Γιάννης Αγγελάκας, Νίκος Βελιώτης 10-5 Rec (Πάτρα).
Το soundtrack της παρακμής. Το soundtrack μίας ζωής. Ένα τσέλο (Νίκος Βελιώτης), μία βιόλα (Φώτης Σιώτας), ένα κοντραμπάσο (Δημήτρης Μπασλάν), οι ανάσες ενός λύκου (Γιάννης Αγγελάκας) πάνω σ' ένα στρώμα ηλεκτρονικών εφέ (Χρήστος Χαρμπίλας) δημιουργούν μια σκοτεινή θάλασσα ήχων και θορύβων. Μελωδίες θανατερές σε ταξιδεύουν στα πιο απόκρυφα σημεία της ψυχής σου και πικρά, σοφά λόγια ενός παλιάτσου φτύνουν τις αλήθειες που διστάζουμε όλοι εμείς να ξεστομίσουμε. Και όλα αυτά με τη συνοδεία μικρών επαναλαμβανόμενων, ψυχωτικών βίντεο κλιπ. "...ποιος καίγεται απόψε και μύρισε η πόλη αγάπη" ψέλνει ο ροκ τροβαδούρος και θαρρώ πως αναφέρεται στον εαυτό του. Βέβαια το αποτέλεσμα μικρή σχέση έχει με τη rock μουσική όμως δεν έχει και ιδιαίτερη σημασία αυτό. Ύστερα και απτο live με τους Alzheimer Beat είχαμε καταλάβει ότι ο Αγγελάκας βρίσκεται σε επίπεδο καψίματος σανό και ήμασταν έτοιμοι για όλα. Και αυτό δε μας χαλάει ιδιαίτερα, έτσι? Έτσι. Η διάρκεια της συναυλίας (μία ώρα και κάτι ψιλά) ήταν πολύ λίγη για το διψασμένο ακροατήριο. Τα παλικάρια έπαιξαν μεταξύ άλλων (άψογες) διασκευές των "υπέροχο τίποτα", "χωρίς εμένα" και του instrumental απτον χαμένο καθώς και πληθώρα τραγουδιών απτο νέο προσωπικό δίσκο του Γιάννη Αγγελάκα "Οι Ανάσες των Λύκων" που ήταν στην πλειοψηφία τους υπέροχα (στάνταρντ θα επενδύσω). Εγώ προσωπικά το καταευχαριστήθηκα, όμως δε μπορώ να πω με σιγουριά το ίδιο και για όλους τους άλλους (ορισμένοι κακόγουστοι έφευγαν στη μέση του set). Να σαι καλά Γιάννη.
Originally Posted by Ghoul
