Quote:
Originally Posted by phthoggon
Αυτά. Αν με ειρωνεύεται κανένας το πρωί θα τονε γαμήσω.]
ο πειρασμός είναι μεγάλος, αντιλαμβάνεσαι (όχι να με γαμήσεις, να ειρωνευτώ), αντ' αυτού θα δω όλο αυτό το πάθος και το ρομαντισμό με αγάπη και στοργή, σαν ένα πιτσιρίκι που σου λέει οτι όταν μεγαλώσει θα γίνει αστροναύτης: ξέρεις οτι δεν θα γίνει ποτέ, αλλά -- είτε γιατί το βρίσκεις χαριτωμένο είτε γιατί θυμάσαι ότι όταν το είχες πει κι εσύ ο ίδιος κάποιος σε κορόιδεψε και σε στεναχώρησε -- δεν σου πάει η καρδιά να του το πεις. απλά το αφήνεις και περιμένεις την επόμενη φορά, όταν θα σου πει οτι θα γίνει πυροσβέστης ή οτι θα γυρίζει τον κόσμο με ένα σληπιγκ μπαγκ και ένα ζευγάρι σαγιονάρες.
το ερώτημά μου ωστόσο είναι, αφενός πώς νιώθεις που οι μπέχεριτ επανασυνδέθηκαν, και αφετέρου πώς χωράς αυτήν τους την κίνηση στην μακριά-ο-κυνισμός-και-η-απόσταση κοσμοθεωρία που ανέπτυξες για το bm (ή για τα πάντα).