Ρινόκερος - Θέατρο Κιβωτός
Θέατρο βλέπω πολύ σπάνια. Είναι ελάχιστα τα έργα που θα με σηκώσουν από την άνετη καρέκλα του τσιπουράδικου και ακόμη πιο λίγα αυτά που θα προτιμήσω σε σχέση με μια συναυλία. Ο Ρινόκερος είναι ένα από αυτά.
Η ιστορία του Ρινόκερου είναι λίγο πολύ σε όλους γνωστή, όσο γνωστή είναι και η διαχρονικότητά του, οπότε δε θα επικεντρωθώ σε αυτά. Η παραγωγή, το επιτελείο, ο χώρος είναι σε πολύ καλό επίπεδο, καθώς και η απαραίτητη "παράνοια" που περιέχουν όλα τα έργα του Ιονέσκο αποδίδεται σε μεγάλο βαθμό. Με χάλασε αρκετά που το έργο κατευθύνθηκε στην πιο κοινωνική διάστασή του και σχεδόν καθόλου στην πολιτική διάσταση του κονφορμισμού (ενώ οι αναφορές στο πρωτότυπο είναι προφανείς). Το αποτέλεσμα είναι κάτι πιο εύπεπτο και πιο φιλικό προς το ευρύ κοινό. Δηλαδή, οκ, όλοι πια λίγο πολύ αποδέχονται την τρασίλα των ΜΜΕ, τη ματαιότητα της μόδας ή των ΜΚΔ και αποδέχονται το γεγονός ότι αποτελούν τμήμα αυτό του συστήματος, οπότε δε χάλασε κι ο κόσμος αν τους το τρίψεις στη μούρη.
Στην πιο δυνατή σκηνή του
