-
Τώρα δεν είσαι σοβαρός. Νομίζω ότι μεταξύ μας οι λίγοι που έχουμε παραμείνει να συζητάμε και να ψάχνουμε ακόμη σοβαρά στο music section έχουμε ξεπεράσει κάποιες άκυρες πεποιθήσεις τέτοιου τύπου. Δλδ ποια μουσική που έχει να κάνει με κιθάρες δεν έχει πιάσει ταβάνι; Οι Mastodon ξέρω γω; (τυχαίο παράδειγμα) Ή το ροκ πάει πέθανε και δε συγκρίνεται η μουσική σήμερα με τα "παλιά" που ακούγαμε εμείς τόοοοτε;
Άσε τους αφορισμούς και τα τσουβαλιάσματα σε μουσικές που έχεις μια πιο επιδερμική επαφή, μόνο δημιουργικά δεν είναι όλα αυτά. Δεν είπα να το βουλώσεις ή κάτι τέτοιο, σαφώς και έχεις δικαίωμα στην άποψη, αλλά νομίζω καταλαβαίνεις πού εστιάζω.
-
Sorry για το μπέρδεμα, αλλά το σχόλιο μου ήταν για το μέταλ. Δεν έχω ιδέα για κάποια άλλη μουσική. Δεν με απασχολεί να υπερασπιστώ κανένα ιδίωμα.
-
εγραφα ενα σεντονι-ξεσπασμα, αλλα δεν εβγαζε πολυ νοημα γιατι ειμαι εξαιρετικα εκνευρισμενος οποτε θα πω απλα οτι το βαζω σε επιπεδα πατατας σα το καινουργιο kvelertak. Φτανει με την αναβιωση 70s-80s σαβουρας.
-
Αν περίμενες κάτι άλλο μετά από τα κομμάτια που δίνουν στη δημοσιότητα ως previews εδώ 2 χρόνια, δε φταίει κάποιος άλλος.
-
Περαν οτι εμενα το νιτσε κ το εντουκεσιο μια χαρα μου αρεσαν, το οτι βγαλανε δυο σινγκλια ετσι δεν σημαινει αυτοματα οτι το τελικο αποτελεσμα θα ηταν αυτο. Μπορω να σκεφτω απειρες λεπτομεριουλες που θα το εκαναν αρκετα καλυτερο. Μαλακα οι τυποι δεν εχουν νευρο, ειναι σα ναναι φλωροι και να προσπαθουν να βρουν νευρο επειδη τους ειπε ο παραγωγος τους οτι το νευρο πουλαει.
-
Quote:
Originally Posted by
Reject
Διαλάτε το γιατί δεν.
δυστυχως ετσι ειναι. δεν θα μπορουσα να φανταστω πως οι τουρμπονεγκρο θα βγαζαν κατι τοσο βαρετο
για καποιο λογο σαν ενα πολυ κακο αλμπουμ των μονστερ μαγκνετ μου ακουγεται
-
Να πω ότι γελάω με τους απογοητευμένους οπαδούς (δε μιλάω για σένα Reject, δε λογίζεσαι ως τέτοιος :pink: ) που περίμεναν κάτι άλλο, ειδικά βάσει των previews εδώ και πάνω από δυο χρόνια πριν.
Ο δίσκος είναι ακριβώς εκεί που πήγαιναν ολοφάνερα οι Turbonegro μετά το Sexual Harrassment (το οποίο κατακρίθηκε από πολλούς μέχρι και γιατί παραήταν σκληρό:!:), δεν επαναλαμβάνουν κανέναν παλιό τους εαυτό αλλά αντίθετα εξερευνούν κάτι καινούριο μέσα στη μουσική τους (αλήθεια, πού είστε εδώ όλοι οι προοδευτικοί ακροατές για να πείτε ότι το ρογκεντρολ έχει πεθάνει και επαναλαμβάνεται συνέχεια; ), και γενικά μιλάμε για δισκάρα με άπειρο replayability και λιώσιμο.
Για όλα τα παραπάνω, εννοείται πάντα περί ορέξεως. Σ'όσους αρέσουμε.
-
replayability δηλαδη παικτικοτητα που λεει και ο τακαρος...
-