Όλες οι αδυναμίες για τον καθορισμό ενός καθολικά αποδεκτού προσδιορισμού διαφόρων εννοιών, όπως η τροφή, έχει βαθιές ρίζες τόσο στις κατά τόπους κουλτούρες (π.χ. το ψητό καλαμπόκι στην Καλαμπάκα αποδίδεται ως
ρόκα) όσο και στα βιώματα του καθενός (π.χ. προσωπικά, τοστ = το τετράγωνο ψωμάκι τύπου Καραμολέγκος, με τυριά/σαλάμια/ζαρζαβατικά, ψημμένο ή άψητο, ενώ σάντουϊτς = οποιοδήποτε άλλο σχήμα ψωμιού με τυριά/σαλάμια/ζαρζαβατικά, ψημμένο ή άψητο. Όσο και να υπάρχει η γνώση ότι
είναι λάθος αυτή η ερμηνεία που του δίνω, πάντα στο μυαλό μου θα υπάρχει αυτή η κατηγοριοποίηση). Για αυτό και δε βρίσκω κανένα νόημα στην απόδειξη σωστής ή λαθεμένης απόδοσης κάποια έννοιας, τη στιγμή που δεν επηρεάζει πραγματικά κανέναν και τίποτα και το υποκείμενο καταφέρνει να συνεννοείται και να τρώει/πίνει/κάνει αυτό που θέλει (π.χ. αν πάω να φάω ψητό καλαμπόκι στη Θεσσαλονίκη, δε θα πω ρόκα, αλλά καλαμπόκι).