Acid King - III

http://i66.photobucket.com/albums/h2...s/AcidKing.jpg

1. 2 Wheel Nation
2. Heavy Load
3. Bad Vision
4. Into The Ground
5. War Of The Mind
6. On The Everafter
7. Sunshine And Sorrow

http://www.myspace.com/acid_king

Επειδή λοιπόν έχω μία εργασία για τη σχολή αλλά ο ζεστός αέρας στη μάπα λόγω οδήγησης Harley με αποσυντονίζει, θα πω 2 λόγια για την τελευταία δουλειά των Acid King.

Δεν είχε τύχει να έρθω σε επαφή με παλιότερες δουλειές τους η αλήθεια είναι. Πρώτη αυτιά αν θυμάμαι καλά ήταν το Bad Vision στο myspace, όπου ένα κέντρο του εγκεφάλου χτυπηθήκε επιτόπου, μέχρι να καταστραφεί ολοσχερώς με την είσοδο ενός απίστευτου lead. Ο δίσκος παραγγέλθηκε με συνοπτικές διαδικασίες.

Πρώτη εντύπωση, το εξώφυλλο. Ίσως η ιδανικότερη εικόνα γι αυτό που ο ακροατής πρόκειται να ακούσει. "Ζαλισμένο" ευρυγώνιο πλάνο, και το κεφάλι μιας Les Paul στο επίκεντρο. Χέβυ, με λίγα λόγια.

Μουσικά, είναι αρκετά τα χαρακτηριστικά που κάνουν τους Acid King να μην αντιπροσωπεύονται πλήρως από την ταμπέλα stoner. Μην παρεξηγήσετε αυτή τη δήλωση φυσικά, imo είναι το απόλυτο stoner και μόνο. Παρ'όλαυτα το στυλ τους είναι ιδιαίτερο και προσωπικό. Ναι, θα βρούμε τα γνωστά marshallοδοτούμενα πεντατονικά riff με Kyuss-ικούς χρωματισμούς. Η μουσική όμως δε σταματάει εκεί. Πέραν της, υπέρβαρης εδώ, στιβαρότητας που διαθέτει το μέσο stoner group, διακρίνεται και ένα "ανήσυχο" rhythm section, ένας drummer που αρνείται να ακολουθήσει τη λογική του drum machine, και έρχεται να συμπληρώσει την παραπάνω στιβαρότητα ως το alter ego της.

Νομίζω όμως πως η καρδιά της μπάντας είναι η κυρία Lori S. Τα φωνητικά της είναι ένα χτύπημα κάτω από τη μέση, ένα ρεσιτάλ καψίματος, ένα διαρκές σύρσιμο σε μία νότα που καθιστά την αλλαγή αυτής ιδιαίτερα καυλωτική, ενώ τα riff της είναι σεμινάριο γραψίματος riff_που_στέκουν_μόνα_τους_και_όχι_ως_groovάτο_σύνολο. Τα lead βγάζουν μία ασήκωτη γλύκα, marshall γαρ, η οποία δε μπορεί παρά να σε καθηλώσει και να σου δώσει ένα ηλίθιο χαμόγελο ευτυχίας.

Για τον ήχο δεν έχω να πω πολλά, ίσως και να μη γινόταν καλύτερος.

Μάλλον έχω ενθουσιαστεί περισσότερο από όσο έπρεπε με αυτόν το δίσκο, δεν ξέρω. Ίσως από την άλλη να βρήκα το απόλυτο μουσικό στυλ που μου ταιριάζει, και πάλι δεν ξέρω. Όσοι νοιώσουν το ίδιο δέος με το feedback στο τέλος του riff του War of the Mind είναι μαζί μου :!:

Kai gamw tous diskous, alla de ftanei oute to daxtylaki tou "Busse Woods". Oxi oti tha eprepe, alla den tha mas xalage kiolas.

Επίσης τελικά ο δίσκος κυκλοφόρησε πρόπερσι και όχι φέτος (με μπέρδεψε το βινύλιο :oops:) αλλά δεν έχει σημασία ε;

το κλειδώνω.

αστο μωρε.

πολύ αργά, είχε κλειδωθεί πριν ποστάρεις.

dwse acid king sto lao sou stamath

κ ηρθε το πληρωμα του χρονου κ ανοιξαν κ συναυλια τους, ωραια φαση κ πως τα φερνει η ζωη κ τετοια :)

Ακριβώς αυτό. Η συγκεκριμένη μπάντα ευθύνεται σε μεγάλο ποσοστό μέχρι και στο τι κιθάρα αγόρασα, πώς να μη συγκινηθείς μετά.