Originally Posted by
Headphones
Εγώ απλά λέω πως τα άλμπουμ μετά το ριγιούνιον, αντιμετωπίζονται γενικά με περισσότερη επιείκεια, απ αυτά της περιόδου μετά το 7th, όταν συνθετικά δεν υπάρχει καμιά ουσιαστική διαφορά. Δεν καταλαβαίνω πως γίνεται να μην θεωρείς φίλερ το φόλεν έιντζελ και να θεωρείς το ραν σάιλεντ. Ένα afraid to shoot strangers σήμερα θα το χαν κάνει 3 7λεπτα κομμάτια για να βγει ο δίσκος. Το βασικό πρόβλημα για μένα που δεν μπορώ να ακούσω δίσκο ολόκληρο, είναι ότι με κουράζει ο ντίκινσον, χωρίς να φταίει αυτός, αλλά οι συνθέσεις που συχνά με κάνουν να νομίζω πως τις γράφουν χωρίς να τους ενδιαφέρουν τα φωνητικά μέρη τα οποία ακούγονται διαδικαστικά. Ειδικά στο μπουκ, που ενώ μπαίνει τόσο ωραία, κάπου στη μέση βαράω ενέσεις με τα συνθετικά κολλήματα του χάρις.