λολ, και σε πηρα στα σοβαρά :/
Printable View
οι δικοί σου 5-6 ποιοι είναι;
*γκουχ* ΕΜΠΕΙΡΙΚΟΣ ΡΕ ΖΩΑ *γκουχ*
@ λανδυ
Έλα ρε σοβαρά;;;! Και ανησύχησα προς στιγμήν ότι δεν θα περάσει από την κρισάρα σου!
Υψηλή ποίηση όμοια με του Κάλβου δεν θα βρεις στη νεότερη Ελλάδα.
Δε φτάνω καν στους πέντε. Αλλα όταν μιλάμε για νεοέλληνες ποιητές που πχιάνουν τα στάνταρντς της Μεγάλης_Ποίησης, θα πρέπει σίγουρα να αναφέρεται και ο Ελύτης. Μετά θα πώ τον Καβάφη.
Αν θέλει κάποιος να προσθέσει Σολωμό και Σεφέρη, δε θα του πω τίποτα, αν και εγώ προσωπικά δε γουστάρω.
Όλοι οι υπόλοιποι που αναφέρεις είναι ΗΣΣΟΝΕΣ ΠΟΙΗΤΕΣ, λίγο πολύ σα το καββαδία που σνομπάρεις.
Ρίτσος? Οχι?
ναι, αλλα εχει γραψει και ασυγχωρητες βλακειες.
θα βρεις.ποίηση σαν του σολωμού δεν θα βρεις.και δεν αναφέρομαι στον ύμνο και στα σχολικά αναγνώσματα του σολωμού όπου παρουσιάζεται λίγο ως πολύ ως ένας ποιητής-πατριώτης.αναφέρομαι στις μεγάλες συνθέσεις του όπως ο λάμπρος, οι ελεύθεροι πολιορκημένοι, ο κρητικός κλπ.έθεσε όρια στην νεοελληνική ποίηση.η γλώσσα του κάλβου πέθανε πριν τον ίδιο τον κάλβο.
:D..μήπως ο ελύτης δεν έγραψε τέτοιες βλακείες;το πρόβλημα με την γενιά του 30 ήταν ότι θέλησε να κάνει μια ποίηση ελληνοκεντρική.είναι σα να έχουμε (για να είμαστε στο κλίμα του e.r) μια ελληνοκεντρική μουσική σκηνή.αυτόματα περιορίζεις τον εαυτό σου.τους έβαλε ο σεφέρης σε περίεργα τριπάκια.βέβαια ο σεφέρης μια χαρά συναναστρεφότανε με όλη την αγγλική κουλτούρα και τους έλλιοτ της εποχής του.
@caffrey.πως είναι ποιητές ήσσονος σημασίας, όταν το έργο των μισών απ' αυτούς που αναφέρω δεν έχει ακόμα μελετηθεί επαρκώς σ' αυτή την άμοιρη χώρα;αυτοί κατέθεσαν ποιητικό όραμα...τέλος πάντων
χαχ
Spoiler
Ουφ, ρε παιδιά όταν λέμε για Μεγάλη_Ποίηση, και περιμένουμε και όλοι να συμφωνήσουν μαζί μας, τότε μιλάμε για ένα συγκεκριμένο τύπο κριτικής, με κάποια ψιλοσυγκεκριμένα κριτήρια πάνω στο τι είναι αξία, τα οποία δε περιλαμβάνουν ένα "ζομγκ, πόσο μου αρέσει αυτό! πόσο με εκφράζει! αχ!" ή έστω προσπαθούν να το αγνοήσουν όσο γίνεται.
Διαφορετικά, δε θα μιλούσαμε κάν για Μεγάλη_Ποίηση πάνω στην οποία πρέπει να συμφωνήσουν όλοι αλλιώς είναι κακόγουστοι και δε ξέρω κιεγώ τι.
Αυτό θα έπρεπε να κάνουμε κανονικά, να μη μιλάμε κάν με τέτοιους όρους δηλαδή. Αλλά πρίν αποδομήσουμε τέτοιες έννοιες, κυριαρχούσε μια τέτοια αντίληψη πάνω στη τέχνη.
Όταν λοιπόν λέμε για Μεγάλη_Ποίηση, μιλάμε για τους Σαίξπηρς. Τους Γκέτε. Τους Σέλευ. Τους Ρίλκε. Τους Πάουντ.
Τα κριτήρια προβίζιοναλι ασπούμε είναι το έυρος της θεματολογίας, το βάθος και τα ίνσαιτς πάνω σε αυτήν. Η χρήση της γλώσσας, της φόρμας του ποιήματος, του στύλς και της γενικότερης αισθητικής.
Ακούγεται χαζό? Είναι λίγο. Αλλά αν δε σας αρέσει, μη μιλάτε κύριε για στάνταρντς και για μεγαλες_ποιήσεις.
Κρατήστε ότι σας αρέσει, και αφήστε όλους τους άλλους να κάνουν το ίδιο.