εγω λεω το πεινκιλαρ .
Printable View
εγω λεω το πεινκιλαρ .
όχι ρε φρικ... μη μας βάζεις σε αυτή τη διαδικασία...
Powerslave, μετά το χάος.
Θα είμαι δριμύς στο post μου. Σας προειδοποιώ. 8-)
Είμαι βέβαιος ότι ο λατρείας ο Freak άνοιξε με καλή πρόθεση (και διάθεση) το παρόν thread. Θεωρώ όμως ότι ενδόμυχα προσδοκά να βγει ένα συμπέρασμα πως το «ΧΕΒΙ μεταλ» είναι τελειωμένη υπόθεση απ' το '90 (μην πω απ' το '88 ), και άρα καλώς κάνει και δεν ασχολείται ο ίδιος συστηματικά πια με αυτό το είδος. :-)
Η αλήθεια είναι ότι πολύς κόσμος (ιδίως άνθρωποι 30+, κατασταλαγμένοι» σε πολλά θέματα, που δεν είναι [πια] χεβυμεταλλάδες - δεν στηρίζουν δηλαδή το heavy metal με κανέναν τρόπο, ούτε καν με views στο yt) συχνότατα δεν λογαριάζουν καν το hm ως υπαρκτό και ενεργό είδος μουσικής, στην καλύτερη περίπτωση να διατηρούν την πεποίθηση ότι είναι μια μουσική που έχει 4-5 χρόνια ζωής ακόμα μπροστά της. Η εδώ και σχεδόν μιάμιση δεκαετία κατάσταση που επικρατεί στο hm το έχει καταστήσει ιδιαίτερα uncool στα μάτια των περισσότερων ακροατών. Δημοσιογραφίσκοι με προκάτ reviews και απόψεις, τραγικά κολλημένοι μεταλλάδες, προκάτ μουσικές παραγωγές, τραγελαφικά τεκταινόμενα από τη ζωή των ίδιων των μουσικών, εταιρείες που έχουν κάνει το κιτσαριό και την κακογουστιά σημαία, όλα μαζί τα προαναφερθέντα προσπαθούν σκληρά να απαξιώσουν πλήρως το είδος «από τα μέσα».
Πιστεύω πραγματικά ότι ο μέσος σημερινός ακροατής/τρια θα αντέξει για περισσότερη ώρα ένα τελείως μέτριο/κακό post metal/occult doom/stoner/fem fronted punk/blackened crust album παρά τον νέο δίσκο των Accept ή των Riot. Δεν υπάρχει αυτή η μουσική στον χαρτή γι' αυτόν/τήν. Ή μάλλον υπάρχει: για να κάνει μεθυσμένο headbanging + air guitar σε μια έξοδο υπό τους ήχους του Aces High ή του Creeping Death. :-)
Το heavy metal πολύς κόσμος το θέλει νεκρό καλλιτεχνικά, ώστε να του είναι μια χαρτογραφημένη (= γνωστή) περιοχή και να μπορεί, συνεπώς, να συμφωνήσει με τον κολλητό του στον καφέ ότι ο καλύτερος hm δίσκος είναι αδιαμφισβήτητα το Number of the Beast ή το Master of Puppets. Δύο δηλαδή από τους τριάντα-σαράντα που άκουσε ποτέ στη ζωή του (και συνεχίζει σπανίως να ακούει).
Δεν θεωρώ το παρόν thread χώρο όπου πραγματικά θα γίνει συζήτηση για τους (όποιους) καλούς δίσκους των '00's ή 10's, γι' αυτό λοιπόν δεν συμπεριλαμβάνω και τους αγαπημένους μου πρόσφατους δίσκους. :frik:
δε το βαλα για να κραξω , πραματικα το χω απορια.. δλδ ποιο ηταν το διαμαντι που τελειωσε την φαση των υπερσουπερντουπερ αλμπουμς που μνημονευονται πλεον απο ολους σαν κλασσικα.. ποιο ειναι το τελευταιο κλασσικο χεβι μεταλ αλμπουμ ;
This thread is now about Youthanasia
δηλαδη το χεβι μεταλ ανθισε και παρηκμασε μαζι με το πασοκ του ανδρεα
φρικ, στο θρεντ δε θα βγει άκρη.
