Napalm Death / Brujeria / Powertrip / Lock Up ~ 25/4/17 @ Amager Bio, Copenhagen
Είμαι στην δουλειά και σκάει μήνυμα από φίλο ντόπιο, εκ Κολομβίας γεννηθείς, η ώρα 12 μεσημβρινή.
Ακολουθεί η στιχομυθία συμπυκνωμένη:
- 'Εχω 4 εισιτήρια τσάμπα για συναυλία απόψε. Πάρε την γυναίκα και ελάτε.
- Ποιοί;
-Napalm Death / Brujeria / Powertrip / Lock Up.
-Α! τέλεια. Δεν ακούω. Τι ώρα;
-20:00
-οκ, τα λέμε εκεί.
Και όπως καταλάβατε καπάκια απ την δουλειά πήγα να δω τους προαναφερθέντες κυρίους (χάσαμε τους λοκ απ οπότε δεν έχω ιδέα τι ήταν).
Φτάνουμε λιγο νωρίτερα για να γεμίσουμε το στομάχι μας με κάτι πρόχειρο μιας και η δουλειά στην οικοδομή ανοίγει την όρεξη.
Διαλέγουμε ένα απο τα νέα χιπστερομπουργκεράδικα που έχουν φέρει την γκουρμεδιά της οριτζιναλ μπιφτεκίλας από την άλλη όχθη του Ατλαντικού.
Μια αηδία και μισή που έσταζε λίπη και που κόστιζε όσο ένα σωστό πιάτο ιταλικού φαγητού στην Κοπενχάγη. Ήταν και άψητο μέσα το μπιφτέκι. Γαμώ τα γένια και τα κωλογυαλιά πρεσβυωπίας που φοράτε.
Καταφθάνει και ο φίλος με τα εισιτήρια και κατευθυνόμαστε στον γνωστό ιδιαίτερο συναυλιακό χώρο που θυμίζει το ανεκδοτο με τις ασιατισσες πως έχουν το μουνί οριζόντια - θα σας το πω να γελάσουμε μια άλλη φορά γιατί αυτό που ακολούθησε δεν ήταν για γέλια.
Έξω δεν υπήρχε σχεδόν κανείς και λογικό μιας και μόλις είχα ξεκινήσει οι powertrip. Μέσα είχε κάμποσο κόσμο μεσήλικο και αραιά αραιά να μην πιάσουμε ψείρες καμιά 300.
Μπύρα και μέσα να ακούσουμε τι μελωδίες θα μας φιλέψουνε οι τεξανοί (έκανα την ερευνά μου, μην με πούνε και αξεστο τζαμπατζή).
Η αλήθεια είναι πως ήταν καφριλίκι και βαράγανε καλά τα παληκάρια. Ένιωσα λίγο το αίμα μου να ανεβάζει ρυθμό. Παρότι δεν ακούω το ευχαριστήθηκα. To ίδιο φάνηκαν και αυτοί αλλά και ο κόσμος από κάτω.
Σειρά είχε ένα τσιγαράκι, γνωριμία με την υπόλοιπη παρέα του φίλου και ετοιμαστήκαμε για λα μπρουχερία. Την οποία μπάντα ακουστά την έχω και η παρέα ήταν φανατικοί οπαδοί τους...
Δυστυχώς αυτό που ακολούθησε ήταν κουραστικό. Φαντάζομαι τα παλικάρια με τις καλυμμένες μάπες αλλά ξεσκέπαστες κοιλιές θα ήταν διασκεδαστικοί αν τα ισπανικά μου δεν περιορίζονταν σε 10 λέξεις. Μουσικά όμως ήταν κακοί. Αντέξαμε κανα 20λεπτο και βγήκαμε για τσιγάρο. Η υπόλοιπη παρέα το καταευχαριστήθηκε..νομίζω.
Συζήτηση και φωτογραφίες με τους λα μπρουχερία μετά οπου είχα την τιμή να δεχθώ άλλη μια καταιγιστική εξέταση από μια μεσήλικη γυναίκα αν μ αρέσει η δανία;αν σκοπεύω να μείνω εδώ; από που είμαι; τι κάνω εδώ; Ερωτήσεις που απάντησα με διακριτική ευγένεια μιάς και ήταν στην "παρέα". Αχ, αυτά τα στερεότυπα πως διαπερνούν όλα τα στρώματα της ποπ υποκουλτούρας! Σιγά σιγά όμως έφτασε η ώρα για τους napalm death και έτσι κάπως ξέφυγα και από τις ερωτήσεις που άφηναν αβυσσαλέα τα σημάδια τους στο κορμί μου...λίγο ακόμα και θα ανοίξω γιουτουμπ για να παίξει Καζαντζίδης.
Στο θέμα μας όμως, brutal truth,... ξερνάγανε οι napalm death δια του λαλίστατου, ελαφρώς παρανόϊκού κατα την διάρκεια των τραγουδιών, αλλά άκρως διορατικού και εύστοχου "τραγουδιστή" τους που έδειχνε διαβασμένος και γι αυτό κερδίσανε την εκτίμησή μου. Τραγούδια κλπ δεν έχω ιδέα εκτός από ένα για κάποιον ιδιοκτήτη σπιτιού που ήταν καριόλης, ένα από το ντεμπούτο που ήταν διαφορετικό, ένα που ήταν μισό λεπτό και γενικά ακούγονταν ευχάριστα.
Δυστυχώς όμως η ώρα πέρναγε γρήγορα και το επόμενο πρωί είχα κανονίσει, χωρίς να το γνωρίζω, να φάω μια τούμπα στο μπάνιο και να πονάει ότι μέρος ήρθε σε επαφή με το πάτωμα πριν πάω για δουλειά οπότε και έπρεπε να γυρίσουμε στην γλυκιά μας φωλιά που δεν απείχε παρά 4-5 λεπτά με το λεωφορείο. Αχ, το μεροκάματο. 34 χρονάκια και 1.Αυτά.
