Ψηφοφορία αγαπημένων άλμπουμ για το 2014 από τους χρήστες του Electric Requiem

Ας πω και εγω για τη δικη μου λιστα αν και ειναι μικρη:

Lethe - When dreams become nightmares
Ισως το καλυτερο αλμπουμ του 2014 για εμενα. Υπεροχη ατμοσφαιρα, πολυ ομορφη φωνη η τυπισσα δενει αψογα με τη μουσικη. Γενικα ενα διαμαντι. Απο τα πρωτα που ακουσα μεσα στη χρονια και δεν επεσε καθολου.

Blues Pills - Blues Pills
Ναι το δεχομαι οτι δεν εχουμε κατι πρωτοτυπο και γενικα το ολο στυλ εχει γινει λιγο μαιντανος. Αλλα διαολε αυτο εδω ειναι φανταστικο. Φ-Ω-Ν-Α-Ρ-Α, ωραιες συνθεσεις, κλασικο ροκ οπως πρεπει. Και λαιβ ηταν υπεροχοι (ασχετο).

Manes - Be all end all
Το πιο πολυαναμενομενο αλμπουμ για το 14 για εμενα. Το πρωτο τραγουδι που ειχε λικαρει (name the serpent) ηταν ΕΠΟΣ. Το αλμπουμ δεν απογοητευσε καθολου. Ειχε 1-2 κομματια που δεν με ξετρελαναν αλλα συνολικα δυνατος δισκος.

VIC - Riza
VIC - Zvara/Karakolia EP
Τα βαζω μαζι αυτα. Εχει γινει απειρη κουβεντα ηδη. Απο το πρωτο τους EP μου ειχαν αρεσει. Και το αλμπουμ πολυ ομορφο. Ισως φταει το γεγονος οτι πηγαινα τακτικα σε πανηγυρια στην Κονιτσα δεν ξερω :P

Pertubator - Dangerous Days
Synthwave οδοστρωτηρας. Τα ειπαμε και στο γνωστο θρεντ. Ειχα συνηθισει να πετυχαινω ωραια κομματια του ειδους απο διαφορους καλλιτεχνες αλλα πρωτη φορα συνολικα ενα αλμπουμ ειναι τοσο δυνατο. Απειρες κομματαρες με αποκορυφωμα ισως το Humans are such easy prey.

Tuomas Holopainen - The Life And Times Of Scrooge
Εχω περασει απειρες ωρες διαβαζοντας τα 2 επη του Don rosa. Ισως επαιξε το ρολο του. Δεν ειμαι κανενας φαν ναιτγουις ή δεν ξερω και γω τι αλλα αυτο εδω ηταν πολυ ομορφο. (/gay)

Solstafir - Otta
Νομιζω ο commissar το ειχε προτεινει και καλα ειχε κανει. τα Lágnætti, Otta, Miðaftann ειναι φοβερα.


ΥΓ: Πριν κατι μερες ακουσα και το Jeremy Irons & The Ratgang Malibus - Spirit knife που ανεφερε και ο Tyler απο πανω και ακουγεται δυνατο.

