ο Gildenlow ΑΡΧΙΔΑΤΗ φωνή, με γκρουβ τσαμπουκά και άτιτιουντ.
πάω να ποστάρω τον Corpsegrinder στις πιο ντελικάτες φωνές του μέταλ.
Printable View
ο Gildenlow ΑΡΧΙΔΑΤΗ φωνή, με γκρουβ τσαμπουκά και άτιτιουντ.
πάω να ποστάρω τον Corpsegrinder στις πιο ντελικάτες φωνές του μέταλ.
ρε μαλακες...
http://upload.wikimedia.org/wikipedi..._Petrov_04.jpg
δεύτερο ποστ ρε μα'άκα...
και το σκεφτηκα κιολας...δε πειραζει ειναι πορωτικια η φωτο
2 αρχιδάτες φωνές.
Μία
http://img528.imageshack.us/img528/5739/om2hf1.jpg
και άλλη μία, δύο.
http://guitarworld.ru/images/info/64...o_Weinrich.jpg
Και μια τρεις.
Γαμεί ο γκιλντενλοου(από τους αγαπημένους μου), αλλά αρχιδάτη φωνή ή τουλάχιστον τραγουδιστή με ατιτιουντ και γκρουβ δεν τον λες(άσχετα αν σε ορισμένα κομμάτια το κάνει και πολύ καλά.Κοινώς ότι είπε και ο φαντομ_ντακ.
Η πχ ο Γκαρμ που αναφέρθηκε στην πρώτη σελίδα. Ο ανθρωπος είναι θεός. Αλλά να το πείς αρχιδάτη φωνή κατευθείαν καταστρέφεις το τι κάνει. Ο τύπος οποιοδήποτε άλλο συναίσθημα θέλει να βγάλει, παρά αυτό.
Το θέμα είναι τα κύρια χαρακτηριστικαά του να είναι αυτά. Φωνές σαν το Φαλλον, σαν τον Wyndorf, σαν τον Ανσελμο. Που βγάζουν μαγκιά και κάβλα.
Πχ ο Μπάρνευ μπορεί να είναι πορωτικός, αλλά αυτό το πράγμα δεν το βγάζει.
Και πείτε ρε μλκες και κανά 2 λόγια. Αντι για εξώφυλλα ξεκινήσαμε να ποστάρουμε φωτος τραγουδιάρηδων?
Carl-Michael Eide
Bjørn Dencker Gjerde
Jörgen Sandström
Tom Araya
Mors Dalos Ra
Karl Envall
εμένα ο μπάρνευ μου το βγάζει αυτό.
Κι όχι στα τσίτα-γκράιντ άλμπουμς, αλλά στο πιο "πειραματικά" μιντ-90ς diatribes & fear,emptiness,dispair. Δλδ στο twist the knife, μια μιντ-τεμπο ντεθ σύνθεση εκρύγνυται με τη φωνή του μπάρνευ.
Όπως και στο ripe for the breaking η άρθρωσή του είναι αυτή που κάνει τόσο πορωτικό ένα (φανταστικό μεν, όχι τσίτα-grinding δε) κομμάτι.