https://i.imgur.com/MFCZZHJ.jpg
1. Blood on the Tightrope
2. Anymore
3. Crumbling Teeth and the Owl Eyes
4. Red Light Escape
5. Fractured
6. A Thousand Shards of Heaven
7. Battlefield
8. Moving On
Αυτό το ρηβιού γίνεται μόνο και μόνο για το a thousand shards of heaven.
Oι Lunatic Soul είναι η μπάντα του Mariusz Duda των Riverside με τους οποίους εκφράζει τις ηλεκτρονικοπρογκambient (ή κάπως έτσι, συγγνώμη αλλά δεν τα κατέχω αυτά :oops: ) ανησυχίες του, μετρούν 5 κυκλοφορίες πλέον και μετά το προηγούμενο εξαιρετικό Walking On A Flashlight Beam ήμουν πολύ περίεργος για τη νέα κατεύθυνση, μετά τα όσα τραγικά έγιναν πέρυσι με τον θάνατο του Piotr Grudzinsky (λίγους μήνες μετά ο Duda έχασε και τον πατέρα του)
Προηγήθηκε το ορχηστρικό Eye Of The Soundscape με 4 νέα κομμάτια και τα υπόλοιπα "πειραματικά" κομμάτια τους από προηγούμενους δίσκους, πχ τα Night Sessions, που το αφιέρωσαν σε αυτόν:
Spoiler
Το Fractured δεν ξεφεύγει πολύ από το στυλ του Walking..., υπάρχουν διάσπαρτα στοιχεία Riverside (προφανώς), έχει το πιάνο στο πρώτο κομμάτι και το σαξόφωνο σε κάποια άλλα, και στιχουργικά κινείται στο ίδιο περίπου μονοπάτι με το Love, Fear And The Time Machine. Όχι αυτή η άκρατη αισιοδοξία που είχε και ήταν το μοναδικό στοιχείο που λίγο με ξένισε στο τελευταίο Riverside, αλλά όπως λέει και ο ίδιος:
Δεν ξέρω αν θα το πρότεινα σε κάποιον που δεν έχει ακούσει ούτε νότα από τους προηγούμενους δίσκους τους αλλά σε όποιον αρέσουν οι Riverside λέω να ακούσει οπωσδήποτε το a thousand shards of heaven. Είναι ο λόγος που έγινε αυτό το #ωραίορηβιού. Είναι το κομμάτι που θα μπορούσε άνετα να ανοίγει τον επόμενο δίσκο Riverside, ελπίζω να έχει τέτοια κομμάτια ο επόμενος δίσκος Riverside, γενικά ελπίζω να συνεχίσουν οι Riverside.Quote:
This album has always meant to be a combination of fragments of pure shattered glass with sadness and melancholy. That’s what “Fractured” is like, and that’s the new Lunatic Soul.
Those who like to “zone out” listening to this album might find the new release a little tiring and importunate with its loops, cuts and a lot of rhythm. But the truth is, “Fractured” is closer to rock than to ambient. Closer to day than to night. Because it’s an album we shouldn’t fall asleep to but wake up with wanting to leave all that’s bad behind. To wake up and move on.
tl;dr
I want to feel what it’s like
when sorrow turns into strength
I want to feel what it’s like
when there’s no screeches in my head
I want to feel what it’s like
when dreams of mine don’t leave a mark
on my battered heart
https://www.youtube.com/watch?v=SyX2JZ0fFn0
