Horns Up Festival 7 ~ 2,3/09/2022 @ Τρίκαλα
Τις προήγουμενες χρονιές είτε δε ψηνόμουν είτε δε μπορούσα να τιμήσω. Η επίσκεψη στα Τρίκαλα το 2020, και η βόλτα στο κάστρο, με έψησε να τιμήσω με την πρώτη ευκαιρία η οποία και δόθηκε φέτος.
Πέμπτη πρωί φάγαμε την παγωμάρα με την ανακοίνωση για τη μεταφορά από το κάστρο στη Σουίτα λόγω καιρικών συνθηκών. Μέχρι και σκέψεις για να μη κατέβουμε υπήρξαν αλλά δε γαμιέται....Παρασκευή πρωι και περιμένω έναν φίλο να κλείσει για μεσημέρι και να ξεκινήσουμε και ανοίγουν οι ουρανοί.....40 λεπτά για διαδρομή 10 λεπτών και μετά καβάντζες στο κέντρο για αποφυγή κίνησης και έξοδο στη Εθνική όπου έβρεχε έβρεχε έβρεχε και λίγο μετά τη Λάρισα ο δρόμος έγινε ποτάμι που μας οδήγησε στον προορισμό μας....Από κει που υπολογίζαμε κάνα 2ωρο ξεκούρασης μέχρι να πάρουμε θέση στο πεδίο μάχης μας έμεινε ένα σκάρτο μισάωρο που αναλώθηκε στα τηλέφωνα να βοηθώ έναν φίλο να βρει την βαλίτσα του μέσω κονέ στις χαμένες αποσκευές του Μακεδονία. Το οτι είχε ενδιάμεση στάση και διανυκτέρευση και είχε ζητήσει η βαλίτσα να πάει κατευθείαν στον τελικό προορισμό το ξεπερνάμε, καλά να πάθει που η βαλίτσα χάθηκε όπως και να χει στο τέλος...
Ήρθε η ώρα για το φεστιβάλ όμως και γύρω στις 19:30 φτάνουμε στην Σουίτα, για κάποιο λόγο μας είχε κολλήσει πως είναι ισόγειο, και αφού έγιναν οι απαραίτητες χαιρετούρες με διάφορους γνωστούς αγνώστους της γρέκικης μέτσαλ σκηνής, ανεβαίνουμε τα σκαλοπάτια όπου μας υποδέχεται ο σύντροφος Raven Lord. Ακολουθούν αντρικές αγκαλιές και ένα προσωρινό μπαν μιας ώρας στον tsimp.
Crimson Fire για τα επόμενα 40 λεπτά στη σκηνή που πέρασαν νεράκι και χαρήκαμε δεόντως παλιά και νέα άσματα αλλά που τα δείγματα της ζέστης και του ιδρώτα λόγω κλειστού χώρου οδήγησαν σε αρκετές αρνητικές σκέψεις...Τέλος του σετ και άμεση κάθοδος στον δρόμο για καθαρό αέρα, δροσιά, και τσιγάρο - που ευτυχώς το αντικαπνιστικό τιμηθηκε κανονικά. Θέματα συζήτησης 2, η άψογη εμφάνιση των CF και η δυσκολία λόγω ζέστης. Πολλοί αποφάσισαν να περνούν την ώρα στο δρόμο και να ανεβαίνουν για γρήγορα μουσικά σφηνάκια. Έτσι και έγινε το υπόλοιπο βράδυ με γρήγορες ανόδους για τους θεούς Bombarder - αποκάλυψη του φεστιβάλ οι γέροι Σερβοβόσνιοι/τσεκάρετε το Speed Kill του 89 γαμάει - Power Crue, Perlepe's Mystery αλλά και τους τραγέλαφους της βραδιάς Smoulder. Ποτέ δε με κέρδισαν και η εμφάνιση τους πάνω και κάτω από τη σκηνή ήταν γελοία. Κάποια στιγμή τους είδα να πηγαίνουν στο ξενοδοχείο και λέω πάνε να γίνουν άνθρωποι και εμφανίστηκε ο άλλος με μπότα, πρασινό φωσφοριζέ μαγιό, και δερμάτινο αμάνικο μόνο από πάνω. Epic heavy doom κατά τα άλλα που μόνο που τους έβλεπες γελούσες.
