Lacuna Coil / Genus Ordinis Dei ( GOD ) / Forever Still ~ 28/10/16 @ Lille VEGA, Copenhagen, DK
Ξεκινώντας να γράψω αυτή την ανταπόκριση από τα ξένα αναρωτήθηκα το ποιος και το γιατί (θα ενδιαφερόταν), αλλά τελικώς στα τέτοια μου ψιθύρισα και συνέχισαν οι γραμμές να ξεδιπλώνονται προσπαθώντας να δώσουν υπόσταση στις εικόνες που με πλημμύρισαν εκείνο το βράδυ που η χώρα μας γιόρταζε για άλλη μια χρονιά την απελευθέρωση από τον ζυγό του κατακτητή. Τι!; όχι;
Με αυτά και με άλλα φιλοσοφικά ερωτήματα κατευθυνθήκαμε προς το γνώριμο σημείο αναφοράς που ήταν το μικρό Βέγκα. Στο μεγάλο Βέγκα λίγο νωρίτερα, όπως ενημερωθήκαμε από γλυκύτατη σερβιτόρα που εξυπηρετούσε καυλωμένους/ες μεσήλικους/ες, θα έπαιζε ο "Σαββόπουλος" της Δανίας, γνωστός και ως Κιμ Λαρσεν. Πελώρια καλλιτεχνική μορφή της μικροσκοπικής νησιωτικής χώρας που οι συγκυρίες με έχουν οδηγήσει να περνάω τους χειμώνες μου.
Η τριμελής παρέα μας όμως είχε άλλα σχέδια. Πιό ζόρικα για το βράδυ... Ίσως και όχι τελικά.
Για να μην παρεξηγηθώ, δεν είναι ακριβώς η μουσική που ακούω οι Lacuna Coil, αλλά αφού πέταξα την ιδέα έπρεπε να συνοδεύσω τις γυναίκες στην χοροεσπερίδα.
Μπήκαμε λοιπόν χωρίς δυσκολίες και αφού παραδώσαμε τα μπουφάν μας (πέφτει πενιά από Χρηστάκη "Είναι το κρύο τσουχτερό" για να πάρετε μια ιδέα) πληρώσαμε και τα 3,5 ευρώ/μπουφάν ανεβαίνουμε για να πάρουμε κανά πολεμοφόδιο μέχρι να ξεκινήσουν τα σαπόρτ. Η ώρα έναρξης ήταν η 9 βραδυνή και εμείς ήμασταν συνεπείς, οπότε κατά τις 8:39:24 αράζουμε στο μέσα μπαρ μέχρι να ξεκινήσουν. Άλλωστε έχουν προηγηθεί και κάποια χιλιόμετρα προπόνησης και δεν είμαι για πολλά πολλά στην ηλικία που είμαστε.
Ως γνήσιος φαν της μπάντας δεν έδωσα καμία σημασία στο να προετοιμαστώ για το τι με περιμένει ηχητικά, έτσι για να έχω την χαρά να νιώσω την ηδονή της ανακάλυψης μιάς νέας μπάντας και την προσμονή της έκπληξης (δηλαδή δεν θυμάμαι πότε ήταν η τελευταία φορά που άκουσα κάποιο δίσκο από lacuna coil, ενώ πέρα από τα χιτς τους και πως είναι όμορφη η τραγουδίστρια ουδέν επιπλέον στοιχείο για το τι με περιμένει).
Και η κίνησή μου αποδείχτηκε εξαιρετική, καθώς θα ήταν χάσιμο χρόνου να ασχοληθώ με τα σαπόρτ και εξηγούμαι.
η ώρα έχει πάει 10 ....και εδώ αποδείχτηκε πως o Κιμ ο Λάρσεν μάλλον μας καθυστέρησε γιατί το πρόγραμμα έλεγε 9 και το προσωπικό γνώριζε πως θα ξεκινήσουν στις 10. Μπινιά;! Τέσπα, ξεκινάει κάποια στιγμή ένας μουσικός θόρυβος που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί σαν μελωδικό ντεθ!; ή κάτι παραπλήσιο το οποίο πήγαμε να παρακολουθήσουμε. Πρόκειται για τους Ιταλούς GOD ή Genus Ordinis Dei οι οποίοι βάραγαν φιλότιμα αλλά ήταν κατά την άποψή μου σαν να βαράνε στο γάμο του καραγκιόζη. Ευτυχώς τον ενθουσιασμό μου συμμερίστηκαν και οι κοπέλες οπότε ξαναγυρίσαμε στο πόστο μας για κουβεντούλα περί εγκυμοσύνης και συναφών θεμάτων...Όχι ακριβώς τα ζητήματα που συζητάω σε ένα μεταλ λαιβ ή και γενικώς. Τα παιδιά παίξανε κανά μισάωρο και αρκετό ήταν. Εμένα πάλι μου φάνηκε μια αιωνιότητα.
Αφού λοιπόν γλίτωσα την λιποθυμία, και κατόπιν του διαλείμματος που ακολούθησε τους - ο θεός να τους δώσει φώτιση και έμπνευση - GOD ήρθε η σειρά των ντόπιων After Forever (sic). Οι Forever Still αποτελούνται από 4 νεαρά άτομα, 2 πιτσιρίκες και 2 πιτσιρίκους. Η κοπέλα στην κιθάρα ήταν συμπαθής και το πάλευε. Η κοπέλα στην φωνή ήταν συμπαθής αλλά δεν παλευόταν! Ο τύπος στο μπάσο είχε μονίμως μια έκφραση αποχαυνωμένου ροφού με μισάνοιχτο στόμα, το οποίο είναι κουλ αν είσαι ο manson ή ο nikki sixx, αλλά όχι το μπάσταρδο έμο τέκνο τους. Γερνάω. Τέσπα. Είχαν και ντράμερ. Κανά μισάωρο παίξανε και αυτοί στο οποίο είχαμε ήδη ξαναγυρίσει στο πόστο μας για περαιτέρω συζήτηση γύρω από τις εγκυμοσύνες και πιθανές επιπλοκές.
Και η ώρα έφτασε 12 για να βγουν οι Lacuna Coil ντυμένοι με την πρόσφατη φωτογράφισή τους και να διαπιστώσω πως όντως η Christina είναι μια όμορφη γυναίκα, με αρκετά καλή φωνή και ευτυχώς χωρίς οπερατικούς ακροβατισμούς που λίγο πολύ βαριέμαι. Ο άλλος τραγουδιστής βέβαια δεν μ άρεσε καθόλου, αλλά κατανοώ την ανάγκη για πιθηκισμούς σε ακροατήρια που γουστάρουν αυτές τις εναλλαγές ζόρικων αντρικών-μελωδικών γυναικείων. Οι υπόλοιποι 3 της μπάντας μασκαρεμένοι και αμίλητοι κάνανε την δουλειά τους και όλο το βάρος του σόου ήταν στους 2 τραγουδιστές. Προμοτάρανε λοιπόν το νέο δίσκο αρκετά, παίξανε τα χιτάκια τους και κάποια διασκευή απο wham!.. εε depeche mode μάλλον και ίσως μια ακόμα και μετά από περίπου 1 ώρα και 20 λεπτά μας αποχαιρέτησαν αφήνοντας υποσχέσεις για το μέλλον. Εμείς πήραμε τα μπουφάν μας (Χρηστάκης mode on) και αποχωρήσαμε ελαφρώς ικανοποιημένοι και νυσταγμένοι σιγοτραγουδώντας "και είναι το κρύο τσουχτερό"...
Αυτά.
