Άρα ερχόμαστε στα λόγια μου:Ότι δεν το κάνεις επειδή κυριαρχεί ο ΦΟΒΟΣ(;)
Printable View
Δεν εξετάζω αν συμφωνώ αλλά αυτό που λέει δεν είναι μηδενισμός, είναι για την ακρίβεια κάτι τέτοιο:
http://en.wikipedia.org/wiki/Consequentialism
http://www.youtube.com/watch?v=gcXPCX8BSdk
Ο φοβος αυτος ειναι ενστικτο επιβιωσης και αυτοσυντηρησης. (οχι επιβαλλομενος απο κατι απο εξω η απο πανω)
Μεσω αυτου αντιλαμβανεσαι σε πρωτογενες επιπεδο την αλληλεπιδραση και τις συνεπειες των πραξεων σου.
Και μπορεις γρηγορα να δεις οτι κερδιζεις περισσοτερα με την ανταποδοση σεβασμου παρα με το αφημα στην παρορμηση.
αυτό που λένε σεβασμό είναι η αντίστροφη δική τους ενοχή, μολότοφ ξαγρυπνούν στου ορίζοντα το χάος!
Dragonlord σε αγαπώ.Να ποστάρεις πιο συχνά τέτοια.Αλήθεια.Συνεχίζουμε:Από ένα σημείο και έπειτα αν κάνεις πολλές κακές πράξεις/βλάψεις τους άλλους δεν θα σε πάρει το παράπονο γιατί απλά η φωνούλα που κραυγάζει η οποία λέγεται συνείδηση μπορεί να καυτηριαστεί και να μην σε κάνει να νιώθεις άσχημα.
Μηδενισμός;Γιατί ταμπελοποιείς;Προφανώς.Από την στιγμή που συνειδητοποιείς ότι όλα καταλύονται και ότι όλα θα χαθούν και δεν έχεις τίποτα για το οποίο να σταθείς,να πέσεις,να πολεμήσεις ή ακόμη και να έχεις αλλά χωρίς να σου δίνει κάποια ελπίδα τι μπορεί να κρατήσει έναν άνθρωπο από το να μην κάνει Ο,ΤΙ άσχημο του έρθει στο νου;
Γενικά φίλτατε Doomsayer
Διάβασε υπαρξισμό.
Οπότε μέσα στις καρδιές των ανθρώπων είναι γραμμένος ένα κώδικας ηθικής έστω και σε ελάχιστο βαθμό σε κάποιους;Ένας άγραφος νόμος που σε ωθεί να κάνεις το σωστό και δίκαιο;Μία υποκινούσα δύναμη που π.χ σε κάνει να λυπάσαι όταν βλέπεις άλλους να υποφέρουν και να θες να τους βοηθήσεις;
Ναι, έχεις δίκιο, αν απο αυτά που αράδιασε ο Ανεκδοτάς δωθεί περισσότερο βάση στο «όλα είναι μάταια». Τα υπόλοιπα που λέει όμως, όπως το «θα κλέψω αρκεί να μη με πιάσουν» ή «σωστό και λάθος είναι ο Φόβος της συνέπειας» και η όλη προσέγγιση "it doesn't matter what's right / it's only wrong if you get caught" δεν είναι ακριβώς το ίδιο. Και έτσι όπως τίθεται γενικά το debate είναι Συνεποιοκρατία [Consequentialism] (ηθική είναι αυτό που καθορίζουν οι συνέπειες μιας πράξης) VS Δεοντολογία (ηθική είναι αυτό που a priori λέμε σωστό).
Η στάνταρ τέτοια αντιπαράθεση είναι στο πρόσφατο θρεντ περι ευθανασίας για παράδειγμα. Οι περισσότεροι μάλλον προσεγγίζουν το ζήτημα με βάση την πρώτη ηθική αντίληψη. Δεν υπάρχει δηλαδή ένας Κανόνας Απαράβατος περι σεβασμού της ζωής αλλά ανάλογα με τις συνέπειες (αν αυτό θα ανακουφίσει ή όχι την οικογένεια, αν θα λυτρώσει τον ασθενή, αν ο ασθενής είχε την δυνατότητα να ανακάμψει κλπ) τότε η ευθανασία είναι σωστή ή λάθος.
Θέλω να πω με αυτά ότι παρότι σαν αντιπαράθεση είναι λίγο ντεμοντέ και ο κόσμος λειτουργεί με πολύ πιο περίπλοκες διαδικασίες από απλά ένα Ηθικό Σχήμα ή ένα άλλο, αν κάνεις μια καθαρά φιλοσοφική κουβέντα πολύς κόσμος λειτουργεί με το Συνεποιοκρατικό / Ωφελιμιστικό πλαίσιο που περιγράφουμε από πάνω. Ειδικά αν έχεις βγάλει το Θεό από το παιχνίδι.