Η βραδιά έκλεισε με Rising, φυσικά, όπου έπαιζε μουσικάρες, ειχε θεό σερβιτόρο, είχε τυχαίο Αργεντίνο που βρέθηκε στο φεστιβάλ για μια μέρα - οπαδός Ιντιπιέντε το παλικάρι και χάρηκα πολύ για τη γνωριμία και τη χρήση Ισπανικών, γρήγορο πηγαινε έλα στη Σουίτα για αγορά Bombarder tshirt, και πολλά ποτά....
Δεύτερη μέρα
Ξυπνάμε και ο φίλος προσφέρεται να κατέβει να πάρει καφέ και πρωινό από κάτω, ζητάω απλά μια τυρόπιτα από τον φούρνο απέναντι από το σπίτι, και επιστρέφει λέγοντας πως το μόνο που βρήκε ήταν τοστ με τυρί. Στην ερώτηση αν ο φούρνος ήταν κλειστός η απάντηση ήταν πως ξέχασε τον φούρνο....
Είπαμε να μην ακολουθήσουμε το πρόγραμμα του φεστιβαλ που έλεγε επίσκεψη στη Πύλη και φαγητό στη πόλη και μας βγήκε σε κακό πέρα από την υπέροχη διαδρομή μέχρι Περτούλι. Κάναμε μια στάση Πύλη όπου συναντήσαμε σύντροφο Raven, προσωρινό ban μιας ώρας στον Tsimp, και άλλους γνωστούς αγνώστους συνδαιτυμόνες τους οποίους απολαύσαμε να βουτάνε στην 'βαθρα' της πύλης συνοδεία τσίπουρου, και συνεχίσαμε για Ελάτη και Περτούλι αφού πρώτα είχαμε επιβεβαίωση για το όνομα της ταβέρνας που θα τρώγαμε στην Ελάτη. Μαγευτική διαδρομή αλλά με ερωτηματικά αν η ταβέρνα ήταν ανοιχτή, κάτι που δε φαινόταν στην άνοδο οπότε και συμβουλευτήκαμε πάλι τον Raven για δεύτερη και τρίτη λύση....Δυστυχώς καταλήξαμε στη τρίτη λύση που καλυτερα να ξεχάσουμε την εμπειρία, γιατί θα αργήσει, και που όποιος θέλει μπορεί να ρωτήσει για λεπτομέρειες αλλά η απάντηση θα αργήσει. Και που φυσικά επειδή μερικά πράγματα αργούνε φτάσαμε πίσω στα Τρίκαλα στο τσακ για παρκάρισμα και επιστροφή στη Σουίτα...
....για ένα απωθυμένο....White Tower και Acceptiκό μέτσαλ όσο εκεί που δε πάει, όχι πως τους πολυενδιαφέρει κιόλας...Με το τέλος του σετ είχαμε φυγή για ξεκούραση μια που το επόμενο τρίωρο μας ήταν αδιάφορο. Επιστροφή στη Σουίτα για αγαπημένους Agnes Vein και έναν συγκεκριμένο κώλο...Τα παιδιά τα σπάσανε για ακόμα μια φορά αλλά η ζέστη και η υγρασία ήταν αφόρητη οπότε και με συνοπτικές διαδικάσιες μετά το σετ τους αποφασίσαμε να αποχωρήσουμε οριστικά για Rising όπου το τι ακολούθησε εκεί είναι μια άλλη ιστορία....
Συνοπτικά να πω μπράβο σε όλους τους συμμετέχοντες, διοργανωτές, μπάντες εκτός από Smoulder, αλλά η ξενέρα της αλλαγής χώρου μας χάλασε όλη τη φάση. Του χρόνου ή του παραχρόνου με το καλό...
