όξω απ΄το θρεντ σπαμμερ
Printable View
όξω απ΄το θρεντ σπαμμερ
Νόστιμο ξύδι για το φαγητό
είναι μονάχα το ξύδι οντόπικ
Μικρο μου καλκι, μικρο μου καλκι
ηρθε η γιουλαη ξανα
ριξτε μια ναρκη, ριξτε μια ναρκη
μηπως φυγει ρε παιδια
γλυκο μου Ανθολογιο...
http://www.youtube.com/watch?v=Km8O7qDcz4I
Θρεντ γεμάτο χρυσάφι
Με αφορμή το σχόλιο του landy για τα επίθετα εκ του οποίου προέκυψε η εύρεση αυτού
Δεν αναστεναξες για να μην παραβιασεις της σιωπης την απορθητη αδρανειαQuote:
Και ο Μαγιακόβσκι για τα επίθετα υποστήριζε µ ε σθένος πως κάθε επίθετο που βρίσκεται στο ποίηµα είναι ποιητικό επίθετο , ακόµα και το «µεγάλη » στην Μεγάλη Άρκτο ή το «µεγάλη » ή «µικρή » σε ονόµατα µοσχοβίτικων οδών."
κι ηθελες να κουνηθεις αλλα ενιωθες πως θα πονεσεις
και στο τελος φοβοσουν ακομα και ν'αναπνευσεις.
Οχι για να μην ακουστεις. Ηθελες να ουρλιαξεις.
Και συνέχισα να ονειρευομαι της Αρκτου τη δυνητικη λαμψη
κλεισμενη σ'ένα φιλντισενιο σεντουκι με μαργαριταρενια κλειδαρια
και τρεκλιζα προς τη δυση ονειροπαρμενη, την προσμονη σφιχτα κρατωντας απ'το χερι
και παροξυσμικα εριχνα τα μαλλια μου μπροστα
να κρυψω τα πυρπολημενα μου μαγουλα - το ηλιοβασιλεμα να φταιει ταχα; -
"που να'σαι τωρα; που να'σαι τωρα;" να σχηματιζουν της αναπνοης μου τα λακτισματα.
Κι επειτα, λαχανιασμενη, σταματησα.
Κι εψαξα στο σκοτάδι τα δυο σου ματια,
αλλα δεν ησουν πουθενα,
ματαια σκορπιζ'ο αερας της φωνης μου τα κομματια στραγγαλισμενα απο πνιγμενα αναφιλητα.
Τ'ονομα σου,
αρρηκτη ανασα.
2-4-12
Τα παρακάτω ακολούθησαν το ορεκτικό:
Spoiler
Έσκαβε κι έσκαβε κι έσκαβε
και μια μέρα σταμάτησε.
Και στρέφοντας το κέφαλι μακριά απ'την τρύπα αντίκρυσε
το ρουμπίνι που έψαχνε μεσα στη γη να διακλαδώνεται στον άξονα μιας βεντάλιας πέρα στον ορίζοντα
καθώς ο ήλιος έδυε εκείνη την ώρα κι ο αιθέρας λικνιζόταν στις αναθυμιασεις που απεπνεε η πορφυρη λάμψη του πριν σβήσει στη θάλασσα.
Τι έγραψα;
19-3-12 1:28
Ας γραψω για τον Καλκι τωρα.
Λοιπον αυτο που ηθελα να πω ειναι πως φανταζομαι τη φωνη του επενδυμενη με τον καπνο του τσιγαρου που μολις εχει φυσηξει να βγαινει μεστη αναβρυζοντας απ'το μηλο του Αδαμ και να μου γλειφει τα τυμπανα σαν γλωσσα βουτηγμενη στο μελι με καλυκες απο ανθη τυλιγοντας σε κυματα ευδαιμονιας τον αερα που εισπνεω πριν αναστεναξω, ω καλα τι εγραψα τωρα κι ειμαι με ευαϊαία περιβολη ακομα, εύηχο δε βήχω.
