Τζιν μπουφάν με ζωγραφισμένα με στυλό λόγκο σημαντικών καλλιτεχνών. Στον ώμο στρατιωτική τσάντα από Μοναστηράκι, τιγκαρισμένη και αυτή με λόγκο σημαντικών καλλιτεχνών.
Μέσα μπλουζάκι κάποιου σημαντικού καλλιτέχνη. Αν έκανε κρύο καρώ πουκάμισο.
Τζην σωλήνας (ελαστικό όπως τα λέγαμε).
Μποτάκι Nike με αερόσολα, κατά προτίμηση άσπρο με μαύρο swoosh στο πλάι.
Πέτσινο, περφέκτο δηλαδή, ήταν διακαής πόθος από την πρώτη λυκείου, τελικά ηγοράσθη τον Ιανουάριο του 1997 από το Μέταλχεντ στο Κάμντεν και ήταν από τις πιο ευτυχισμένες αγορές μου έβερ. Εννοείται πως φοριέται ακόμα, σκυλί του πολέμου, δεν μασάει τον κώλο του. Το ονομάζω "Αγελάδα" (δεν είναι περφέκτο, κάτι είναι πάντως, πολύ καλή ποιότητα, το πήρα πάμφθηνα ως το τελευταίο), γιατί είναι βαρύ κι ασήκωτο και θέλω να πιστεύω ότι έφυγε ένα ζώο ολόκληρο για την πάρτη του.
Μάρκες με ενδιέφεραν μόνο στα παπούτσια. Νάικ φανμπόης, έχω περάσει και από Ρίμποκ για μια σεζόν, με την μπαλίτσα στην γλώσσα να τρομπάρεις κυριολεκτικώς. Τζην, πουκάμισα, παπαριές, το πιο φτηνό που μου αρέσει.
Αρβύλες δεν μου αρέσανε. ΘΡΑΣ ΣΠΟΡΤΕΞ αυστηρά. Έχω ένα ζευγάρι Γκέτα; Βέρμαχτ; Ξέρω γω; Όχι Μάρτενς. Τις οποίες έβαζα για καλά παπούτσια, στην εκκλησία ας πούμε. Τώρα μαζεύουν σκόνη.