οποιος θέλει να γράψει ένα κείμενο-κριτική και δεν το κάνει επειδή φοβάται είναι μπάμιας. επίσης οι λόγοι που κάποιοι έκραξαν τον κρουξ, δεν έχουν να κάνουν σε μεγάλο βαθμό με τα ακούσματα του αλλά με την πληθώρα των reviews & με την γενικότερορη μαιντανίαση. το παιδί μπορεί όντως να αγαπά με αυθεντικό τρόπο την μουσική, αλλά βαριέσαι να διαβάζεις κάθε μέρα για αριστουργήματα κ κρυμμένα διαμάντια. χάνουν την συνέπεια κ τα γραπτά και ο γράφων. το φαινόμενο αυτό έχει παρατηρηθεί και σε άλλους. απο κει κ έπειτα, μερικές συμβουλές για να τα λέτε ωραία και να μην σας τρολάρουν 1. μην λέτε τι ιδιώματα γαμάει ο δίσκος που παρουσιάζετε. καλλιτέχνες επιτρέπονται (σε λογικά πλαισια πάντα) με επιχειρήματα που στέκουν. 2. μην γράφετε με την λογική να (μετα)πείσετε κάποιον, πείτε ότι έχετε να πείτε 3. μην ενθουσιάζεστε σαν πούστηδες κάθε φορά 4. αν δεν κατέχετε μουσικά το θέμα και απλά γουστάρετε αυτό που ακούτε, γαμώ αλλά κάντε το εμφανές στο ρηβιού, μην περιγράφετε τα συναισθήματα σας για σε δυο σελίδες. 5. τα κείμενα μένουν & εκθέτουν. να είστε ειλικρινείς γιατί το search μπορεί να υπολειτουργεί αλλά ο κάψας θυμάται. και μετά από αυτήν την κοινωνική προσφορά, πάω να χέσω