2:14
Καλα μην καταπιαστω να περιγραψω τωρα πώς θα ήταν να φιλιόμασταν γιατι εχω χαρμανιασει και δε λεει και πολυ να φαντασιωνομαι τη γευση που θα ρουφαγα με καθε πορο του ειναι, δε σκεφτομαι, υπηρξα; Αμφιβάλλω, αρα;
2:27
Πωπω αυτη ειναι πολυ ωραια ασχολία τελικάλκι και ξερό ψωμι γουσταρω με τα χείλια
2:28
Adam's candy apple, syrup silence silverspoon, see maple under consideration, evening primrose observation dictates rehabilitation
3:23
Αυτη τη στιγμη δε βρισκω κανενα νοημα, δε μπορω να καταλαβω τι κανω εδω περα.
Αρμεγει η σκεψη αιμα απο πηγμενα μουσκλια.
Ξερεις στη θαλασσα που ο ηλιος εδυσε νωριτερα.
Ενταξει δεν πειραζει αν δεν καταλαβες τιποτα,
το συμπερασμα γι'αλλη μια φορα ποιο ειναι;
Κανένα.
3:42
Comme on part, sans un seul regard,
de l' un a l' autre, ni pour, ni contre,
en chantant enseble,
enchantes tous deux par cette opportunite charmante,
de faire connaitre cet haut sentiment,
de partager chaque moment de notre separe depart,
avec la ballade qui quitte notre coeurs,
pour tomber un peu malade par terre.
Monsieur le peur a pris le titre du "docteur" mon cher.
ζεστη , οι κιτρινες λαμπες του δρομου νιωθεις να σε καινε
οι σολες καιγονται σα να σε χωριζει η ασφαλτος απο τα καζανια της κολασης
τεραστια ιπταμενα ερπετα πεταριζουν γυρω σου , κατσαριδες μεγαλες σα στρουμπουλα βατραχια
Καπνοι βγαινουν απο φλεγομενους πλαστικους σκουπιδοντενεκεδες
φαντασματα αποσυνθεσης κρυβουν το μπλε λειζερ του φεγγαριου
μονοτονια απο τα εκατομυρια ερκοντισιον , σμπαραλιασμενα αλουμινια μεταλλικα τζιτζικια
ο σκυλος γαυγιζει σε μια σκουριασμενη πορτα γιατι δεν εχει και τιποτα καλυτερο να κανει
εφυγες απ'τα πρωιναδικα και πηγες στα μπουρδελα;
αντρας καριερας παιδια οχι αστεια
σε στυλ καββαδια
το τατουαζ ενας δρακος κι ο αη γιωργης
κι ο Τομ να γνεφει στην αναστροφη πορεια
παρτο δεξια ,ολοταχως τριαντα μοιρες
δεν υπομενει το σκαρι την τραμουντανα
πηγα στη λοντρα και το σκορβουτο με θεριζει
κι ο φθυσικος ο Τοτ να μας κακολογιζει
φυσαει ο λιβας στο σταβεντο απ το μολο
κι ο κοκαλιαρης ο στρατης βλεπει απαγκιο
απανω απανω παναγιες στα κορφοβουνια
αναβλυσε στην αγκαλια του μύρο αγιο
κι ο αραπης ο Ταμ Ταμ μεμιάς χορευει
ενα χορο απο το λιβα της ερημου
κι ο μακρυκανης ο Γουιλ δες σε γυρευει
κι ο γαλλος Φρανκ παλι τιμονι στο πλευρο μου
μα το καταρτι σαν θαρρεις να σου λυγιζει
δεν υπομενει μια ζωης να βρει φιρμανι
βρηκε στερια μα το γυρευουν πολιτσμανοι
καπνό μπραζίλιας με το καλυτερο χαρμάνι
:moutza:
*ολ'αυτά
*λημερια.