The Trial of the Chicago 7

https://www.metaflix.com/wp-content/...r-692x1024.jpg

Βασισμένο στην πραγματική πραγματική ιστορία των Chicago Seven, μιας ψιλοαπίθανης δίκης βίας και νοθείας, που σκόπευε να αποτελέσει το δείγμα γραφής της προεδρίας Nixon που θα ακολουθούσε.

Πάρα πολλή καλή ταινία (παραδόξως για Netflix), με εξαιρετικό flow και πολύ καλές ερμηνείες. Η ψιλοσουρεάλ (που δεν ξέρω αν τελικά είναι τόσο σουρεάλ) προσέγγιση την κάνει ακόμα πιο τραγική την όλη υπόθεση και εδώ ένα μπράβο στον Sorkin που δεν έκανε μία ακόμα ταινία δίκης.

imdb

Την ανέφερα πριν λίγες μέρες στο chat, είναι όντως η καλύτερη ταινία παραγωγής Netflix που έχω δει ως τώρα. Ο κυνισμός του συστήματος, τον οποίο και παρουσιάζει συνεχώς η ταινία, σε κάνει να απορείς και να εκνευρίζεσαι ταυτόχρονα. Μου έβγαλε, σε μικρότερο βαθμό φυσικά, τα συναισθήματα που με κυρίευσαν κατά την παρακολούθηση του When They See Us, όταν δε το συζήτησα με ανθρώπους μεγαλύτερης ηλικίας που είχαν ασχοληθεί με τη δίκη, μου είπαν ότι ο δικαστής στην πραγματικότητα ήταν ακόμα χειρότερος.

Δείτε την οπωσδήποτε, μην σνομπάρετε λόγω Netflix.

Όσα αδιανόητα άφησε έξω η ταινία του Netflix

πολύ καλή, δείτε.

Quote:

---

Originally Posted by Raven Lord

πολύ καλή, δείτε.

---

μαλακίτσα

Ε, μπήκες που μπήκες στον κόπο να γράψεις, πες κάτι παραπάνω.

Περισσότερο το λέω, γιατί είχα καιρό να νιώσω ότι ταινία δεν με κουράζει σε κανένα σημείο της διάρκειάς της και πραγματικά οι 2plus ώρες πέρασαν πολύ, πολύ ευχάριστα.
Άσε που το topic σε πορώνει, οπότε και από άποψη θέματος σου κρατάει αμείωτο το ενδιαφέρον.

ε δεν νιώθω οτι αξίζει να μπω στον κόπο να γράψω παραπάνω λόγια για δαύτο.

πιάνει την πιο προβληματική περίοδο της αμερικανικής/παγκόσμιας ιστορίας μετά τον Β' ΠΠ και την αποδίδει με έννοιες και νοήματα που απευθύνονται στο μαζικό ακροατήριο. οι αλήθειες που προβάλλει δείχνουν αδιάφορες, οι κωμικές σκηνές θυμίζουν χαβαλέ πρωινάδικου, η πολιτική συζήτηση είναι νηπιακού επιπέδου.

βεβαίως διαβάζοντας την λίστα με τις ταινίες που έχει κάνει ο Σόρκιν, δεν μου προκαλεί καμία εντύπωση οτι ο τύπος γυρνάει την μια μαλακία μετά την άλλη.

steve jobs, γελάει ο κόσμος
moneyball, ταινία για παιδάκια
the social network, ...

Δε μου έβγαλε η ταινία ότι ήθελε να μιλήσει πολιτικά, αλλά ότι ήθελε να είναι εξ αρχής πολιτική μέσω της καρικατουρο-ποίησης της όλης κατάστασης της περιόδου στις ΗΠΑ. Για αυτό και στο αρχικό post έγραψα "ένα μπράβο στον Sorkin που δεν έκανε μία ακόμα ταινία δίκης".

Βέβαια, είναι και θέμα γούστου στην προσέγγιση, π.χ. το Social Network το είδα αρκετά ευχάριστα επίσης, μπορεί να έφταιγε βέβαια και ο Fincher.