Αν ψάχνεις το τελευταίο μέταλ δίσκο που έκανε μαζική επιτυχία όπως κάνανε ξερω γω οι megadeth ή οι pantera κάποτε, αυτός είναι το blackening των machine head, αλλά κάπου εδώ μπαίνουν οι χεβιμέταλλοι του φόρο και αρχίζει ένα παλιό-καλό φλέημ απ'τα παλιά.
Ουσιαστικά μου φαίνεται σα να ψάχνεις τον τελευταίο χέβι μέταλ δίσκο που ένιωσε ο καθένας μας πριν το γυρίσει σε νεοψαγμένα ή κάπως έτσι. Το ότι σταματήσαμε να ψάχνουμε νέα_μουσική_σαν_iced_earth δε σημαίνει ότι αυτή σταμάτησε να βγαίνει. Απλά σταμάτησε να μας αφορα.
Γαμώτο, πάω να γράψω κάτι για Dead Heart In A Dead World Καταστάσεις Και Τέτοια και υπάρχει το ποστ του Λητς με "Ice Dearth και κατά πόσο μας αφορά από ένα σημείο και πέρα αυτό το στυλ" και δεν είναι ότι κομπλάρω να πω ότι το Dark Saga ας πούμε και να μην ήθελες, δεν γίνεται να μην το έχεις μάθει απ΄έξω αν πήγαινες λύκειο 15 χρόνια πριν και δεν άκουγες Σφακιανάκη... απλά να, με λίγα λόγια, ο Λητς έχει ένα δίκιο, αυτοννόητο ίσως, ότι το θέμα του Φρηκ είναι "Ποίος είναι ο τελευταίος Χέβυ Μέταλ δίσκος με τον οποίο ταυτίστηκες χωρίς ανασφάλεια..."
μετά από αυτό, το ΧΑΟΣ.
http://www.metal-archives.com/images/1/9/5/3/19538.jpg
Η μπάλλα χάθηκε και με τα τόσα subgenres του metal και κάπου εκεί στις αρχές των 00's η νεο-αμερικάνικη εισβολή των "τάδε-cores" ήταν καταλυτική (μην ξεχνάμε και τρεντιές τύπου Linkin Park, Evanescence κτλ κτλ) ώστε ο ακροατής να θολώσει τις αναμνήσεις και να θέλει να ακούσει κάτι πιο "cool" και "in". Δηλάδή, ακόμα και η γυναίκα μου δεν ακούει heavy metal (πέρα από συγκεκριμένα τραγούδια λέμε τώρα), αλλά λατρεύει Machine Head, Deftones, SOAD, Korn και λοιπά. Γεγονός είναι ότι θέλοντας και μη, θα πρέπει να πας κάμποσα χρόνια πίσω για να βρεις τον δίσκο με τον οποίο ταυτίστηκες, κόλλησες, καύλωσες, ξέδωσες.
Προσωπικά, θα πω ότι ένας από τους τελευταίους δίσκους που γούσταρα πολύ είναι το Dance of Death, αλλά δεν μπορώ να μην αναφέρω τα Hypnotize/Mesmerize (τα αναφέρω μαζί γιατί για πολλούς είναι ένα project).
o Ra με κάλυψε πλήρως. πιστεύω φρικ μπερδεύεις το ρομαντισμό με την επιτυχία. είναι λογικό να θυμάμαι ένα δίσκο που κόλλησα πιτσιρικάς (π.χ. powerslave που προαναφέρθηκε) και να φαντάζει αξεπέραστος στα αυτιά μου. επίσης, τι εννοούμε υπερεπιτυχία. γαμάτο αλμπουμ ή εμπορικό άλμπουμ ή διαχρονικό αλμπουμ? ή και τα τρία ή συνδυασμούς των παραπάνω?
δεν βλέπω να μίλησε για επιτυχία ο φρηκ. νομίζω είναι αρκετά ξεκάθαρο αυτό που λέει και απορώ από που άντλησες την σύγκριση μεταξύ ρομαντισμού και επιτυχίας.
απλά είναι τα πράγματα. ποιο είναι το τελευταίο γαμηστερότερο ΧΕΒΙ ΜΕΤΑΛ άλμπουν. που τερμάτισε η φάση.
επίσης πάω στο περίπτερο για ποπ κορν γιατί ο άλλος έβαλε σε ντισκάσιον για χέβι μέταλς άλμπουνς τους SOAD.
Να αγοράσεις αυτά με το βούτυρο. Είναι νοστιμότερα και δεν έχουν πολύ περισσότερες θερμίδες.