1.Periphery - Clear

Οι Periphery γίνανε γνωστοί με τον πρώτο τους δίσκο στους djent κύκλους. Πολύ τεχνικοί, ριφ μεσα σε ριφ, αλλάγή πάνω στην άλλαγη και σουπαμουπες. Στον δεύτερο δίσκο φτιαξανε κάπως τα πράγματα, καθώς αλλάξανε τραγουδιάρη και ο νέος δεν ξέρει μόνο να γκαρίζει, αλλά και να τραγουδάει φλώρικα - ωραία όμως. Οι δομές αλλάξανε λίγο, γίνανε λίγο πιο συγκεκριμένοι στα τραγούδια τους και άρχισαν
να μπαίνουν στα χωράφια του prog metal. Σε αυτό το EP λοιπόν φτάσανε την κορυφή τους για μένα. 6 κομμάτια συν 1 intro. Όλα τα κομμάτια εκτός της εισαγωγής είναι γραμμένα απο διαφορετικό μέλος της μπαντας, το οποίο δίνει μια μεγάλη ποικιλία στο ύφος των κομματιών. Από "ατμοσφαιρικo" instrumental djent ("zero"), στο "χορευτικο" the parade of ashes, από το prog metal του the summer jam, στο groove metal του feed the ground κλπ. Αυτό που έχουν τα κομμάτια πλέον είναι ξεκάθαρη δομή, που σημαίνει ότι μπορείς να τα ακολουθήσεις, παρόλο που παραμένουν αρκετά τεχνικά και πολύπλοκα.Εχουν την σπιρτάδα που έχουν οι djent κιθάρες, χωρίς όμως να γίνονται βαρετές από την επαναληψιμότητα, έχουν εναν τραγουδιστή ο οποιός ξέρει πότε να γκαριξει και πότε να τραγουδίσει καθαρά.
Το γεγονός ότι έχει 6 διαφορετικούς συνθέτες το EP Θα μπορούσε να λειτουργεί εναντίων του και να ηχεί σαν αχταρμας, αλλά στην περίπτωση των periphery δεν ισχύει. Ναι μέν καταλαβαίνεις διαφορετικότητα στην αντιληψη των τραγουδιών, αλλά συγχρόνως όλα ακούγονται σαν να έχουν βγεί από έναν αθρωπο.
EΠOC


2.A.C.T - Circus Pandemonium

Περίεργη περίπτωση οι Σουηδοί. Είναι στα ορια του prog rock και prog metal. Πεντακαθαρη παραγωγή με τα όργανα να ακουγονται κρύσταλλο, υψιφωνος τραγουδιστής, πολύ καλός κιθαρίστας και σε γενικές γραμμές top μπαντα. Eίναι αυτό που ίσως να χαρακτηριζε κανείς σαν "θετικό metal", καθώς σου φτιάχνει θετική διάθεση (φυσικά με αντιστοιχες σκοτεινές στιγμές του)- σχεδόν φτάνει τα όρια του pop χωρίς να γίνεται cheesy όμως. Τεχνικά κομμάτια τα οποία όμως ξέρουν πότε να γίνουν πολύπλοκα και πότε να στηριχτούν στις πολύ καλές φωνητικές γραμμές του τραγουδιάρη. Αυτό είναι και το μεγάλο ατου τους: Κάθε όργανο εκεί μέσα έχει κάποιον λόγο ύπαρξης και αναπνέει όποτε "πρεπει". Αν αρέσει αυτό, τότε ακούμε όπωσδήποτε και το φοβερο και τρομερο "Last Epic" του 2003.

3.The Haunted - Exit Wounds

Και εκεί που λες πάνε οι Haunted, εφυγε ο διδυμος και ο Dolving(κυρίως), σκάει αυτός ο δίσκος.Δεν είναι κάτι το τρελό, δεν είναι καμία στροφή περίεργη στον ήχο τους, απλά παίζουν αυτό που ξέρουν να παίζουν καλύτερα: μοντερνο, νευρικό και εμπνευσμένο thrash. Κάτι τέτοιο έχουν να το κάνουν απο το Haunted made me do it και το Revolver. Δεν είναι κοπανημα για το κοπανημα(One kill wonder),δεν είναι το ανεμπνευστο (σχεδον)ξύλο του Versus και φυσικα έχουν φύγει οι πειραματισμοί του unseen.Εχει riff που έχουν λόγο υπαρξης , έχουν τον Aro που είναι Αro, οπότε ξέρεις τι να περιμένεις.Σε σύνολο 14 κομματιών, υπάρχουν 2-3 φίλλερς αλλά αυτό είναι πολύ καλο ποσοστο. Αυτός ο δίσκος θα μπορούσε να είναι ο επόμενος του Made me do it, με κάποιες ματιές σε Revolver και σε κάποια σημεία στο Dead Eye.

4.Thom Yorke - Tomorrow's Modern Boxes

Αυτά τα ηλεκτρονικοπερίεργα δυστυχώς δεν μπορω να τα περιγραψω, καθώς δεν είμαι γνώστης του είδους. Αυτό εδώ μου εκατσε καλά όμως. Μελαγχολικό, ατμοσφαιρικό και μινιμαλιστικό σε σημεία.

