Ενας κουρέας κρεμάει μια ταμπέλα έξω από το κουρείο του που γράφει: <Αύριο κουρεύω δωρεάν>
Την άλλη μέρα ουρά έξω από το κουρείο του αλλά αυτός τους λέει, δείχνοντας την ταμπέλα: <συγνώμη, αλλά δεν ξέρετε να διαβάζετε; Αύριο κουρεύω δωρεάν>
Την άλλη μέρα πάλι ουρά έξω από το κουρείο του και αυτός τους λέει <ρε παιδιά, αύριο κουρεύω δωρεάν, όχι σήμερα>
Την άλλη μέρα πάλι ουρά και τους ξαναλέει <αύριο κουρεύω δωρεάν, όχι σήμερα>
Την άλλη μέρα πάλι ουρά και τους ξαναλέει <αύριο κουρεύω δωρεάν, όχι σήμερα>
Την άλλη μέρα πάλι ουρά και τους ξαναλέει <αύριο κουρεύω δωρεάν, όχι σήμερα>
Την άλλη μέρα πάλι ουρά και τους ξαναλέει <αύριο κουρεύω δωρεάν, όχι σήμερα>
Την άλλη μέρα πάλι ουρά και τους ξαναλέει <αύριο κουρεύω δωρεάν, όχι σήμερα>
Την άλλη μέρα πάλι ουρά και τους ξαναλέει <αύριο κουρεύω δωρεάν, όχι σήμερα>
Την άλλη μέρα πάλι ουρά και τους ξαναλέει <αύριο κουρεύω δωρεάν, όχι σήμερα>
Την άλλη μέρα πάλι ουρά και τους ξαναλέει <αύριο κουρεύω δωρεάν, όχι σήμερα>
Την άλλη μέρα πάλι ουρά και τους ξαναλέει <αύριο κουρεύω δωρεάν, όχι σήμερα>
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
R.I.P.
αφιερωμένο στην συμπαθέστατη τάξη των πολιτικάντηδων και των διαιωνιζόμενων προγραμμάτων λιτότητας που εξαγγέλουν κάθε χρόνο και της συνεπαγώμενης αιώνιας αναβολής της έλευσης καλύτερων ημερών: Ρε άντε πάτε να κουρευτείτε!