Originally Posted by
The_Painless
Originally Posted by
Mitsmann
Originally Posted by
Stormtrooper
Εσύ τί δικαιολογία έχεις που είσαι ξύπνιος; Ε;
Ητο βραδυ... Φορεσα τη στολη με το ΜΜ και βγηκα εξω στο σουρουπο... η πολη φαινομενικα ητο ησυχη... Αρχισα να πεταω αναμεσα στα καλυβια με τον ενισχυμενο Ιστο φτιαγμενο απο αποξηραμενο υποβρυχιο Τεκιλα...Εψαχνα κατι να διωξει τη νυστα μου και να με ξανακανει πρωτοσελιδο στην φυλλαδα "Βημα του ΕR" του ελεεινου αρχισυντακτη Ρεηβ-εν Λορντ... Ξαφνου σ ενα στενο το ειδα... 183 Κινεζοι Τραμπουκοι ειχαν στριμωξει ενα γοτθοκοριτσο...με παντελονι μαυρο που εδειχνε πολλα και υποσχοταν ακομα περισσοτερα...προσπαθουσε να ικετεψει αλλα ηταν ματαιο .... Και τοτε...
(Ματριξ 2 σαουντρακ μπακγκραουντ)
Τιναχτηκα στον αερα σαν γαζελα και εβγαλα εξω τα Κολτ εξασφαιρα μου πυροβολωντας οπου βρω ενω γεμιζα παλι με τα ποδια... Ξερνουσα μολυβι και εσπερνα το στενο με πτωματα Καριοληδων... ξαφνου ανταπαντησαν αλλα ειμουν τοσο γρηγορος που προλαβαινα να θηκαρωνω το εξασφαιρο, να σηκωνω την ασπιδα απο 5 στρωματα δερμα καστορα και 1 στρωμα χρυσου 28,32 καρατιων (δηλαδη 24 + ΦΠΑ) να εξοστρακιζω τον Θανατο και να ανταπαντω σωριαζοντας τους Ξεκωληδες...
Προσγειωθηκα μεσα τους και πυροβολουσα σαν μανιακος... οι σφαιρες τελειωναν αλλα οι εφεδρικες δεσμιδες φορτωθηκαν με 128 kb upload και με την τελευταια ριπη οι 11 εναπομειναντες Κινεζοι , παικτες της Ρεαλ Πεκινου καλοσωρισαν το Αιωνιο Σκοτος......
Εμεινε...αυτη, εγω και το παντελονι της.... με κοιταζε, την κοιταζα...δοκιμασε να με φιλησει με παθος στα χειλη αλλα εκεινη τη στιγμη σκεφτομουν μονο το χερι που μου φερνει τις Μιτσ-ουκο μου....Ολα τ αλλα ηταν φευγαλεα, ενα κλικ μεσα σε μια αιωνιοτητα και ενα σφηνακι σε ενα δισκο της Τεταρτης....
Καθως απομακρυνομουν σταλες βροχης επεφταν ξεπλενοντας το πεζουλι...το γοτθοκοριτσο με κοιταζε......
Γυρναγα σπιτι.
Εεεπ, τώρα το είδα αυτό. Ρε χαμένο κορμί, ρε αχαϊρευτε!! Πίστεψες ότι το μάτι που ανήκει στο ίδιο σώμα με το χέρι που σου φέρνει τις Mits-uko θα έβλεπε αυτά και θα έμενε ψύχραιμο; Απατάσαι οικτρά.
Έχω λοιπόν να σου πω δυο λογάκια. Οι συγγνώμες σου δεν περνάνε πια. Ο μαλάκας πέθανε. Αν ήθελες γυναικούλα να σου φέρνει τις σαγιονάρες σου και να σου μαγειρεύει τις αγκινάρες σου, χτύπησες λάθος πόρτα! Την ώρα που το έπαιζες ελεύθερος κι ωραίος στις κορασίδες του Τζασμίν και έβαζες στοιχήματα για το ποιος θα φύγει πρώτος, αυτή που αποκαλείς "κάργια" - το alter ego του χεριού που φέρνει τις Mits-uko - ήταν εκεί και τα έβλεπε όλα. Είδε πώς προσπάθησες να σαγηνεύσεις το παντελόνι που έδειχνε πολλά και υποσχόταν περισσότερα. Είδε τι ποσότητα ποτού έλειπε από το - κενό Στράτου - μπαρ κάθε φορά που έκοβες βόλτες παντελόνι-μπαρ-τουαλέτα-δεύτερο μπαρ. Είδε πόσο λάγνα κούναγες τον κώλο σου κάθε φορά που πήγαινες να ζητήσεις ένα κομμάτι από τον ντιτζέι. Τα είδε όλα!
Να ξέρεις λοιπόν ένα πράγμα: η επόμενη φορά που θα έρθεις σπίτι θα είναι για να πάρεις τα μπογαλάκια σου και να ξεκουμπιστείς.
Πως αλλαξες ετσι ?? εσυ που με υποδεχοσουν παντα με ενα αστραφτερο χαμογελο, και μια γαβαθα σουτζουκακια καθε φορα που γυρναγα κατακοπος μετα τη μαχη με το Κακο, για να βαλω μια μπουκια σουτζουκια στο στομα μου, να ξεπλυνω τη διψα μου με Αμπσολουτ και να προσφερω καυτο ερωτα μεσα στη νυχτα πριν ξαναφυγω για τη βαρδια 4-7 το πρωι.. εσυ που οταν τρυφερα ακουμπαγες το ΜΜ επαιρνε φλογα το κρυο γκρι νυχτερινο παγωμα και που μου ταιριαζες τη μιτσ-ουκο τοσο εφαρμοστα στα καταπονημενα μου ποδια...
Τι μεσολαβησε και εισαι τωρα πια μια σκια του εαυτου σου, μια παγωμενη μορφη ωσαν αγαλμα που περιφρονει το παρελθον, μια στυγνη καρικατουρα που ενω εκλεβα σφηνακια απο το Δισκο για να στα αποθεσω γονατιστος στα ποδια σου εσυ γυρναγες πλατη σε μενα οπως φαινεται και απο τη φωτο-ντοκουμεντο...
Τι εβλεπες ?? οι Κορασιδες στο Τζασμιν με ηθελαν ολες κολασμενα αλλα εγω κερναγα υποβρυχια-χυλοπιτες και μεσα στην ταραχη της ντροπης μου γυρναγα να δω το Λοκι μου που τοσο πολυ με ηρεμει, ενα απανεμο λιμανι στην καταιγιδα των Κορασιδων... Κουνουσα τον κωλο μου ενω ζηταγα κομματια απο τον Σαικοτρον για να ανακατεψω τα ποτα στο στομαχι μου και να ξεχασω ετσι τον πικρο και μαυρο πονο που με την σκληρη σου σταση μου προσφερες απλοχερα...
Θα γυρισω στο σπιτι λοιπονες και με στητη κορμοστασια χωρις να φαινεται η συντριβη μου θα μαζεψω τα υποδελοιπα πραγματα μου και θα πεταξω ψηλα στον αερα και το ΜΜ θα ναι το τελευταιο που θα θυμασαι απο εμε, καθως θα σκιζω τους ουρανους και τα δακρυα θα πεφτουν, ζεστες δροσοσταλιδες στο εδαφος, οσο ακουγονται απο πισω τα Ε Λαστ Γουισ και Φορ Μαι Φωλεν Εηντζελ και το Τεηλγκαννερ (ασχετο αλλα μου ξεμεινε απ την προηγουμενη ιστορια.....)
...Δεν εχω αλλα λογια να σου πω Κουολ.