5.Opeth - Pale Communion

Για το opeth τα εχουμε πει και στο αντιστοιχο θρεντ.Ακολουθεί το δρόμο του προηγούμενου δίσκου χωρίς όμως τις ασθένειες του. Πλεόν έχουμε δεμένα τραγούδια, που δεν πετάγεται ξαφνικα μια αλλαγή λες και είναι απο 3 δίσκους μετά. Δεν έχει τραγούδι κράχτη σαν το devils orchard, αλλά είναι όλα ένα και ένα.

6.Alaya - Thrones

Περίεργο δισκάκι. Ντεπούτο αλμπουμ, το οποίο κινείται σε περίεργα πλάισια: djent-ίζει ρυθμικά, χρωστάει πολλά στους fear factory του demanifacture, σουηδίζει στα πολλά μελωδικά του σημεία (λίγο In Flames απο εδώ, λίγο Soilwork απο εκεί), έχει τις καθαρές ambient Κιθάρες των uneven structure,καθαρά φωνητικά που θυμίζουν τον τραγουδιαρη των Linkin Park και μια τζούρα(ίσως και τσιγαρο) απο Protest The Hero.

7.Stealing Axion - Aeons

Νέα μπάντα και αυτή. Progressive metal με 8χορδες, αρκετά ρυθμικα djent στοιχεία, αλλά το κύριο χαρακτηριστικό τους είναι η ατμόσφαιρα. Αφήνουν τα τραγούδια να αναπτηχθούν σωστά, χωρίς να βάζουν επιτηδευμένες αλλαγές και συγχρόνως είναι τεχνικοί εκεί που χρειάζεται.Σχεδόν μπορείς να πείς ότι έχουν μια post αισθητική στην στήσιμο κάποιων κομματιών. Τέλος τα καθαρά του τραγουδιάρη είναι πολύ καλά.


8.Mastodon - Once More 'Round The Sun

Καλυτερος Mastodon δίσκος για μένα, το The Hunter. Δεν φτανει αυτά τα επίπεδα, αλλά φαίνεται σαν μια μείξη των 2 προηγούμενων δίσκων. Εξαιρετικός.

9.1000mods - Vultures

Ε νταξει, δεν χρειαζεται να πούμε πολλά, οι περισσότεροι εδώ μέσα τον έχουν ακούσει.

Ας πω εδώ ότι το παραπάνω ήταν το heavy_metal κομμάτι που άκουσα περισσότερο από κάθε άλλο πέρσι. Απέριττο και χρησιμοποιώντας πατέντες και μεθόδους (ηχογράφησης αλλά και image ["ναι" για το πρώτο, "ξεπερνάνε τη γραφικότητα" για το δεύτερο]) ξεχασμένες εδώ και χρόνια, στοιχειοθετεί ένα ωραιότατο "χιτ". 29 λεπτά όλος ο δίσκος.

Quote:

---

Originally Posted by Tyler_Durden

[*]Cosmic Plunge - Wanderers On The Face Of The Earth Τα έχουμε πει για την παρέα του Fucking Wizard, Doom σωστό και πρόστυχο. Fuzzαριστό, με πολύ ωραία "γραφή", και χωρίς power metal νοθείες (δηλαδή ευχάριστη έκπληξη για ελληνική μπάντα που χρησιμοποιεί πρωτίστως τον όρο "Doom" για να αυτοπροσδιοριστεί)

---

O μόνος λόγος που δεν είναι στη λίστα μου του 2014 είναι ότι το άκουσα κάπου 1,5 μετά την κυκλοφορία του και δεν πρόλαβε να μπει. Όπως τα λέει ο Tyler είναι, μεγάλο ντεμπούτο από δική μας μπάντα και με φοβερό ήχο. Όντως ευχάριστη έκπληξη το pure doom στιλ, δεν ακούμε πια συχνά τέτοια απολαυστική μουσική γενικώς. Για Ελλάδα δε, το τελευταίο σχετικό δείγμα είναι νομίζω από εποχές Violet Vortex, πάνω από 10 χρόνια πριν δλδ. Για τους οποίους παρεμπιπτόντως, κάαατι ακούγεται τελευταία.

Violet vortex!πωωω! τους κοσμικ πλαντζ δεν τους ηξερα. ευκαιρία. Οι τύποι ρα που πόσταρες αγγίζουν ευαίσθητες cirith χορδές.

