εγω είχα παει δημοτικό, και μου εχει μείνει στο μυαλό ακόμα η ατελειωτη ουρα απο τροχόσπιτα ιταλών. Πω μιλάμε καραβάνια ολόκληρα.
Πρωτο κατσικι γαμησε, παγωμένο ομως, αρχίδια μπιζελάκια και κρυσταλοι στην επιφανεια.

παει η μανα μου σε ενα παγκο να παρει ροδακινα, και λεει ποσο εχουν και απαντάει 200 δραχμές. Α ωραια τότε βαλε μου μισο κιλο. Και λέει αυτός" αδε καταλάβατε κυρία μου, 200 το κομμάτι εχει" Εκμεταλλευση στην ερημιά, πατημα εκεί που πονας όταν χρειαζεσαι ενα δροσιστικό φρουτάκι.

Πήγε ενας φίλος περσυ και μου πε ότι παιζει μαγαζί με βαφλες τις καλύτερες και τις φτηνότερες που εχει φαει ποτε στη ζωή του (και μένει και αθήνα).

Είχα παει και εκδρομούλα με καραβάκι στο Σκορπιο ( ιδιοκτησία ωνάση) . Απαγορεύεται να πατήσεις γη. Απλα βουτηξάμε απο το καραβι καναμε το μπανακι μας και δρόμο. Το νησάκι παντως φαινόταν παραδεισενιο. Επίσης το καραβακι μας πήγε μεχρι Ιθακη. Στο πανακριβο χωριό πανω στη βόρεια μύτη (να δεις πως το λένε) που σκανε αστέρες του σινεμα.

Γενικα με είχε αρεσει για οικογένεια.

Στα συν του νησιού ότι δεν χρειαζεται πλοίο για να πας (aka εξτρα εξοδα)