Έτσι.
Είπα ότι θα γράψω για τις κυκλοφορίες τους ξεχωριστά σκοπεύοντας να πω ακριβώς αυτό που έγραψε και ο Kingdom. Ότι μπορεί σε κάποιον που έχει ασχοληθεί επιδερμικά με την δισκογραφία τους να φαίνεται όχι απλά ίδια αλλά πανομοιότυπη αλλά η πραγματικότητα είναι πως τα white 1/2 είναι πολύ πιο προσιτά σαν ήχος, πολύ περισσότερο δουλεμένα. Να το πω πιο υπερβολικά, για κάποιους που δεν είναι νέοι στο είδος, είναι σχεδόν πιασάρικα
Στο μόνο σημείο που διαφωνώ και για να απαντήσω και στην ερώτηση της Kατερίνας, είναι η "κατάλληλη" διάθεση που προαπαιτείται για την ακρόασή τους. Ίσως βέβαια έχει να κάνει και με τα βιώματα ή τα ακούσματα του καθένα μας ξεχωριστά. Αλλά εγώ μπορώ να τους ακούσω σε διάφορες φάσεις με μόνη επισήμανση ότι δεν μπορώ να κάνω κάτι άλλο ταυτόχρονα, ούτε καν να οριοθετώ τις σκέψεις μου (πόσο μάλλον να οδηγώ κλπ). ΟΚ, δεν εννοώ ότι παίζονται σε μαγαζί ή στο ράδιο. Αλλά ούτε και ότι πρέπει να είναι κανείς σε κάποια συγκεκριμένη φάση (βλ. χαλαρός, "κομμάτια", down, σε σκέψεις ή δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο). Εχτές ας πούμε άκουγα τον φανταστικό νέο δίσκο του Springsteen όταν ξεκίνησα να γράφω περί Sunn0))), κι απλά λίγο πριν φτάσω στο τέλος του κειμένου, έβαλα το grimm robe demos στο repeat. Σταμάτησα για 2 ώρες οτιδήποτε έκανα και μετά πάτησα submit. Tόσο απλά.
*Μιας και ανέφερα τον Springsteen που είναι ένας από τους rock καλλιτέχνες που έχει μαζική απήχηση και αποδοχή από το κοινό. Έχει ένα κομμάτι στο Devils & Dust στο οποίο περιγράφει μια σκηνή με μια μεξικάνα πόρνη. Βασικά είναι η περιγραφή μιας πίπας (as in πεολειχία). Η φωνή του, η ακουστική κιθάρα και μερικά συνοδευτικά έγχορδα ακόμα. Απλά πράγματα, τίποτα το ξεχωριστό. Ε υπάρχουν άνθρωποι που αυτό το σχεδόν τίποτα θα τους αγγίξει. Όταν βγάλεις από τους Sunn0))), όλο τον μύθο (artwork, ρόμπες, kult, ακραίο, goats
) και πίσω από τους κόκκινους καπνούς αυτό που μένει είναι μερικοί άνθρωποι που δημιουργούν κάτι που αγγίζει μερικούς ακόμα. Τόσο απλά.
Originally Posted by regularpaul
