τι, δε βγαίνει το φρύδι;
τι, δε βγαίνει το φρύδι;
isa mwrh poustara
δε θα σου απαντήσω γιατί δε νομίζω ότι θα κερδίσω κάτι.. δες μόνος σου πόσο μαλάκας είσαι.
Chopped In Half
malice in wonderland
----------------------------------------------
den exeis kai lokeison pana8emase
Hey προκλητικό OMG...αυτό είναι το πιό γλυκό, pjo' σεξηεστ τύπος... εδώMuah! Μου κάνετε όλο καυτό και που ενοχλήσατε lookin ακριβώς σε σας
το μωρό... mmm mmm αγαθό λέω. # 1 Ανεμιστήρας σωστό εδώ Sarah xoxox
Μπορείτε να είστε Dave Navaro και θα είμαι Carmen
Electra. Εκτός αν θα είμαστε η καυτότερη έκδοση ότι η καθεμία δεν μπορεί
να ζήσει χωρίς να δει!!!
pwpw tsakisa kaaati gioubarlakia milame... aaax... sygkinh8hka o psts..
My morning sun is the drug that brings me near
To the childhood I lost, replaced by fear
Hey! η καταπληκτική επιτυχία εσείς τύποι έχει ένα αρκετά τρομερό
πράγμα goin! Πάνος...youre ένα καυτό rocker! Σας εύχομαι τους τύπους το καλύτερο της τύχης, θα αγαπούσε να είναι το groupie σας, αλλά im στις ΗΠΑ, έτσι ελάτε με παίρνει haha!
this is an epos user.
Ο σταθμός ένδεκα διαμορφώθηκε πίσω το φθινόπωρο του 2002. Η πρώτη διάταξη της ζώνης αποτελέσθηκε από τον Παναγιώτης
Trikalitis (vocals),Θ*Εληας Trikalitis (τύμπανα),Αργύρης Vasiliou (πέρκες) και Παναγιώτης Diamantopoulos
(κιθάρες). Η μουσική ήταν ένα μίγμα της δύναμης prog/ο θάνατος και Αμερικανός ξυλοφορτώνουν το μέταλλο. Την άνοιξη του 2003 η ζώνη αποφάσισε να αλλάξει τη μουσική
κατεύθυνσή της σε κάτι περισσότερο μέταλλο NU και
σκληροπυρηνικός διατηρώντας τις ίδιες παλαιές επιρροές. Αφότου πραγματοποιήθηκε η αλλαγή Harris Tsoukalas ένωσε
S11 ως δεύτερο κιθαρίστα της ζώνης και εκτέλεσαν ζωντανό για
πρώτη φορά πριν από το αθηναϊκό ακροατήριο, στη λέσχη ροντέο (Μάρτιος 2003) που ήταν μια μεγάλη επιτυχία. Λίγο μετά από εκείνο το Diamantopoulos που αφέθηκε η ζώνη και
αντικαταστάθηκε από Lefteris Perdikouris. Τον Νοέμβριο του 2003 ο σταθμός ένδεκα απελευθέρωσε το πρώτο
CD promo τους που διαδόθηκε στις ετικέτες, τα περιοδικά και οι ραδιοσταθμοί παγκοσμίως και διαθέσιμός του
δωρεάν μεταφορτώνουν, σκέφτηκε τον ιστοχώρο τους,σε όλοι σας.Τον Απρίλιο του 2004 Harris (κιθάρες) άφησε τη ζώνη λόγω
στους προσωπικούς λόγους.
tou itan mikri?Originally Posted by StationEleven
i mikri mas agelada vgike volta stin likada vlepi ena agelado me ton poutso mes ton kado ti romantiki pou ine i zoi trilili trilili. ah oree mou agelado vgalton ligo apo ton kado na ton do kai ego i kaimeni pou ime paraponemeni. den to vgazo den to vgazo se agelades den to vazo. ime gay kai to kauhieme kai me gaidarous tha travieme
varieme
varieme
varieme
varieme
i mikri mas agelada vgike volta stin likada vlepi ena agelado me ton poutso mes ton kado ti romantiki pou ine i zoi trilili trilili. ah oree mou agelado vgalton ligo apo ton kado na ton do kai ego i kaimeni pou ime paraponemeni. den to vgazo den to vgazo se agelades den to vazo. ime gay kai to kauhieme kai me gaidarous tha travieme
Πως αλλαξες ετσι ?? εσυ που με υποδεχοσουν παντα με ενα αστραφτερο χαμογελο, και μια γαβαθα σουτζουκακια καθε φορα που γυρναγα κατακοπος μετα τη μαχη με το Κακο, για να βαλω μια μπουκια σουτζουκια στο στομα μου, να ξεπλυνω τη διψα μου με Αμπσολουτ και να προσφερω καυτο ερωτα μεσα στη νυχτα πριν ξαναφυγω για τη βαρδια 4-7 το πρωι.. εσυ που οταν τρυφερα ακουμπαγες το ΜΜ επαιρνε φλογα το κρυο γκρι νυχτερινο παγωμα και που μου ταιριαζες τη μιτσ-ουκο τοσο εφαρμοστα στα καταπονημενα μου ποδια...Εεεπ, τώρα το είδα αυτό. Ρε χαμένο κορμί, ρε αχαϊρευτε!! Πίστεψες ότι το μάτι που ανήκει στο ίδιο σώμα με το χέρι που σου φέρνει τις Mits-uko θα έβλεπε αυτά και θα έμενε ψύχραιμο; Απατάσαι οικτρά.
