ιάννης Αγγελάκας
Εσωτερικό ρεπορτάζ
Οι Τρύπες δεν υπάρχουν πια, όμως ο ιθύνων νους ενός από τα δημοφιλέστερα ελληνικά συγκροτήματα της περασμένης δεκαετίας, ο Γιάννης Αγγελάκας, επιστρέφει τραγουδώντας τις «Ανάσες των λύκων».
Μελωδίες πάνω σε τρεις-τέσσερις νότες, η φωνή του πιο βαθιά από ποτέ κι ένα τσέλο που παράγει συγχορδίες, βόμβους και στριγγλιές, φτιάχνουν έναν παράξενο μικρόκοσμο. «Ο δίσκος έγινε σε συνεργασία με το Νίκο Βελιώτη», λέει ο τροβαδούρος. «Εγώ έβαζα τις μελωδίες και ο Νίκος κάτι παράξενες αρμονίες. Εκείνος ήταν ο πειραματιστής και αντιακαδημαϊκός τσελίστας που ονειρευόμουνα». Τα τραγούδια θα παιχτούν ζωντανά την Παρασκευή και το Σάββατο στην Αθήνα (στο «Από μηχανής θέατρο»), 10 Μαΐου στην Πάτρα, 12 στη Λάρισα και 13 στη Θεσσαλονίκη.
-Οι στίχοι προϋπήρχαν;
«Αλλοι ναι, άλλοι όχι. Ηταν ένα σκοτάδι που ήθελα να βγάλω από μέσα μου».
-Σκοτάδι υπήρχε και στις Τρύπες... Υπάρχει τώρα καμιά διαφορά;
«Νομίζω τώρα το πλησιάζω με περισσότερη συνείδηση ή μάλλον με περισσότερο συνειδητή αγωνία».
-Ποιες είναι «οι ανάσες των λύκων που κυβερνούν την άγρια χώρα σου»;
«Είναι όλη αυτή η ασχήμια που ζω όταν βγαίνω μια βόλτα στην πόλη ή όταν τύχει ν' ανοίξω την τηλεόραση. Είναι οι μπάτσοι, οι καταναλωτές, ο Χριστόδουλος, ο Ψωμιάδης, ο Κούγιας, το Fame Story, η Παπαρίζου... Ολα αυτά τα φιλτράρω για να βγάλω τις "Ανάσες των λύκων". Είναι το δικό μου εσωτερικό ρεπορτάζ».
-Στο δίσκο έχεις και δύο διασκευές: την «Πλημμύρα» του Βαμβακάρη και το «Κάθε τρελό παιδί» του Χατζιδάκι. Γιατί αυτούς;
«Οχι πάντως για "καλλιτεχνικούς λόγους". Το έκανα σαν μια ερωτική εξομολόγηση -με πολύ τρακ- σε δύο ανθρώπους που με έκαναν να νιώθω όμορφα που είμαι Ελληνας».
-Πιστεύεις ότι θα πουλήσει ο δίσκος;
«Δεν το ξέρω. Ξέρω πάντως ότι για μένα ήταν ένα ρίσκο, ένα ξεβόλεμα. Το βόλεμα θα ήταν ένας ακόμα δίσκος με τις Τρύπες. Από τη φύση μου, όμως, διάλεγα πάντα άβολες πόζες. Πιστεύω ότι οι στιγμές που βρισκόμαστε έξω από τα νερά μας είναι οι στιγμές που γνωρίζουμε καλύτερα τον εαυτό μας».
ΧΡΗΣΤΟΣ ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ
7 - 01/05/2005
