AntaeuS / Dead Congregation / Injekting Khaos 7/5 (An Club)
Όπως όλοι έχουμε παρατηρήσει, διανύουμε μια πλούσια συναυλιακή χρονιά, πράγμα που όπως επίσης έχουμε παρατηρήσει, δεν αντικατοπτρίζει πλήρως την ουτοπία σε αυτόν τον τομέα. Και όσοι προτιμούν την βεβαιότητα του μονόδρομου από το δίλημμα του σταυροδρομιού, μάλλον αντιμετώπισαν ένα μικρό πρόβλημα για αυτό το Σάββατο, συμπεριλαμβανομένου και εμού. Antaeus ή Covenant;
Ήταν περίπου 7:30 όταν βρεθήκαμε έξω από το An και η παρουσία του κόσμου μπορούσε να συγκριθεί με διαδήλωση αριστερών σχημάτων στου Παπάγου. “Ακόμα νωρίς είναι”, λέγαμε και περιμέναμε την ώρα έναρξης. Με την προσέλευση να μην αλλάζει δραματικά αλλά με την όρεξη για το live αυτό να ανεβαίνει κατακόρυφα, οι πόρτες άνοιξαν την προκαθορισμένη ώρα περίπου. Χωρίς ιδιαίτερες καθυστερήσεις, ανέβηκαν στη σκηνή οι ανερχόμενοι Injekting Khaos. Με ένα πολύ ωραίο demo ονόματι “Inner Suicide” στο μανίκι τους, την απαραίτητη δίψα για το πρώτο τους live και φυσικά την χαρακτηριστική αντιμετώπιση του An στα support σχήματα, οι Injekting Khaos μας φιλοδώρησαν με ποιοτικό black metal με κάποιες death αναφορές (στα φωνητικά κυρίως) οι οποίες έδειχναν να δένουν τελείως με την νοοτροπία και αισθητική που έχει υιοθετήσει το σχήμα. Στα 20 περίπου (ίσως ήταν λίγο παραπάνω, δεν συγκράτησα) λεπτά που έπαιξαν, είχαν αρκετά θερμή αντιμετώπιση από το κοινό (που ευτυχώς δεν τους αντιμετώπισε με τον κλασικό σνομπισμό που συνηθίζει ενίοτε) η οποία εντάθηκε με την διασκευή στον ύμνο “Demoniac” των Blasphemy. Είμαι σίγουρος ότι στο μέλλον μπορούμε να περιμένουμε πολύ ωραία πράγματα από αυτούς. Η σκυτάλη δόθηκε στους Dead Congregation, νέα μπάντα του Αναστάση από τους Nuclear Winter. Ισοπεδωτικό death metal, αισθητά καλύτερος ήχος και διάθεση για headbanging στις πρώτες σειρές. Με ένα τραγουδιστή να δίνει ρέστα και μια μπάντα που σίγουρα έχει μελετήσει τους Immolation περισσότερο από πολλά αμερικάνικα συγκροτήματα, οι Dead Congregation σχεδόν εντυπωσίασαν με το πάθος τους για την μουσική που παίζουν. Αίσθηση μου προκάλεσαν μερικά καρακαβλωτικά αργά σημεία καθώς και η αρμονία που χαρακτήριζε το παίξιμό τους. Οι τύποι πραγματικά δεν έχαναν τίποτα. Προσωπικά αγαπημένη στιγμή βέβαια, ήταν το θεικό t-shirt Darkthrone που φoρούσε ο τραγουδιστής.
