Leprous - The Congregation [2015]
1. The Price 5:14
2. Third Law 6:19
3. Rewind 7:07
4. The Flood 7:52
5. Triumphant 4:26
6. Within My Fence 3:17
7. Red 6:36
8. Slave 6:38
9. Moon 7:13
10. Down 6:26
11. Lower 4:34
12. Pixel (Bonus Track) 5:16
Ας γινει ενα θρεντ για τον καλυτερο δισκο του 2015 εως τωρα. Αν σας αρεσουν αυτα τα προγκρεσιβ χεβι μεταλζ δηλαδη. Ή ακομα κι αν δε σας αρεσουν.
Λοιπον, οι Λεπρους εβγαλαν τον καλυτερο δισκο της καριερας τους, και οταν αυτο συμβαινει μετα τα υπεροχα Bilateral και Coal, ε ειναι ευχαριστο. Το The Price το ειχαμε ακουσει απο πριν, αλλα ακουγοντας το ως opener ενος πραγματικα εξαιρετικου δισκου ειναι ακομα καλυτερο, γιατι σε βαζει ηδη στο κλιμα. Εμπορικο αλλα αντισυμβατικο, μελωδικο αλλα δυνατο, πολυ φρεσκο και ειναι οτι πρεπει. Στη συνεχεια ακολουθουν τρια απο τα καλυτερα τραγουδια του δισκου. Πρωτα ερχεται το Third Law με τις εκπληκτικα αρμονικες παραφωνιες του, εναν ρυθμο που μονιμως αλλαζει tempo και ενταση, και τις πιο ενδιαφερουσες φωνητικες γραμμες που εχω ακουσει εδω και πολυ καιρο σε κουπλε και ρεφρεν. Η φραση somewheeere, someone must bow θα παιζει για μερες στο μυαλο σας αν λιωσετε λιγακι το αλμπουμ. Στη συνεχεια ξεκιναμε μελωδικα με το Rewind που χτιζει σιγα σιγα σε αυτην την μελωδια, για να ξεκινησει να εκτροχιαζεται καπου στο 5ο λεπτο, κι ενω μεχρι εκει νομιζεις οτι απλως εχουμε ενα υπεροχο τραγουδι που ακολουθει μια κλασικη συνταγη, τελικα εχεις ενα υπεροχο τραγουδι που για 5 λεπτα χτιζει, χτιζει, χτιζει, ωστε να καταληξει σε προγκρεσιβομπλακμεταλλικο οργασμο και σπερμα σε ολο το δωματιο. Τελος, την υπεροχη πρωτη τετραδα του δισκου κλεινει το The Flood, το οποιο ειναι πιθανοτατα το καλυτερο τραγουδι που εχουν γραψει οι Leprous. Ειναι το τραγουδι που βαζεις να ακουσεις πρωτα μονο του, μετα ακους ολο το δισκο απο την αρχη ως το τελος (ναι και τα 70 λεπτα), και αφου τελειωσει λες μωρε ας ακουσω ξανα το The Flood. Ατμοσφαιρικο, μελωδικο, ταξιδιαρικο, χεβι, φτανεις κανα 2 λεπτα πριν το τελος και οπως και στο Rewind, εχεις την κορυφωση του τραγουδιου με τον Einar Solberg να δινει μια απο τις καλυτερες του ερμηνειες και τη μπαντα να γκρουβαρει γνωριζοντας οτι σε εχει πεταξει στον τοιχο για μια ακομα φορα και δεν εχουμε φτασει καν στη μεση του δισκου.
Ε οταν τελειωσει το Flood εισαι πλεον ερμαιο στα ξορκια των Νορβηγων και αυτο που σου κανουν ειναι να σου δινουν το ενα υπεροχο τραγουδι μετα το αλλο, ωστε να μην ξεφυγεις απο τα μαγια. Και το καταφερνουν πολυ ευκολα με τα μικρης σχετικα διαρκειας πιασαρικα προγκρεσιβοροκακια Triumphant και Within My Fence που ακολουθουν. Το πρωτο ειναι δυνατο, πομπωδες και ευθυ, ενω το δευτερο ουλβεριζει πολυ επικινδυνα, με καλο τροπο φυσικα, γιατι το να ουλβεριζεις ειναι κατι που ισως τα παντα σε αυτον τον κοσμο θα επρεπε να κανουν. Εκτος αν μπορεις να αρκτουριζεις. Αν μπορεις να αρκτουριζεις, ειναι οκ κι ας μην ουλβεριζεις. Στη συνεχεια εχουμε το κλαψομουνικο (και χρησιμοποιω ΚΑΙ αυτην την λεξη με θετικη αυρα στο συγκεκριμενο παραδειγμα) και μελαγχολικο Red και το υπεροχα αργοσυρτο και ατμοσφαιρικο Slave που συνεχιζει λιγακι την κλαψα πριν ακολουθησει τη συνταγη του Rewind και καταληξει σε μπλακομεταλλικο υμνο εξαιρετικης καυλοσυνης και πριαπισμου, για να επιστρεψει ομως στο τελος στο υπεροχο ρεφρεν. Make your move, End it all, Cloud of dust, Caught in storm, You lie there silent.
Ειμαστε στα 2/3 του δισκου, οποτε εχει κι αλλο ακομα. Ευτυχως, γιατι το Moon ειναι απο τις καλυτερες στιγμες στο δισκο, ο οποιος οπως καταλαβαινετε αποτελειται γενικα μονο απο καλες στιγμες. Κατα καποιον περιεργο τροπο, αυτο το τραγουδι θα μπορουσε να ειναι Anathema εποχων late 90s και θα χωρουσε ανετα σε οποιονδηποτε απο τους κλασικους δισκους τους. Συνεχιζουμε με το Down που θα μπορουσε να ειναι το δευτερο χιτακι του δισκου μετα το The Price, καθως χαρακτηριζεται απο παρομοια στοιχεια. Μελωδικο, πιασαρικο, οχι τοσο αντισυμβατικο αυτη τη φορα, εμπορικο, με πολυ ωραιες φωνητικες μελωδιες και ολους τους Λεπρους να πωρωνονται στη φαντασια μου καθως παιζουν το ρεφρεν. Το Lower που ακολουθει ειναι ενα απλο και πανεμορφο τραγουδι, ιδανικο για κλεισιμο του δισκου, καθως το Pixel που ακολουθει ειναι bonus track. Το Pixel απο την αλλη ειναι απλα υπεροχο κι εχει αψεγαδιαστο ρεφρεν.
tl;dr κριτικη: Καλα σας γαμησαν παλι οι Λεπρους
