Μας γάμησε κ είπαμε κ ευχαριστώ
όταν συνηδειτοποιήσω τι είδα θα γράψω περισσότερα
Printable View
Μας γάμησε κ είπαμε κ ευχαριστώ
όταν συνηδειτοποιήσω τι είδα θα γράψω περισσότερα
Ας διορθώσει κάποιος αντμιν τον τίτλο, σας ευχαριστώ :D
Λοιποοοοοοοόν...
Δεν θα είμαι αντικειμενικός
Όσοι με γνωρίζουν ξέρουν ότι οι Fates Warning είναι το αγαπημένο μου συγκρότημα, κ ότι λατρέυω και τις 2 τους περιόδους και τους 2 τραγουδιστές τους εξίσου.
Με τον Alder τους έχω δει αρκετές φορές, με τον Arch μέχρι πρότεινος καμία, μιας κ η πρώτη εμφάνιση του στην Ευρώπη ήταν για το Keep It True φέτος. Όπως αντιλαμβάναστε, από τη στιγμή που το έμαθα πριν από δέκα μήνες περίπου περίμενα τη στιγμή με μεγάλη ανυπομονησία, καθώς το να δω αυτόν τον άνθρωπο ζωντανά αποτελούσε όνειρο ζωής. Ο δίσκος του μου είχε αρέσει αρκετά, αν και σε διαφορετικό ύφος από τα πρώτα Fates, και πάνω από όλα η φωνή του ακουγόταν σε αρκετά καλά επίπεδα, παρά τη μακρόχρονη απουσία του. Γενικά είχα μία συγκρατημένη αισιοδοξία για την εμφάνισή του, αλλά μέχρι εκεί.
Γενικά, συζητώντας και με τους υπόλοιπους γνωστούς μέχρι να έρθει η ώρα των Fates Warning n.2 εεε των Arch&Matheos ήθελα να πω (σύνθεση μπάντας: John Arch, Jim Matheos, Frank Aresti, Joez Vera, Bobby Jarzombek για να καταλαβαινόμαστε) ύπηρχε γενικά μια συγκρατημένη αισιοδοξία και περισσότερο μία περιέργεια & απορία πως θα βγει / πως θα τα πει ο Arch τα κομμάτια. Η εμφάνιση ήταν προγραμματισμένη για 90 λεπτά, και ήταν ήδη γνωστό ότι θα ακουστούν και ορισμένα έπη εεε τραγούδια ήθελά να πω από τους πρώτους δίσκους Fates, οπότε η προσμονή ήταν μεγάλη.
Αρχή με 2 τραγούδια από τον πρόσφατο δίσκο, τα Neurotically Wired και Midnight Serenade. Πρώτες εντυπώσεις θετικότατες, τέλειος ήχος, ο John να ακούγεται πολύ καλά και οι υπόλοιποι να παίζουν άψογα / λογικό βέβαια καθώς όλοι τους είναι κορυφαίοι μουσικοί. Είναι αναμενόμενο σε μία τέτοια βραδιά βέβαια τα φώτα να πέσουν πάνω στον Arch, ο οποίος είχε να τραγουδήσει ζωντανά 25 χρόνια. Φάνηκε από την αρχή ότι έιχε τεράστια όρεξη, η οποία αυξανόταν με τις αντιδράσεις του κοινού. Και ενώ κατά τη διάρκεια των 2 αυτών τραγουδιών, οι δικές μου αντιδράσεις ήταν φυσιολογικές, με του που ακούστηκαν οι πρώτες νότες του έπους The Sorceress, ο κόσμος απλά χάθηκε γύρω μου. Και με τους πρώτους στίχους του Arch ξεπεράστηκαν ακόμα και οι πιο αισιόδοξες προσδοκίες. Δεν υπάρχει αυτή η φωνή, δεν υπάρχει αυτή η χροια. Δεν ξέρω πως τα κατάφερε, αλλά αυτή η τόσο ξεχωριστή του χροιά έχει μείνει σχεδόν αναλείωτη, μετά από τόσα πολλά χρόνια. Αυτό που ακολούθησε δύσκολα περιγράφεται με λέξεις, τα συναισθήματα είναι τόσο ισχυρά. Ο άνθρωπος είναι απίστευτός. ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ ερμηνεία, ενέργεια, απόδοση, συναίσθημα, τα πάντα όλα, και ένα όνειρο βγαίνει αληθινό. Stained Glass Sky από το καινούριο στη συνέχεια, απαραίτητο διάλλειμα γιατί ακολούθησαν στα καπάκια τα Damnation και Apparition, Ε κάπου εδώ έκλεισε η φωνή μου, παρέδωσα πνεύμα και άρχησαν τα τρέχουν και τα ζουμιά...δεν πίστευα στα αυτιά μου, και σίγουρα δεν ήμουν ο μόνος. Any Given Day & Strangers Like Me σε medley, εκτελέστηκαν επίσης άψογα, και μετά τα ΣΟΚ συνεχίστηκαν...Guardian και για encore Epitaph & Exodus.
Ακόμα δεν έχω συνέλθει και δεν έχω συνηδειτοποιήσει το μεγαλείο αυτού που επιτελέστηκε στη σκηνή του Keep It True πριν από 8 μέρες...το θυμάμαι μόνο πολλές φορές και συγκινούμαι, το σίγουρο είναι κανένα επόμενο live δε θα είναι το ίδιο, μάλλον εγώ δεν θα είμαι ο ίδιος.
:pink: :pink: :pink: :pink: :pink: :pink: :pink: :pink: :pink: :pink: :pink: :pink: :pink: :pink: :pink: :pink: :pink: :pink: :pink:
