Μπορεί ο πολύς κόσμος να καταριέται τον Alfred, όμως, αν το δούμε από τη σκοπιά του, οι αποφάσεις του ήταν κατά καιρούς δικαιολογημένες για ένα χριστιανό βασιλιά ο οποίος έπρεπε να ικανοποιεί τους χριστιανούς αυλικούς για την αποφυγή ταραχών. Στο νεκροκρέβατό του έδειξε ότι ήταν ψυχάρα και αποκατέστησε τον Uhtred όπως καλύτερα μπορούσε, κι ας προσπάθησε η σκύλα γυναίκα του να το αναιρέσει μετά τον θάνατό του, για την οποία βέβαια ευχόμαστε επώδυνο θάνατο. Ηδονή επίσης με τον θάνατο του κατάπτυστου σκύλου Aethelwold, έρωτας αγιάτρευτος για την Skade η οποία αποδείχτηκε το απόλυτο τεστ για τον Uhtred το οποίο βέβαια πέρασε πανηγυρικά, θλίψη για Thyra και Beocca, συμπάθεια για τον νεαρό Edward που θα πάει μπροστά το παιδί με τα πρότυπα που επιλέγει. Τραγικές φιγούρες ο Ragnar (που σίγουρα άξιζε κάτι περισσότερα από τόσο άδοξο θάνατο) και η Brida (που πρέπει να διαχειριστεί μια τεράστια ήττα και με την αδελφή-ψυχή της στην άλλη πλευρά). Άξιοι αναφοράς και τα πρωτοπαλίκαρα του Uhtred, όπως και ο Steapa που είναι βράχος και χαιρόμαστε που με το τέλος του κύκλου είναι και πάλι στην πλευρά μας.
Γενικά πάντως, χειροκροτήματα και ούτε μια στιγμή πλήξης σε όλη τη σεζόν. Ακόμη και δυο επεισόδια που ήταν κάπως πιο αργά (κηδεία Ragnar, θάνατος Storri) ήταν ουσιώδη για τη σύνδεση των δύο κεντρικών χαρακτήρων της σειράς.