Ητο βραδυ... Φορεσα τη στολη με το ΜΜ και βγηκα εξω στο σουρουπο... η πολη φαινομενικα ητο ησυχη... Αρχισα να πεταω αναμεσα στα καλυβια με τον ενισχυμενο Ιστο φτιαγμενο απο αποξηραμενο υποβρυχιο Τεκιλα...Εψαχνα κατι να διωξει τη νυστα μου και να με ξανακανει πρωτοσελιδο στην φυλλαδα "Βημα του ΕR" του ελεεινου αρχισυντακτη Ρεηβ-εν Λορντ... Ξαφνου σ ενα στενο το ειδα... 183 Κινεζοι Τραμπουκοι ειχαν στριμωξει ενα γοτθοκοριτσο...με παντελονι μαυρο που εδειχνε πολλα και υποσχοταν ακομα περισσοτερα...προσπαθουσε να ικετεψει αλλα ηταν ματαιο .... Και τοτε...
(Ματριξ 2 σαουντρακ μπακγκραουντ)
Τιναχτηκα στον αερα σαν γαζελα και εβγαλα εξω τα Κολτ εξασφαιρα μου πυροβολωντας οπου βρω ενω γεμιζα παλι με τα ποδια... Ξερνουσα μολυβι και εσπερνα το στενο με πτωματα Καριοληδων... ξαφνου ανταπαντησαν αλλα ειμουν τοσο γρηγορος που προλαβαινα να θηκαρωνω το εξασφαιρο, να σηκωνω την ασπιδα απο 5 στρωματα δερμα καστορα και 1 στρωμα χρυσου 28,32 καρατιων (δηλαδη 24 + ΦΠΑ) να εξοστρακιζω τον Θανατο και να ανταπαντω σωριαζοντας τους Ξεκωληδες...
Προσγειωθηκα μεσα τους και πυροβολουσα σαν μανιακος... οι σφαιρες τελειωναν αλλα οι εφεδρικες δεσμιδες φορτωθηκαν με 128 kb upload και με την τελευταια ριπη οι 11 εναπομειναντες Κινεζοι , παικτες της Ρεαλ Πεκινου καλοσωρισαν το Αιωνιο Σκοτος......
Εμεινε...αυτη, εγω και το παντελονι της.... με κοιταζε, την κοιταζα...δοκιμασε να με φιλησει με παθος στα χειλη αλλα εκεινη τη στιγμη σκεφτομουν μονο το χερι που μου φερνει τις Μιτσ-ουκο μου....Ολα τ αλλα ηταν φευγαλεα, ενα κλικ μεσα σε μια αιωνιοτητα και ενα σφηνακι σε ενα δισκο της Τεταρτης....
Καθως απομακρυνομουν σταλες βροχης επεφταν ξεπλενοντας το πεζουλι...το γοτθοκοριτσο με κοιταζε......
Γυρναγα σπιτι.
Έχω λοιπόν να σου πω δυο λογάκια. Οι συγγνώμες σου δεν περνάνε πια. Ο μαλάκας πέθανε. Αν ήθελες γυναικούλα να σου φέρνει τις σαγιονάρες σου και να σου μαγειρεύει τις αγκινάρες σου, χτύπησες λάθος πόρτα! Την ώρα που το έπαιζες ελεύθερος κι ωραίος στις κορασίδες του Τζασμίν και έβαζες στοιχήματα για το ποιος θα φύγει πρώτος, αυτή που αποκαλείς "κάργια" - το alter ego του χεριού που φέρνει τις Mits-uko - ήταν εκεί και τα έβλεπε όλα. Είδε πώς προσπάθησες να σαγηνεύσεις το παντελόνι που έδειχνε πολλά και υποσχόταν περισσότερα. Είδε τι ποσότητα ποτού έλειπε από το - κενό Στράτου - μπαρ κάθε φορά που έκοβες βόλτες παντελόνι-μπαρ-τουαλέτα-δεύτερο μπαρ. Είδε πόσο λάγνα κούναγες τον κώλο σου κάθε φορά που πήγαινες να ζητήσεις ένα κομμάτι από τον ντιτζέι. Τα είδε όλα!
Να ξέρεις λοιπόν ένα πράγμα: η επόμενη φορά που θα έρθεις σπίτι θα είναι για να πάρεις τα μπογαλάκια σου και να ξεκουμπιστείς.