Η ώρα είχε πάει περίπου 11 και ο κόσμος είχε αυξηθεί, καθόλου αισθητά βέβαια. Σε καμία περίπτωση δεν ήταν πάνω από 150 άτομα, πράγμα αρκετά θλιβερό γιατί συγκροτήματα σαν τους Antaeus δεν βλέπουμε κάθε μέρα. Είναι σαφές πως το κοινό που απευθύνονται είναι περιορισμένο, αλλά θεωρώ πως υπάρχουν αρκετά περισσότεροι που θα απολάμβαναν το live αν παρευρίσκονταν. Μετά παραπονιόμαστε ότι δεν βλέπουμε black metal στην Ελλάδα, φτου να μου χαθούμε. Κουβέντα να γίνεται βέβαια, και με τους Kaamos τα ίδια (και χειρότερα) δεν είχαν συμβεί άλλωστε; Στα του live τώρα : Οι Antaeus γάμησαν. Επειδή αυτό δεν αρκεί, θέλω να προσθέσω ότι γάμησαν. Ο MkM και ο Set πλαισιώνονταν από 3 καινούρια μέλη, τα οποία και παρελθόν στη σκηνή έχουν, και δείχνουν να έχουν εναρμονιστεί με το συγκρότημα. Αυτό για όσους αναρωτιόνταν “τι να κλάσουν χωρίς τον Hellblaster μωρέ” ή “τι να μας πει η γκόμενα” και λοιπές αηδίες. Η κοπέλα στο μπάσο ήταν σχεδόν ερωτεύσιμη με εκείνο το αυτοκόλλητο Beherit κάτω από τις χορδές τις. Βασισμένοι πολύ στην “Cut your flesh and worship Satan” περίοδο τους, κατέστησαν σαφές ότι παρόλο που η μουσική τους έχει μια μικρή νεκρομεταλλική προσέγγιση (ένα καλό παράδειγμα είναι ότι ο ήχος στα τύμπανα ήταν πολύ μπροστά, πράγμα σχετικά ασυνήθιστο για αμιγώς black metal μπάντα) έχουν ταχθεί στο να επαναφέρουν το total black metal κλίμα που επικρατούσε στην εν λόγω κυκλοφορία. “Seventh Ceremony”, “Inner War”, “Bleeding Blasphemy” (έ-π-ο-ς), ήταν μερικοί από τους ύμνους που ακούστηκαν. Το “De Principii Evangelikum” το τίμησαν με λίγα κομμάτια, όπως το classic πλέον “Blood War III” και “Wormz on Day 6”, πράγμα λίγο παράξενο, καθώς περιέχει αρκετά τραγούδια κατά τι “συναυλιακότερα” από μερικά που ακούστηκαν. Σχετικά λιτή σκηνική παρουσία, όμως με την φιγούρα του MkM στο ένα μέτρο και την απίστευτη φωνή του, η συνεχής κινητικότητα μάλλον δεν ήταν κάτι που θα αποτελούσε βασική προτεραιότητα. Μια μικρή παρατήρηση θα μπορούσε να είναι ότι ίσως να μην ήταν 100% στη μέρα τους, καθώς ο ίδιος ο MkM σε σημεία φαινόταν να μην έχει εκστασιαστεί τόσο όσο μέρος του κοινού. Μικρή λεπτομέρεια, καθώς οι ίδιοι εντυπωσίασαν και σχεδόν ενθουσίασαν με αυτό που μας παρουσίασαν. Η διάρκεια του set (όχι του κιθαρίστα) ήταν σχετικά μικρή, αλλά ευτυχώς πρόλαβαν να μας προσφέρουν τις στιγμές αγνής πόρωσης και γνήσιας black metal γκριμάτσας (naah για αυτό περιμένω αρκετά καυστικά σχόλια) που είχαμε να δούμε από τους Aura Noir και μάλλον τους Mayhem. Η συναυλία έκλεισε με τον MkM να αποχωρεί απότομα από τη σκηνή και τα υπόλοιπα μέλη να ακολουθούν αφού τελείωναν τα μέρη τους (λέμε τώρα).
Συνοψίζοντας, το όλο event μας ικανοποίησε και με το παραπάνω αν και θα συνεχίσω να υποστηρίζω ότι το παρακολούθησαν λιγότεροι από όσους θα το άξιζε. Ας είναι..
Ακολούθησε η συνάντηση με τους Covenant-ικούς που έχει αναφερθεί στο εν λόγω review και αργότερα ένας χαζοχαρούμενος ταξιτζής και ύπνος με πονοκέφαλο.
Και εις άλλα παιδιά…
Originally Posted by carlmikaze
