10 years of EAT METAL records Anniversary live "KYTTAPO" Club
Οκ ,δεν θα σας το παίξω ήρωας που παρ'όλη τη βροχή πήγα στο live. Tου πουστέως (γενική του επιθέτου "ο Πούστης ,η Πούστρα ,Το Πούστικο") ,κοντά στο σπίτι μου ήταν.
Εισιτήριο 1 ευρώ με απόκομα κομπλέ ν'αναγράφει μπάντες ,χώρο ,εταιρία κτλ. Αυτά που θέλουμε δηλαδή εμείς οι παλιομέταλλοι για να μαζεύουμε τ'αποκόματα να το παίζουμε "φίρμες" στους πιστιρικάδες "κοίτα που πήγα μικρέ όταν εσύ είσουν στ'αυγό σου" και άλλα τέτοια χαριτωμένα που λέμε άμα δεν έχουμε να πούμε κάτι πιο σοβαρό απ'τη ζωή μας.
Σύνολο κόσμου γύρο στα 400 άτομα up-down αλλά μη με πολυεμπιστεύεστε. Δεν είμαι καλός στους υπολογισμούς - εκτιμήσεις με νούμερα. Αφού φανταστήτε ότι νόμιζα ότι την είχα πάνω κάτω 20 πόντος και η τελευταία μου γκόμενα μου είπε ότι έπεσες έξω 11 πόντους προς τα κάτω. Ζω ένα δράμα..........
Στα του performance (που λένε και στο χωριό μου στα Γκράβαρα)............
Το "Κύτταρο" είναι ένας ά-ψ-ο-γ-ο-ς συναυλιακός χώρος ο οποίος είναι τουλάχιστον οργανωμένος και ,όχι, δεν είναι μπάρμπας μου το αφεντικό του χώρου για να κάνω κονσομασιόν. Ηχολήπτης ο οποίος ΑΣΧΟΛΕΊΤΑΙ με τις μπάντες ,τουαλέτες άνετες ,χώρος που μπορείς να δεις σχετικά άνετα, stage που σέβεται τα συγκροτήματα, τόσο σ'εξοπλισμό όσο και σε άνεση κινήσεων.
Όλες οι μπάντες ήχαν ΠΟΛΎ καλό ήχο και αυτό οφείλεται ,όχι μόνο στον μερακλή ηχολήπτη που δεν έξινε τους όρχεις του την ώρα που παίζαν τα παιδιά, αλλά και στο ΔΈΣΙΜΟ των συγκροτημάτων. Όλοι αποδώσαν άψογα ,προβαρισμένοι με πολύ σφιχτό παίξιμο.
Κατά τις 7:20 (με σχεδόν καθόλου καθυστέρηση από το πρόγραμμα) ανεβαίνουν οι Wrathblade. Βαρβαρικό επικό Heavy Metal όπου μία από τις ηγετικές μορφές - ψυχές του νεώτερου Ελληνικού Heavy Metal ,ο Χρήστος Μόσαλος -κιθάρα-, παραδίδει μαθήματα αγνής ,ακομπλεξάριστης ,"ψώνιο free" μεταλλικής ΓΚΆΒΛΑΣ! Ο drummer ,Γιάννης Αλεξανδράκης, έχει την μπάντα "στρατιωτάκια ακούνητα" με το άψογο ,καθαρό και δυναμικό παιξημό του ,ούτε να κλάσσουν δεν τους επιτρέπει άμα δεν δώσει "4". Μπασσίστας dr. Octapus χαλαρά ,έταιρος κιθαρίστας ουσιαστικός και με ήχο ΤΖΆΜΙ ,ακροβατούσε μεταξύ καλής "βρωμιάς" και ευκρίνειας και φυσικά η "love or hate" ιδιόρρυθμη φωνή του Νίκου Βαρσάμη, ο οποίος όταν "γρυλλίζει" είναι σκέτη γκάβλα. H μπάντα πρόσφατα έβγαλε ένα demo cd με ΗΧΆΡΑ και απλά πάρτε το ρε μαλάκες. Ξεφτύλα τιμή έχει.
Χωρις πολλά ,πολλά, ακολουθούνε οι Valor, μία μπάντα η οποία είναι ταγμένη (ταγμένη όμως, χωρίς μαλακίες) στο μελωδικό επικό Heavy Metal ήχο. Όσες φορές έχω παρακολουθήσει τα παιδιά έχω μείνει τουλάχιστον ικανοποιημένος (και ,ξέρετε, είμαι ένα δύστροπο μουνόπανο γενικά) ,τόσο από την ΠΟΛΎ ΚΑΛΉ απόδωση του Βαγγέλη Κρούσκα (ex Battleroar) στα φωνητικά όσο και από την απόδωση της μπάντας πάνω στο σανίδι. Οκ, μπορεί όταν βλέπω πλήκτρα πάνω στο stage να γκρινιάζω "τι σχέση έχουν αυτά με το metal" και άλλα τέτοια "Αλεφαντήστικα" αλλά εδώ δεν θα μπορούσα να φανταστώ την μουσική τους χωρίς αυτά. Rythm se(x)ction τουλάχιστον "δεμένο" κιθάρες ουσιαστικές χωρίς πολλά πολλά "καλλυντικά" αλλά "τριχωτές" και γενικά αγνό heavy metal feelin'.
