Έψαξα στο music discussion και δεν βρήκα κάτι. Αν υπάρχει ήδη, sorry.

Προσπαθώ να βρω έναν τρόπο να αναφερθώ στην μπάντα και σε ό,τι πρεσβεύει χωρίς να μπω στην διαδικασία να απαντήσω σε όσους, μεταξύ σοβαρού και αστείου, θεωρούν μαλάκες τους fans τους. Κατά την γνώμη μου ο καλύτερος τρόπος να παρουσιάζεις κάτι που σου αρέσει είναι να μιλάς θετικά για αυτό και όχι να κρίνεις αρνητικά την αντίθετη άποψη.

Ας πάρουμε λοιπόν τα πράγματα από την αρχή. Οι μουσικοί που κυρίως απαρτίζουν τους Sunn0))) είναι ο Greg Anderson και ο Stephen O' Malley. Έχουν κι οι δύο τις "κανονικές" μπάντες τους όπου παίζουν πιο συμβατικά (αν οι Khanate/Burning Witch μπορούν να θεωρηθούν συμβατικές μπάντες). Το σχήμα των Sunn0))) όπως ρητά αναφέρεται στο mini-site τους (http://www.southernlord.com/sunn.htm), δημιουργήθηκε ως tribute στους Earth (τον Dylan Carlson και τους εκάστοτε συνεργάτες του δηλαδή), τους πρωτοπόρους του drone. Ειδικότερα στο Earth 2. Kαι με μοναδικό σκοπό να πειραματιστούν σε χαμηλές συχνότητες με διαρκώς επαναλαμβανόμενους ήχους, delay, feedback κλπ. Αυτό το ηχητικό αποτέλεσμα που προκύπτει έχει και σωματικές και υλικές επιδράσεις όπως αποτυπώνονται σε διάφορα live τους, κυρίως όμως έχει μια εγκεφαλική επιρροή στον ακροατή που ΘΕΛΕΙ να μπει στην φάση τους.

Όπως είπα, αυτού του είδους η μουσική δεν είναι ανακάλυψη των Sunn0))). Οι Earth παίζουν αυτό το ιδίωμα από τις αρχές των 90's. Και σήμερα υπάρχουν πολλές μπάντες που ενσωματώνουν τέτοια στοιχεία στον ήχο τους. Και φυσικά αντίστοιχα μεγάλος είναι ο αριθμός των μουσικόφιλων που αγοράζει δίσκους/πηγαίνει σε συναυλίες/μιλάει για αυτά σε φίλους/γράφει για αυτά όπου του δίνεται η ευκαιρία. Οπότε σε αυτόν τον ήχο πολύς κόσμος βρίσκει μέσο έκφρασης. Οι Sunn0))) μπορεί να ξεκίνησαν το side-project για πλάκα στην αρχή. Όταν είδαν ότι αυτό που έκαναν το γούσταραν κι αυτοί και ολοένα περισσότερος κόσμος (και γιατί όχι, ότι τους απέφερε και κάποια έσοδα), το έκαναν πιο σοβαρά χτίζοντας κι έναν σχετικό μύθο γύρω από την φάση.

Εγώ βρίσκω την συγκεκριμένη μουσική σκοτεινή, heavy, ψυχεδελική. Ό,τι συνήθως ψάχνω για τα ακούσματά μου. Πολύ ψυχεδελική για να θεωρηθεί metal, πολύ heavy για να θεωρηθεί ambient, πολύ νεωτεριστική για να θεωρηθεί doom. Και μου κάνει πολύ μεγάλη εντύπωση ότι μια τόσο απλοϊκή σε σύλληψη φόρμουλα μπορεί να γεννήσει τόσα πολλά και τόσο έντονα συναισθήματα. Και είναι πολύυυυυυυυυυυυυυυυ αργή. Και αυτή η άισθηση της αιωνιότητας, ο τρόπος που οι ήχοι γεμίζουν τον χώρο και τον χρόνο, ο τρόπος που σε καθηλώνει και δεν σου επιτρέπει να αφήσεις να παίζει στο background, ο τρόπος που διεισδύει στο κεφάλι σου. Αυτά μου αρκούν και με το παραπάνω.

Αύριο θα αναφερθώ ξεχωριστά στους δίσκους τους.