VoivoD

[The Good Son]

bump
στην σχεδόν mid period τους από nothingface μέχρι angel rat that is. (εντιτ : μέχρι outer limits εννοώ, διόρθωση)

Από το Nothingface ως το Outerlimits έχουν τρεις δίσκους. Αυτούς και το Angel rat. Γιατί δεν τα ακούς όλα αυτά;

[Marillion]

ε; εγω να μαθω τι παιζουν σε αυτους τους δισκους θελω και μετα θατακουσω.

[The Good Son]

Απλά μου φαίνεται αστείο έχοντας ακούσει 245245245 δίσκους να ζητάς λεπτομέρειες για τρεις, ενώ θα σου πάρει 140 λεπτά αν τους ακούσεις συνεχόμενα ή πολύ λιγότερο αν ακούσεις περιληπτικά.

Εμπάσει περιπτώσει το Nothingface το θεωρούν πολλοί το κορυφαίο τους. Ουσιαστικά έχει ρίζες στα προηγούμενα αλλά δεν είναι θρας. Είναι στην ουσία σαν το dimension haatros αλλά πιο γυαλισμένο. Το Angel rat είναι τέχνη και ουσιαστικά εκεί γίνεται η στροφή προς κάτι πιο εμπορικό, αν και συνεχίζει να γαμάει όπως βλέπουμε εδώ. Μπορεί να αλλάζουν αισθητικά αλλά έχει αυτή την cult χροιά. Το Outer limits δεν το 'χω ακούσει ποτέ.

[Marillion]

μάλιστα, δεν κατάλαβα και πολλά ουτε απτην πρωτη ουτε απτην δευτερη παράγραφο αλλα ευχαριστω

[Helm]

Ποστ προ εξάμηνου αλλά επειδή ίσως ο Μαρίλλιον να μην ακούσει Βόιβοντ που είναι κρίμα, ας είναι:

Κατ'αρχήν για να το πιάσεις, μην ξεκινήσεις από το Nothingface, ξεκινά από το Dimension Hatröss. Δες τα Hatröss/Nothingface και Angel Rat/Outer Limits σαν αδερφάκια έτερα. Αν δεν σου αρέσει το πρώτο σετ, υπάρχει πιθανότητα να σου αρέσει το δεύτερο ακόμα, οπότε μην τα παρατήσεις στo Tribal Convictions ξέρω 'γω.

Στα πρώτα δυο δεν υπαρχουν εύκολα hooks, τεχνοθρας είναι, περισσότερο το πρώτο, λιγότερο το δεύτερο, σαν διαφωνικούς (δηλαδη 'παράφωνους' όσο άσχημο και αν ακούγεται) Rush ας πούμε. Κιθάρες χαμηλά στην μίξη, πολύ έντονο παραμορφωμένο μπάσο, ένας τραγουδιστής εκτός. Αντίθετα με τις περισσότερες -θρας μπάντες, δεν έχει πολύ πυκνό κιθαριστικο παίξιμο με πολλά palm mutes και τριπλές, δεν είναι 'αγορίστικο' δηλαδη, δεν θέλουν να σου σπάσουν τα μούτρα οι Exodus riding on Baphomet. Ούτε και κοριτσίστικο όμως με πλούσια αρμονία που βγάζει νόημα και τέτοια. Ρομποτάκι είναι. Εσύ που ακούς πανκξ σκέψου τους Die Kreuzen, ε στρυφνοί και 'άδειοι' σαν αυτούς. Ο τραγουδιστής (στο πρώτο ζευγάρι δίσκων) είναι άτονος και ακόμα και τα αγγλικά του ακούγονται λες και τα τραγουδάει πρώτη φορά - το οποίο προσφέρει. Οι συνθέσεις έχουν κενούς χώρους, πολλά περίεργα-ακόρντα, μια ατμόσφαιρα ξένη, λες και προσπαθεί να παίξει ροκ εντ ρολλ ένα μηχάνημα που δεν ξέρει τι είναι η διασκέδαση. Εκεί είναι το ενδιαφέρον με τους Voivod. Αν οι Meshuggah είναι κάτι σαν άνθρωποι που προσπαθούν πολύ να παίζουν ΣΚΛΗΡΗ ΜΟΥΣΙΚΗ ΓΙΑ ΤΕΡΜΙΝΕΙΤΟΡΖ, τότε οι Voivod είναι το ρομπότ που προσπαθεί να παίξει μουσική σαν-κρεατοσακούλα για να ανήκει, επειδή νιώθει μόνο.

Γιατί τώρα γίνεται αυτό, περίπλοκο. Υποθέτω οι Voivod έχουν κάποια κοινωνική κριτική σαν ρίζα αυτής της περιόδου τους αλλά είναι κάπως χαμένη κάτω από τα κακά αγγλικά τους και το κάπως εσωτερικό αισθητικό τους περίβλημα (το εξώφυλλο και μπουκλετ του Nothingface που είναι ένα αριστούργημα, είναι συνδυασμός pixel art φτιαγμένη στην Amiga se deluxe paint, με νερόχρωμα. Αυτό σου λέει όσα χρειάζεται να ξέρεις ίσως). Φαίνεται σε μένα ότι η οπτική τους είναι κάπως μετα-αποκαλυπτική "όταν θα μας έχει καταστρέψει η τεχνολογία θα βγούμε από τα συντρίμμια νεο-βαρβαροι και χωρίς ιστορία, μόνο πόλεμος και υπαρξιστική μοναξιά" κτλ. Αλλά όπως είπα είναι λίγο δύσκολο με τους στίχους να βγάλεις ακρη. Μια ατμοσφαίρα υπάρχει. Μου πήρε 5 χρόνια να 'μπω' στο Nothingface.

