η δίχαλη παντόφλα μιτσούκο πάντως τα σπάει!
Printable View
η δίχαλη παντόφλα μιτσούκο πάντως τα σπάει!
η αληθεια ειναι οτι εξισου καλυτερες διασκευες απ'τα οριτζιναλ στο εν λογω τριμπιουτ ειναι κι αυτα τα δυο:
κι ας ειναι για πεταμα οι μπαντες
και παρ'οτι μπουρτζοβλαχοι αμερικανοροκαδες, οι rooney πατανε κατω την διασκευη του bonnie prince billy στο here today gone tomorrow
την οποια εχω γνωρισει!
πως να μετατρεψεις εναν υμνο σε βασανο:
http://www.youtube.com/watch?v=bLpaBfiGWbc&feature=related
το σολο ρε μαλακες, το σολο!
καλκη για πεταμα οι zeke;
οτιναναι;
Καλά, να καταφέρει κανείς να διασκευάσει Manowar πλησιάζοντας έστω και λίγο το original δεν παίζει. Βέβαια υπάρχουν και άκρως αστεία παραδείγματα όπως:
http://www.myspace.com/528837992/mus...over--69119141
που είναι από τα χειρότερα covers Manowar που θυμάμαι από μια εποχή πριν 10+ χρόνια που έψαχνα να τα βρω όλα.
Βέβαια το πιο αστείο με διαφορά είναι το ακόλουθο:
Πω πω τα φωνητικά ρε πούστη μου, είμαι στο πάτωμα! :rofl:
Λίγο ακόμα και θα φτάσει επίπεδα Ντάμπο το Ελεφαντάκι.
στο πάνθεον της σαβούρας από τώρα.
Και με αφορμή το αποπάνω, πάμε στη ρίζα του κακού.
Υπήρχε μια εποχή κάπου στα 90ς που οι death metal μπάντες είχαν το γνώθι σ'αυτόν και διασκεύαζαν άλλες death μπάντες, ή thrash μπάντες, ή heavy/thrash μπάντες ή άντε στο τσακίρ κέφι κάνα sabbath πρώτης περιόδου, γενικότερα απέφευγαν να ακουμπήσουν κομμάτια που είχαν απαιτήσεις στη φωνή.
Φυσικά υπήρχαν οι εξαιρέσεις όπως το "Painkiller" από τους Death ή η περιπτωσάρα των Entombed, αλλά ο κανόνας έλεγε πως όταν τόλμαγαν να ακουμπήσουν τίποτα από classic heavy/hard rock κλπ πράματα που απαιτούσαν ΦΩΝΗ, τότε το χώναν σε κάνα ΕΡ, σε κάνα limited edition, γενικότερα φάση μεταξύ_μας_μη_φάμε_και_ντομάτες.
Όλα αυτά μέχρι το σωτήριο έτος 2000 που μετά βαίων, κλάδων και ταρατατζούμ τυμπανοκρουσιών κυκλοφόρησε το παρακάτω μνημείο metal κακογουστιάς:
Six Feet Under - "Graveyard Classics"
Ο Chris Barnes είχε ήδη δείξει τις προθέσεις του από τον καιρό των Cannibal Corpse βέβαια όταν είχε το θράσος να ακουμπήσει Gillan στη διασκευή του "Zero the Hero" (στο ΕΡ του "Hammer Smashed Face") αλλά τότε τον αθωώσαμε γιατί η διασκευή ήταν απρόσμενα αξιοπρεπής.
Σε ένα δίκαιο κόσμο αυτός ο δίσκος θα είχε φάει πελώρια γιούχα, παρολαυτά στον καιρό του σημείωσε μεγάλη επιτυχία και η ανεκδιήγητη διασκευή του TNT των AC/DC έγινε και Hit (!), κάτι που οδήγησε στην ολοκλήρωση του κατήφορου το 2004 με το "Graveyard Classics 2" όπου είναι η διασκευή ολόκληρου του "Back in Black" των AC/DC και μια από τις μελανότερες σελίδες του metal των 00s.
Το πρώτο Graveyard Classics πιστεύω είναι ο μοναδικός λόγος που το σχήμα εξακολουθεί να είναι σήμερα στη Metal Blade. Πούλησαν τρελά τα εκτρώματα αυτά στην Αμερική, ως διασκευές από μια joke band προς άσχετους, ξέρς, δωράκι για τον κολλήτο, να μπει και στο πάρτυ να γελάσωμε. Είχαν και τον Τζον Μπους σε μια εκει μέσα, ενδιαφέρον trainwreck.
οτι ειπε ο ευγενικος λιτσ...σκουπιδομπαρνς...ρεζιλης απλα