Η skinhead μουσικη δεν με συγκινουσε ποτε.Μπορει να ειχε πολλα κοινα με το πανκ,ομως ειχε εκεινη την σιχαμενη την ροκια που μου φαινοταν ατελειωτα βαρετη,με ελαχιστες εξαιρεσεις (4 skins,cockney rejects,the ejected,cock sparrer).Συν τοις αλλοις,στιχουργικα ηταν εντελως κουφιοκεφαλη και απευθυνομενη στους "σκληρους" αθηνας και θεσσαλονικης,οι οποιοι διαγωνιζονται ποσες μπυρες θα πιουν χωρις να κατουρησουν.Οπως επισης δεν μπορω να ακουω τοση "κακια" μαζεμενη,ουτε να βλεπω καλοξυρισμενα τζοβενα στα εξωφυλλα να ποζαρουν για λογαριασμο του καλβιν κλαιν μαιν.Ολο αυτο το καρναβαλι αντρισμου με απωθουσε,ή μηπως οι σκιναδες ηθελαν να δειξουν κατι μεσω αυτου?χμμμ....
Οι Discipline ειναι Ολλανδοι,και στο ξεκινημα της καριερας τους (1994) ηταν μια ξεκαθαρα nyhc επηρεασμενη μπαντα.Με την παροδο του χρονου εβαλαν στην μουσικη τους οι! αλλα και ροκενρολλ στοιχεια,και αυτο λειτουργησε πολυ θετικα επανω τους,μιας και σαν χαρντκορ δεν ηταν οτι πιο εμπνευσμενο.
Ο συγκεκριμενος δισκος ομως ειναι ο καλυτερος τους.Ωραιες,αν και "ευκολες" μελωδιες,στιχοι που σου θυμιζουν εποχες(οχι και πολυ μακρινες) που εριχνες κυνηγητα τον αντιπαλο και αυτος ειχε προπονητη τον γλομπο-φοιρο,γενικα μια ομορφη κατασταση.
το καλο ειναι οτι δεν ακουγονται επιτηδευμενοι οπως οι καρασιχαμενοι ντροπκικ μερφις(που το ξαναλεω,δεν ειναι πανκ αλλα ειναι σκινχεντ μπαντα).