Αισθητικές αξίες και σχετικισμός

[ikonoklast]

Μπλιτζερ, γαμιέσαι.

Δεν διαφωνώ ακριβώς με τα πρώτα δυο quotes γιατί ο πυρήνας βρίσκεται εδώ:

Η αντικειμενικότητα, όπως την αντιλαμβάνομαι εγώ, είναι ορισμένες σταθερές (στη συγκεκριμένη κάποιες αισθητικές αξίες) που δεν εξαρτώνται από την δική μας άποψη και κοινωνία. Δηλαδή μια κοινωνία που εκτιμά τον lightbridge, αν τελικά ο lightbridge αποδειχθεί πως γράφει κακή μουσική, κάνει λάθος. Μπορεί να εξαρτώνται από τη βιολογία μας, τη λογική, το θεό, τη φύση κτλ, αλλά όχι από την άποψη μας ή το σύνολο των προσωπικών απόψεων μας.

Τότε κάποιος -νομίζω- είναι πλατωνιστής ή κάτι παρεμφερές. Και αυτός ο κάποιος θα έχει διάφορα προβλήματα, αν πχ τα βάλουμε κάτω και δούμε ότι στα προκεχωρημένα φυλάκια της ανθρώπινης γνώσης, όπως πχ στα μαθηματικά, για κάθε τιτάνια προσπάθεια όπως το Principia Mathematica, έρχεται ένας καταπέλτης δομικών ανακαλύψεων για τη φύση της μαθηματικής λογικής που δείχνει ότι είναι αδύνατο να κατασκευάσεις ένα οποιοδήποτε αξιωματικό σύστημα που καμία πιθανή πρόταση δεν μπορεί να αποδράσει από το αν αποδεικνύεται ή όχι. Και άρα πάντα κάποια ζητήματα θα εξαναγκάζονται να εγγράφονται στο τι πιστεύει η επιστημονική κοινότητα ότι ισχύει ή όχι. Και αν αυτό το δομικό πρόβλημα υπάρχει μια φορά και για πάντα στο πιο αυστηρό και αντιανθρώπινο μοντέλο που κατασκευάζει η ανθρώπινη σκέψη, τότε τα προβλήματα μεγαλώνουν για ένα debate που έχει να κάνει με τη φύση της αισθητικής.

Και αν ο ίδιος ο Russell για το τελευταίο σνόμπαρε πάντα να τοποθετηθεί είναι γιατί ήξερε ότι πάντα ο Thanasis Lightbridge θα έχει μια κοινότητα ανθρώπων για τους οποίους είναι Τιτάνας Της Μεταλ. Ακόμα κι αν μια ολόκληρη κοινωνία σε μια ολόκληρη ιστορική περίοδο δεν το πιστεύει αυτό, τίποτα δεν μπορεί να αποδείξει ότι μια επόμενη που παίζει μόνο mmorpg δεν θα το κάνει. Και το αστείο είναι ότι υπάρχουν παραδείγματα ανθρώπων, ακόμα και στις ερωτήσεις που έβαλες, που το αποδεικνύουν αυτό περίτρανα. Στην εποχή του ίδιου του Bach ο ίδιος ήταν απλά ένας αξιέπαινος μουσικός και τίποτα άλλο, ο νταβάς της φάσης και ροκσταρ που μάζευε όλα τα μουνιά ήταν ο Telemann. Ένας άνθρωπος που κανείς ποτέ στο ίδιο debate το 2014 δεν θα τον βάλει δίπλα στον Παντελίδη σαν παγκόσμια σταθερά της μεγάλης μουσικής, γιατί η άποψη μας, το σύνολο των προσωπικών μας απόψεων είναι ότι κανείς δε δίνει μια για τον τελεμαν. Ποιός μπορεί να αποδείξει ότι αυτό είναι σωστό ή λάθος;