Zeal and Ardor - Stranger Fruit (2018)
https://i.imgur.com/QlbLfDN.jpg
Όσο πολυαναμενόμενο και hyped και δενξερωγωτιάλλο, ήρθε πάνω στα κεφάλια μας και μας τα έκανε κιμά. Σίγουρα η αναμονή για το επόμενο βήμα του Μανωλάκη ήταν μεγάλη, όσο και η περιέργεια για το πώς θα διαχειριζόταν το μπαμ που έκανε με το Devil is Fine δυο χρόνια πριν στήνοντας αυτό το αιρετικό και βλάσφημο μίγμα από μαύρο blues και blackmetal, μεταξύ άλλων.
Εδώ ο τύπος έχει απογειωθεί και δείχνει ότι όντως είχε πολλά να πει εξ αρχής. Ενώ το αρχικό δείγμα "Gravedigger's Chant" που είχε δοθεί πριν μήνες ως προμπομπός ήταν, πολύ καλό μεν, μέσα σε αρκετά safe πλαίσια δε, το album ήρθε επιτέλους και ποθτάνα όλα. Καμία έκπτωση σε ένταση, καφρίλα αλλά ούτε και σε διεξοδικότητα και έμπνευση συνθέσεων. Τα μικρά χαλαρωτικά ιντερλούδια (τα οποία πρέπει να αποδεχτούμε ως αναπόσπαστο μέρος του ήχου των Ζ&Α) έχουν μειωθεί σαφώς, αφήνοντας χώρο για ένα πιο μεστό και ουσιώδες σύνολο. Το λιώσιμο ήταν ανηλεές το σκ και πρόκειται να συνεχιστεί για καιρό. Ανεξαρτήτως γούστου πιστεύω, ακούστε έναν από τους τουλάχιστον πιο ενδιαφέροντες και ξεχωριστούς δίσκους του 2018.
https://www.youtube.com/watch?v=O3IxATTgDNc
https://www.youtube.com/watch?v=JVqgI5HY3js
https://www.youtube.com/watch?v=n-NdccYLX1U