Quote:

---

Originally Posted by atom_smasher

Οι τύποι ρα που πόσταρες αγγίζουν ευαίσθητες cirith χορδές.

---

Ρε μπαγάσα, με πώρωσες περισσότερο!

poso gamise to savage master. eustoxo to sxolio gia cirith ungol. katevainei soumpito

Χωρις καταταξη

Maximo Park - Too Much Information
Kylie Minogue - Kiss Me Once
Manes - Be All End All
Wye Oak - Shriek
The Tea Party - The Ocean At The End
Lykke Li - I Never Learn
Lana Del Rey - Ultraviolence
Amy Lee - Aftermath
Flying Colors - Second Nature
Tony Bennett & Lady Gaga - Cheek To Cheek

Τα μπράβο μου στον κανονικό Παύλο που ήταν ο μόνος που ανέφερε The Wytches. Το ακούω όλη μέρα σήμερα και χτυπάω το κεφάλι μου που δεν αξιώθηκα να ακούσω την συλλογή Mojo που είχα εδώ και 4-5 μήνες και τους πρωτάκουσα χθες βράδυ.

https://www.youtube.com/watch?v=9k3YhGlCRVM

Quote:

---

Originally Posted by FIXXXER

The Tea Party - The Ocean At The End

---

Τωρα το δα αυτο. Ενταξει, απλα φρικτος δισκος για τα δεδομενα των The Tea Party (προσεχε, για τα δεδομενα τους). Ασε που πιο fake δεν παει, υποτιθεται πως ο Jeff τους παρατησε γιατι οι αλλοι θελαν να το γυρισουν σε πιο εμπορικη κατευθυνση με τον προηγουμενο δισκο να βγαινει με το στανιο, ε και κανουν reunion και βγαζουν αυτη τη παπαρια. Σε ποιον τα πουλας αυτα ρε μπαρμπα.

Πρωτον, ο δισκος δεν ειναι παπαρια, εχει παρα πολλα πανεμορφα τραγουδια.
Δευτερον, αν εσυ περιμενες αριστουργημα απο τους Tea Party το 2015, δεν ειναι δικο τους το προβλημα.
Τριτον, εστω και κατωτερο απο αλλα τους αλμπουμς, still μπαινει δεκαδα για μενα.

Δεν ξερω, εμενα αυτο που ακουσα δεν μου αρεσε. Οταν ο Jeff εχει βγαλει μονος του ενα Exile & The Kingdom, ναι, περιμενω κατι δυνατο απο μια συμπραξη με τους υπολοιπους. Αλιμονο αν δεν περιμενα δηλαδη.

Μια χαρά το tea party.

Quote:

---

Originally Posted by FIXXXER

Χωρις καταταξη

Maximo Park - Too Much Information
Kylie Minogue - Kiss Me Once
Manes - Be All End All
Wye Oak - Shriek
The Tea Party - The Ocean At The End
Lykke Li - I Never Learn
Lana Del Rey - Ultraviolence
Amy Lee - Aftermath
Flying Colors - Second Nature
Tony Bennett & Lady Gaga - Cheek To Cheek

---

Βγαζω την Kylie Minogue και την αντικαθιστω με τον καλυτερο δισκο του 2014, δηλαδη το ομωνυμο των Antemasque, οι οποιοι:

1. Ειναι η περιπου 76η μπαντα κατα σειρα που εχει δημιουργησει ο παπαρας Cedric Bixler-Zavala με τον αλλο παπαρα Omar Rodriguez-Lopez
2. Ειχαν τον Flea, το μπασο του, και το στουντιο του για την ηχογραφηση του αλμπουμ
3. Εχουν στα τυμπανα τον Dave Elitch, που ειχε παιξει με τους Mars Volta στην περιοδεια για το Octahedron για μερικα φεγγαρια και κανα δυο εκλειψεις
4. Συνεχιζουν απο εκει που σταματησαν οι Mars Volta πριν το Octahedron, αλλα σε αρκετα πιο εμπορικες φορμες, με μικρα, πιασαρικα τραγουδια ως επι το πλειστον
5. Εβγαλαν τραγουδι με τιτλο 50.000 Kilowatts αντι να το ονομασουν απλα 50 Megawatts λολολολ