εγώ πάντως δεν κατάλαβα ποτέ γιατί θεωρείται αριστούργημα αυτό.
Printable View
εγώ πάντως δεν κατάλαβα ποτέ γιατί θεωρείται αριστούργημα αυτό.
Το συγκεκριμένο βιβλίο; Ή γενικά ο Asimov? Αν δεν είσαι φαν των scifi μάλλον δε θα σου αρέσει, αλλά σίγουρα τα ζητήματα που πραγματεύεται είναι πολύ καλά και από ωραία οπτική γωνία.
Μόλις τέλειωσε νέος Ανάν και πριν πιάσω νέο Χρηστιδη πετάγομαι μέχρι Ρωσσία για
http://ecx.images-amazon.com/images/...4,203,200_.jpg
Spoiler
Διαβάζω αυτό εδώ το δυστοπικό sci fi μυθιστόρημα, και ήρθα να το αναφέρω, γιατί μπορώ να σκεφτώ αρκετούς ηαρίτες geeks, gamers, RPGαδες κτλ που θα πορώνονταν μαζί του, ειδικά όσοι ασχολούνται με κονσόλες και γκεημς από τα 80'ς (κυριαρχούν γενικά και οι αναφορές στην 80'ς κουλτούρα, αφού η ιστορία διαδραματίζεται σε εποχή που αναβιώνουν τα τρεντς της εποχής αυτής).
Αν και προσωπικά δε μπορώ να ταυτιστώ απόλυτα με όσα διαβάζω αφού ποτέ δεν έπαιζα γκεημς (πέρα από ατάρι =D), παραμένει ευχάριστο ανάγνωσμα. Τσεκάρετε.
http://static.wixstatic.com/media/ec...0_0.00_jpg_srz
τέλειωσα αυτό:
http://www.greekbooks.gr/ProductImag..._dosilogon.jpg
Κοντά 700 σελίδες. ΦΑΚΙΝ' ΧΕΒΙ :dfinger:
εδώ και κανά μήνα διαβάζω πολύ αργά -γιατί δεν θέλω να τελειώσει ποτέ- αυτό:
http://www.biblionet.gr/images/covers/b198676.jpg
Συ-γκλο-νι-στι-κές ιστορίες, αρβανίτικη διάλεκτος που χρωματίζει το κείμενο αλλιώς (ειδικά στις περιγραφές), και μια αίσθηση όσο το διαβάζεις ότι ο ανθρωπος που τα αφηγείται κάθεται απενάντι σου.Quote:
Οι ήρωες αυτών των διηγημάτων, στρατιώτες που πολέμησαν στη μικρασιατική εκστρατεία, έρχονται αντιμέτωποι με τους ρόλους που τους επιβάλλουν οι παραδοσιακοί κανόνες και το βίωμα του πολέμου. Συγκρούονται, υποτάσσονται, ζουν εν κρυπτώ ή φεύγουν.
Το γκιακ είναι το αίμα, ο συγγενικός δεσμός και ο νόμος του αίματος που σκιάζει τις ζωές τους. Με έναν τραχύ προφορικό λόγο, οι ιστορίες τους αφηγούνται την απώλεια προσανατολισμού, την αδυναμία τους να συμβιβάσουν τους κώδικες της παράδοσης με τα συναισθήματα και τη συνείδησή τους.
Αρχικά το πήρα γιατί μου θύμιζε το "Η κάθοδος των εννιά" του Βαλτινού, που τον σίγουρα τον επηρέασε..
..αλλά αυτό εδώ έχει κάτι πιο άγριο.
Και ο τύπος που το 'γραψε..μόλις 31.
http://www.kaktos.gr/files/General_c...OTOSYKLETA.jpg
Γράφει γαμάτα είναι γαμάτος αγοράστε το και διαβάστε το
Μόλις τελείωσα την τριλογία millenium του Stig Larson. 3 μέρες χωρίς ανάσα. Καύλα ήταν ο Μακαρίτης.
http://upload.wikimedia.org/wikipedi.../c7/DWCity.jpg
Devil in White City - Erik Larson
Ακολουθεί την ιστορία 2 χαρακτήρων:
- Burnham ήταν κορυφαίος αρχιτέχτονας του Chicago late 1800s του οποίου του ανέθεσαν την κατασκευή του World Fair (White City) με σκοπό να ξεπεράσουν το World Fair του Παρισιού και του Eiffel
- Holmes ψυχοπαθή και κατα συρροή δολοφόνος που βρίσκει πολλές ευκαιρίες για νεα θύματα.
Πολύ dark σε σημεία, ο τύπος δεν ένιωθε... Ίσως να είναι κουραστηκά όμως μερικά απο τα κεφάλαια περι αρχιτεχτονικής. Εγώ προσωπικά δεν βαρέθηκα λεπτό.
Next up: Gardens of the Moon
ο λάρσον δεν ξέρει να γράψει ούτε σταυρόλεξο. ο έρικσον ακόμα χειρότερα.
Τέλειωσα τα παρακάτω που εντελώς τυχαία κάθησε η περίπτωση να διαβάζω για γυναικοκρατούμενη κοινωνία και αμέσως μετά για ανδροκρατούμενη με τις γυναίκες όμως να κάνουν και αυτές το παιχνίδι τους. Καραγάτσης εξαιρετικός όπως πάντα.
http://www.randybyers.net/wp-content...ace-webres.jpg
http://4.bp.blogspot.com/-cpkRw321ZA...F%83%CE%AF.png
και λογικά τώρα θα πίασω το
http://aderwise.com/sites/default/files/fata%20rea.jpg
εντιτ, σε παραπάνω ποστ είδα πως σκόπευα να πιάσω νέο Χρηστίδη που τον ξέχασα τελείως...θα δείξει...
https://igcdn-photos-g-a.akamaihd.ne...06533637_n.jpg
Χτύπησα αυτά στις διακοπές.
Luis Sepulveda - Χρονικά του περιθωρίου. Πολύ ευχάριστος και ανάλαφρος Σεπουλβεδας, πάντα ιδανικός για παραλία. Συλλογή μικρων διηγημάτων από συναντήσεις και ταξίδια, λίγο ιστορία, λίγο αριστερά, λίγο περιβαλλοντική κλάψα, λίγο "τι ζωή έχει ζήσει ο πούστης θέλω κι εγώ".
Thomas Pynchon - Το Ουράνιο Τόξο της Βαρύτητας. Αποφάσισα ότι ήρθε η στιγμή μου να το πιάσω, εδώ σε μια μεταφρασμένη κόπια για την οποία δεν ξέρω τι ακριβώς σκεφτόμουν. Κατάλαβα ότι είναι αδύνατο να μεταφράσεις Pynchon και συγκεκριμένα αυτό το έργο, μου έσπασε τα αρχίδια αλλά ο μεγάλος συγγραφέας και το μεγάλο βιβλίο δεν κρύβεται. Προτιμήστε το στα αγγλικά.
Lazslo Krasznahorkai - Πόλεμος και πόλεμος. Φανταστείτε έναν ούγγρο που γράφει ΑΚΡΙΒΩΣ όπως η γιουλάι, με βιογραφικό ότι είναι υπεύθυνος για τα σενάρια του Bela Tarr και βάλτε τον να σας διηγηθεί ένα καφκικό μυστήριο ταξίδι γύρω από την ελευθερία την λύτρωση και Το Νόημα. Ωραιότατο αλλά με βρήκε εκτός φάσης, μάλλον λάθος επιλογή για καλοκαίρι.
Cyber Radicalism: A New Left For A Global Age