Ας πούμε ότι το πρώτο ζευγάρι δίσκων αυτών είναι ένα φουτουριστικό cautionary tale. Το δεύτερο είναι βουτιά στον σουρεαλισμό, οπότε με άλλα αυτιά το προσεγγίζεις. Σαν αρκετή σουρεαλιστικα-σχετική μουσική, το Angel Rat/Outer Limits δεν έχει για μένα, εσκεμμένα, ειρμό και κατεύθυνση, τα ακούω λιγότερο συχνά λοιπόν. Στα θετικά είναι ότι αυτοί οι δίσκοι είναι τίγκα στα hooks (ουσιαστικά περίεργη ποπ μουσική είναι) οπότε ακομα και αν αισθητικά νιώσεις αποσύνδεση, θα σε κρατάει. Ο τραγουδιστής έμαθε να τραγουδάει, όλα όμορφα, μια έντονη ονειρική ατμόσφαιρα. Αυτά προσεγγίζονται πιο εύκολα αλλά για μένα δεν έχουν το 'κάτι' που να τα κάνει για-πάντα-αγαπημένα. Αλλά εσένα ίσως σου αρέσουν περισσότερο!


Αυτά. Τα λέμε στο μεταποκαλυπτικό μέλλον.

[Marillion]

tl/dr

Spoiler

πλάκα κανω

ωραία
κοιτα, το dimension το εχω οπότε αν κατάλαβα καλά μου προτείνεις να τα πάρω χρονολογικά έχοντας στο μυαλό μου σαν αρχή αυτό. η αλήθεια ειναι οτι απ'το angel rat ακουσα ξώφαλτσα κάτι (εξού και το ενδιαφέρον)που προσέγγιζε το postpunk και μου φάνηκε τρομερά παράξενο για τους voivod (μετά μπήκα ειδα interview του away να λέει οτι ακουγε bauhaus και τέτοια και είχα πιο ομαλή προσγειωση), οπότε μπορεί όντως να ειμαι κατευθειαν γιαυτα. θα κάνω την βουτιά οπότε, χρησιμο ποστ.
thanx

[Neuroscar]

Δηλαδη ρε Κωστα δε καταλαβες και πολλα απο ποστ γκουντσαν, αλλα εβγαλες χρησιμα συμπερασματα απο ποστ χελμ? =Ρ

[Marillion]

ναι.





αυτά ήταν τα τρακς που μου έδωσαν το εναυσμα να αρχίσω να ενδιαφέρομαι για την mid period τους. για να δουμε

[Coroner]

Ρε μαλάκα Helm τα πες ωραία λέμε ρε.

[Marillion]

bump (ξανα)

ακούω αυτήν την περιβόητη τριάδα των δίσκων που τελειώνει στο outer limits και κάπου πρέπει να εκφράσω και εγώ τον θαυμασμό μου (θα αφήσω λίγο το nothingface για να επικεντρωθώ στα δύο επόμενα). γενικά πολυ περίεργη και αψυχολόγητη φάση για μια πρώην τεχνο θρασ μπάντα, αλλά τελικά είχε δίκιο ο πάνκης όταν έλεγε πως το μουσικό τους iq ήταν πολλά επίπεδα πάνω απ'τον μέσο μαλλιά με μεταλικό μπακράου της εποχής. αυτό το τελευταίο να μην παρεξηγηθεί αλλά όταν γράφεις κάτι τέτοια άντε να σε πιστέψουν ότι πριν λίγα χρόνια έπαιζες έτσι

το περίεργο με αυτους εδώ τους δίσκους είναι ότι θα κάνουν άβολες τις ακροάσεις για οποιονδήποτε πάει με συγκεκριμένο state of mind. δλδ ΝΑΙ έχουν post punk καταβολές (απίστευτο), ΝΑΙ έχουν prog rock σημεία και ΝΑΙ διακρίνεται μια μεταλική νοοτροπία στον τρόπο που παίζουν, αλλά είναι μέσα στα twists η φάση και ποτέ δεν μπορείς να πείς, να ένα ολόκληρο post punk τραγούδι κ.ο.κ. είναι και η εποχή που βγήκαν τέτοια και έχουν και μερικά πιο alternativoειδή μέσα (μη βαράτε).

μου είναι πολύ δύσκολο να μιλήσω με συγκεκριμένες αναφορές στο θέμα των επιρροών γιατί ρε γμτ οι τύποι είναι πάρα πολύ ιδιαίτεροι στον τρόπο που δομούν κάθε τραγούδι. ειλικρινά προσπάθησα πάρα πολύ να βρω όλες τις εξωμεταλλικές επιρροές και δεν μπορώ. μπορούν να βγάλουν ένα τραγούδι που ακούγεται σαν τους motorhead με ήχο κρύσταλλο, με σχεδόν bad religion-ικά refrain και couple και μια τεχνοτροπία που φέρνει σε rush των '90ς :-/

να ένα



να και άλλο ένα




κάθε φορά δλδ που θα περιγράφω ένα τραγούδι θα προβαίνω σε τέτοιες γελοίες παρατηρήσεις, οπότε το αφήνω. που να ακούσει ο ανυποψίαστος και κάτι le pont noir... πάντως δεν πάνε έτσι όλα, έχει μεγάλη ποικιλομορφία το υλικό, δείτε το nuage fractal καλή ώρα.

εντωμεταξύ υπάρχει αισθητή διαφορά μεταξύ angel rat & outer limits με το δεύτερο να είναι πολύ πιο πολύπλοκο συνθετικά και τεχνικό εκτελεστικά. ο ήχος της κιθάρας του piggy σε αυτά εδώ, είναι α-π-ι-σ-τ-ε-υ-τ-ο-ς.
μπράβο μου που ασχολήθηκα