Litany. Δεν μου αρέσει το ήφος στο οποίο κινούνται. Δεν μου αρέσει νότα βασικά από το επικό doom γενικά οπότε δεν είμαι ο πλέον αρμόδιος για να μιλήσω για τα παιδιά. Αυτό που ΆΝΕΤΑ μπορώ να πω είναι ότι α) ήταν πολύ δεμένοι. Βασικά ήταν η πιο δεμένη μπάντα της βραδιάς. Το σέβονται το υλικό τους ,πως το λένε. Rythm section που απλά είναι αυτοκόλλητοι ,κοιμούνται μαζί ρε παιδί μου. Το να μετράς τόσο αργά και να είσαι πάνω ,ε ,τεμπέλης δεν είσαι σίγουρα ,μάλλον έχεις λιώσει στις πρόβες (τουλάχιστον αυτή την εντύπωση μου έδωσαν). Κιθαρίστες καθαροί στο παιξιμό τους ,τα riffs τους ήταν ευδιάκριτα και ο Νίκος (Wrathblade) στη φωνή να είναι μεταξύ απαγγελείας και "τραγουδάω". Σίγουρα οι φίλοι της μπάντας λιώσανε από γκάβλα.
Για την έκπληξη της βραδιάς θα μιλήσω στο τέλος...
Released Anger και "τρεχάτε όλοι στο χωριό - γαμούν αυτόν που αγαπώ". Τα ξέρετε πάνω κάτω. Thrash Metal οκτανίων κηροζίνης ,κοινό από κάτω με γεωμετρικές ανησυχίες επιπεδομετρίας (όλο "κύκλους" κάνανε τα σκασμένα ,"σαούριασαν"). Parasight ,Selfish Bastard ,Released Anger, διασκευάρα στο Perish in flames (Dark Angel) και φυσικά το αγαπημένο μου "σουξέ" Police Over The World. Ντίνιος "φωνή" το καλό ανήψι του Mille, σκηνική παρουσία ,χροιά ,κομπλέ το πακέτο. Κιθαριστικό δύδυμο (Γιάννης ,Μήτσος) να ξερνάει επιλήπτικά riffs και άρρωστα leads και rythm section να κάνει αυτό που κάνει ,δηλαδή να σέρνει το χωρό και να οδηγεί μπάντα και κοινό σε σχετικό παροξυσμό. Καλά ,εννοείται moshing από κάτω και τα σχετικά. ΚΑΙ ΓΑΜΏ τα perfomance (που λένε, επαναλαμβάνω, στο χωριό μου).
Τώρα για Convixion τι να πω? Matter of faith ,Drink Metal, I come alive ,Avenger ,Night's Mare, Black Magic Night και φυσικά οι διασκευάρες σε Ι'm alive (Cirith Ungol) ,Axe Crazy (Jaguar), Violence And Force (Exciter) και γαμώ το γα'ι'δάρι που πήγε τον Ιησού στη Ναζαρέτ. Της πουτάνας ρε μαλάκες! Απλά της πουτάνας! Παπακώστας (φωνή - κιθάρα) να τραγουδάει σελινιασμένος (ΠΡΟΣΟΧΗ: όχι "σαν" σελινιασμένος) ,Μάνος στα τύμπανα μάλλον το πιο σταθερό "τούπα τούπα" της πιάτσας ,Στέλιος (κιθάρα) κλασσικά ημιπιωμένος και να μην χάνει νότα και Μηχάλης (μπάσσο) το πιο βλοσυρό "μουστάκι" στις χαμηλές συχνότητες γενικά! Το πρόσφατο 7'' τους γαμάει άσχημα, σκοτεινό speed metal βγαλμένο από τα λαγούμια του Καναδά και των Griffin του Protectors Of The Lair. Κόσμος από κάτω μακελειό ,θεός γνωστός θαμώνας του Dr. Feelgood να ανεβαίνει και να τραγουδάει " i lost my cash in poker" (στίχος του i come alive) και 'νταξ, μέχρι και επιφανές μέλος εγχώριας μπαντάρας (Innerwish) έσκασε μύτη και έκανε και crowd surfing με μπλουζάκι Convixion. "Γαμήστε με και αφήστε με δηλαδή" .
Και τώρα για την έκπληξη. Μάλλον στους περισσότερους από εσάς είναι εντελώς στο μπούτσο σας (μπούτσος = πούτσος στα Παοκτσίδικα) αλλά πάνω στο σανίδι αναίβηκαν οι RAGING STORM με την αυθεντική σύνθεση τους. Όταν ήμουν πιτσιρικάς αυτή η μπάντα ήταν το δεύτερο ΚΑΛΌ χαστούκι που έφαγα για ν'ασχοληθώ επιτέλους με το Ελληνικό Heavy Metal και να μην έχω την κλασσική μαλακισμένη άποψη "έλα μωρέ ,για της πλάκας μπάντες έχουμε". Το πρώτο ήταν το Sign Of Rage των Powercrue (για 'μένα ο καλύτερος ελληνικός Heavy Metal δίσκος). Δεν πρόκειται ποτέ όσο ζω να ξεχάσω τον ΎΜΝΟ Οde to the sword. Και μόνο που έβλεπα Μόσαλο (κιθάρα Wrathblade) και Γιώργο (φωνή) πάνω στο σανίδι έβγαζα σπυράκια ακμής και μαλλιά πάλι. Σιγκίνηση.
Συνολικά μία φοβερή βραδιά ,για 'μένα τουλάχιστον, γνωστοί ,φίλοι ,μπύρες (2 μόνο λόγο αντιβίωσης) ,λίγα λόγια από τις μπάντες για το πόσο έχει στηρίξει η Eat Metal την ελληνική σκηνή με πράξεις και όχι λόγια άσχετα με τα όποια προβλήματα και γενικά μία ομορφιά.
