Το τελευταία επεισόδιο γα μη σε τα πάντα. Ο χρόνος με την περνίλ στην τουαλέτα τσαλάκωσε τη ψυχή μου. Και οι στιγμές με το δόσιμο του μαρτιν από τη σάγκα.
Το ότι η εξέλιξη, όσον αφορά τους "κακούς", δεν οδήγησε στο ΝΑ ο κακός, μου άρεσε αρκετά. Θεωρώ πως θα ταν σούπα και μια_από_τα_ίδια, εάν και εδώ εμφανιζόταν ο πανέξυπνος κακός/κακοί, που κατάφερνε να ξεγελά της αστυνομία αλλά στο τέλος με ένα του λάθος, τον βρίσκανε. Ο πρώτος κύκλος έδεσε πολύ όμορφα και το ότι δεν το ξανακάναν είναι στα πολύ συν της σειράς.