. Χάθηκε ο κόσμος να έβγαινε ένας Χριστιανός στις 5 που είχε το πολύ 20 άτομα, και να πεί όλοι να βγούν έξω από τα κάγκελα? Κανένας δε θα έχανε την σειρά του αλλά και δεν θα υπήρχε πρόβλημα. Αλλά όχι μας είχαν σαν τα ζώα. Την επόμενη φορά που θα κάνει ανοιχτή συναυλία η Astra Productions θα το σκεφτώ διπλά για το αν θα πάω. Και μετά παραπονιόμαστε για κάποιες μικρές ατέλειες της Didi Music. Όχι ότι είναι αγία η didi music, αλλά είναι έτη φωτός μπροστά από την άλλη εταιρία. Και πάλι καλά που δεν υπήρχε αστυνομία όπως σε παλαιότερες συναυλίες. Σ'αυτή τη περίπτωση θα έπεφτε πολύ ξύλο,
να μη πώ για συλλήψεις.
Αυτά.