ΡΙΚ Ρ. ΣΑΑΡ (Erik R. Saar), 29, αραβόγλωσσος διερμηνέας των Αμερικανών στη στρατιωτική βάση Γκουαντανάμο της Κούβας, όπου κρατούνται από το 2000 περισσότεροι από 550 άνθρωποι από 40 χώρες, χωρίς δίκη και πολλές φορές χωρίς πρόσβαση σε δικηγόρους, θεωρούμενοι ύποπτοι για συμμετοχή σε τρομοκρατικές ενέργειες. Ο Σάαρ, που δεν είναι ούτε μουσουλμάνος ούτε και αραβικής καταγωγής, υπηρετούσε στον αμερικανικό στρατό ως λοχίας και από τον Δεκέμβριο του 2002 έως τον Ιούνιο του 2003 έκανε χρέη διερμηνέα στο Γκουαντανάμο. Το πρακτορείο ειδήσεων Ασοσιέιτεντ Πρες αποκάλυψε ότι έλαβε (όχι από τον Σάαρ) τα κείμενα ενός βιβλίου που έχει γράψει και που δεν έχει ακόμα κυκλοφορήσει και στο οποίο μεταξύ άλλων εξιστορεί πώς οι Αμερικανοί χρησιμοποιούν μουσουλμάνες γυναίκες, που εργάζονται στις φυλακές ως δεσμοφύλακες, να βασανίζουν κρατουμένους χρησιμοποιώντας «σεξουαλικούς τρόπους».

ΙΔΟΥ ένα από τα πολλά περιστατικά: Μια γυναίκα στρατιωτικός, ανακρίτρια, έβγαλε τα ρούχα της και άρχισε να τρίβεται πάνω σε ένα Σαουδάραβα κρατούμενο, μόλις 21 ετών. Εκείνος, φανατικός μουσουλμάνος, προσευχόταν συνεχώς, προσπαθώντας να αντισταθεί στον πειρασμό. Η βασανίστρια, βλέποντας πόση θέληση είχε ο άνθρωπος, άρχισε να αυνανίζεται και να τον αυνανίζει και στο τέλος τον επάλειψε σε όλο το πρόσωπο με το σπέρμα του.

ΣΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ, του ανακοίνωσε ότι «τώρα αρχίζει το πραγματικό μαρτύριό σου», καθ' ότι έφυγε από το κελί κόβοντας ταυτόχρονα την παροχή του νερού. Ετσι, ο δύστυχος ο κρατούμενος δεν θα μπορούσε να πλυθεί, ώστε να προσευχηθεί στον Αλλάχ και να ζητήσει συγχώρεση! Αυτό όντως ήταν το πιο φρικτό στάδιο του βασανιστηρίου, καθώς αφαίρεσε η δεσμοφύλαξ-βασανίστρια από τον κρατούμενο τη δυνατότητα να προσευχηθεί στον θεό του για να του απαλύνει κάπως τη φρικτή αίσθηση της εξαθλίωσης.

ΔΙΑΒΑΖΩ στη χθεσινή «New York Times» ένα πολύ σκληρό, για την κυβέρνηση Μπους, άρθρο της Μορίν Ντάουντ που, με αφορμή τα κείμενα από το βιβλίο του Σάαρ, λέει ότι αυτά τα βασανιστήρια, με τη χρήση μουσουλμάνων γυναικών για να σπάσουν το ηθικό των κρατουμένων, γίνονται εν γνώσει της Ουάσιγκτον και με τις ευλογίες της. «Ποιες είναι αυτές οι γυναίκες», ρωτάει. «Ποιος τις προσέλαβε; Ποιος τους επιτρέπει να κάνουν τέτοια βασανιστήρια; Γιατί δεν έχουν τιμωρηθεί κιόλας οι αξιωματικοί τους; Γιατί δεν έχουν παραιτηθεί ακόμα ο Ράμμι (δηλαδή, Ράμσφελντ) και ο Γούλφοβιτς;» και αφήνει και στο τέλος του άρθρου της, η Ντάουντ, το ωραιότατο καρφάκι της. «Ενα είναι σίγουρο. Οτι οι μουσουλμάνοι κρατούμενοι, που υφίστανται αυτά τα βασανιστήρια, καθώς οι γυναίκες δεσμοφύλακες λικνίζονται μπροστά τους ολόγυμνες, χαϊδολογώντας τους, δείχνουν περισσότερη αυτοσυγκράτηση και έχουν μεγαλύτερη αξιοπρέπεια απ' ό,τι ο πρώην ένοικος του Λευκού Οίκου, ο Μπιλ Κλίντον, που εύκολα ενέδωσε στο... βασανιστήριο της Μόνικας».