Πήγα την 1η μέρα που όπως έλεγε το όνομά της ήταν πολύ "ιδιαίτερη".

Ξεκίνησαν οι Universe 217 με ατμοσφαιρικό doom metal. Για διάφορους λόγους δεν έπαιξαν και πάρα πολύ καλά, είχαν μικρύνει τα συνήθως μεγάλα κομμάτια τους ενώ είχαν και κάποιες όχι και τόσο ταιριαστές noise παρεμβάσεις. Έπαιξαν όμως και ένα πιο uptempo κομμάτι που ρόκαρε σωστά. Στα φωνητικά η Τάνια (Liquidust) κλέβει αναγκαστικά την παράσταση. Μην αρχίσω τα εκθειαστικά σχόλια πάλι, όσοι δεν την έχετε ακούσει, απλά χάνετε. Από τις μεγάλες ελπίδες της σκηνής οι U217.

http://www.universe217.com

Ακολούθησαν οι Mary and the Boy. Ήμουν αρνητικά προδιαθετειμένος, όχι γιατί δεν μου άρεσαν τις προηγούμενες 2 φορές αλλα γιατί δεν μπορούσα να φανταστώ τι άλλο θα μπορούσε να μου πει η εμπειρία ενός live τους. Τα έχουμε ξαναπει, 1 τύπος παίζει πλήκτρα και τραγουδάει/ουρλιάζει, μια τύπισσα τραγουδάει/ουρλιάζει, μια άλλη τύπισσα χορεύει πολύυυυυυυυυ αισθησιακά (και ψιθυρίζει και στίχους όπως lick my pussy, fuck you like a bunny κλπ) και ένας ακόμα τύπος παίζει ενίοτε πριόνι. Το αποτέλεσμα απρόσμενα εκπληκτικό για άλλη μια φορά. Δείτε τους οπωσδήποτε.

Έκλεισαν οι Τrypanosoma. Πριν αρχίσουν το set τους, ο ένας έπαιζε με τα μπλιμπλίκια/κονσόλα/grοovebox/δεν_ξέρω_τι_ήταν_αυτό_το_κουτί διάφορους ήχους που βρήκα βαρετούς και ετοιμαζόμουν να φύγω. Λίγο αργότερα άρχισε να βγάζει έναν απίστευτο merzbow-ικό θόρυβο που λαμβάνοντας υπόψην τον πολύ μικρό χώρο του club, σε διαπερνούσε από παντού. Βγήκε και ο άλλος τύπος και το show άρχισε και με καθήλωσε μέχρι τέλους. Σίδερα που κοπανούσαν σίδερα, βορβορώδεις κραυγές, ουρλιαχτά, απολαυστικές και καυστικές απαγγελίες (εδώ μέσα όλοι την έχουμε μικρή), άλλο_ένα_δεν_ξέρω_πώς_τα_λένε_αυτά_τα_μηχανήματα_του_διαβόλου_κουτί με διάφορα εφέ, κλαρίνο, κιθάρα. Αναγκαστικά, πήρα και το CD τους (bayonette limbo) φεύγοντας.

http://www.geocities.com/echomusicrecordings