Τι μεσολαβησε και εισαι τωρα πια μια σκια του εαυτου σου, μια παγωμενη μορφη ωσαν αγαλμα που περιφρονει το παρελθον, μια στυγνη καρικατουρα που ενω εκλεβα σφηνακια απο το Δισκο για να στα αποθεσω γονατιστος στα ποδια σου εσυ γυρναγες πλατη σε μενα οπως φαινεται και απο τη φωτο-ντοκουμεντο...
Τι εβλεπες ?? οι Κορασιδες στο Τζασμιν με ηθελαν ολες κολασμενα αλλα εγω κερναγα υποβρυχια-χυλοπιτες και μεσα στην ταραχη της ντροπης μου γυρναγα να δω το Λοκι μου που τοσο πολυ με ηρεμει, ενα απανεμο λιμανι στην καταιγιδα των Κορασιδων... Κουνουσα τον κωλο μου ενω ζηταγα κομματια απο τον Σαικοτρον για να ανακατεψω τα ποτα στο στομαχι μου και να ξεχασω ετσι τον πικρο και μαυρο πονο που με την σκληρη σου σταση μου προσφερες απλοχερα...
Θα γυρισω στο σπιτι λοιπονες και με στητη κορμοστασια χωρις να φαινεται η συντριβη μου θα μαζεψω τα υποδελοιπα πραγματα μου και θα πεταξω ψηλα στον αερα και το ΜΜ θα ναι το τελευταιο που θα θυμασαι απο εμε, καθως θα σκιζω τους ουρανους και τα δακρυα θα πεφτουν, ζεστες δροσοσταλιδες στο εδαφος, οσο ακουγονται απο πισω τα Ε Λαστ Γουισ και Φορ Μαι Φωλεν Εηντζελ και το Τεηλγκαννερ (ασχετο αλλα μου ξεμεινε απ την προηγουμενη ιστορια.....)
...Δεν εχω αλλα λογια να σου πω Κουολ.
"Τι χτυπαω??"
"Ενα μονο με ελιες. Και ενα μονο με πατατες."
Δε με εξαγοράζεις εμένα με τα φτηνά σου λόγια και τα ακριβά κοσμήματα Λαλαούνη, κύριος. Στη φωτό-ντοκουμέντο, σου έχω γυρισμένη την πλάτη γιατί τα βουρκωμένα μάτια μου δεν άντεχαν αυτό που έβλεπαν: την ενσάρκωση της απιστίας, τη μετενσάρκωση του Ιούδα, του ασώτου υιού και του άπιστου Θωμά μαζί. Η ιστορία αλλά και τα παραμύθια είναι γεμάτα παραδείγματα τύπων σαν εσένα, οπότε θα ήταν μάταιο να συνεχίσω, παίζοντας το βρώμικο παιχνίδι σου, πέφτοντας θύμα των δήθεν επιχειρημάτων και των έμμεσων παρακλήσεων που με μαεστρία περισσή αραδιάζεις.Πως αλλαξες ετσι ?? εσυ που με υποδεχοσουν παντα με ενα αστραφτερο χαμογελο, και μια γαβαθα σουτζουκακια καθε φορα που γυρναγα κατακοπος μετα τη μαχη με το Κακο, για να βαλω μια μπουκια σουτζουκια στο στομα μου, να ξεπλυνω τη διψα μου με Αμπσολουτ και να προσφερω καυτο ερωτα μεσα στη νυχτα πριν ξαναφυγω για τη βαρδια 4-7 το πρωι.. εσυ που οταν τρυφερα ακουμπαγες το ΜΜ επαιρνε φλογα το κρυο γκρι νυχτερινο παγωμα και που μου ταιριαζες τη μιτσ-ουκο τοσο εφαρμοστα στα καταπονημενα μου ποδια...Εεεπ, τώρα το είδα αυτό. Ρε χαμένο κορμί, ρε αχαϊρευτε!! Πίστεψες ότι το μάτι που ανήκει στο ίδιο σώμα με το χέρι που σου φέρνει τις Mits-uko θα έβλεπε αυτά και θα έμενε ψύχραιμο; Απατάσαι οικτρά.
Ητο βραδυ... Φορεσα τη στολη με το ΜΜ και βγηκα εξω στο σουρουπο... η πολη φαινομενικα ητο ησυχη... Αρχισα να πεταω αναμεσα στα καλυβια με τον ενισχυμενο Ιστο φτιαγμενο απο αποξηραμενο υποβρυχιο Τεκιλα...Εψαχνα κατι να διωξει τη νυστα μου και να με ξανακανει πρωτοσελιδο στην φυλλαδα "Βημα του ΕR" του ελεεινου αρχισυντακτη Ρεηβ-εν Λορντ... Ξαφνου σ ενα στενο το ειδα... 183 Κινεζοι Τραμπουκοι ειχαν στριμωξει ενα γοτθοκοριτσο...με παντελονι μαυρο που εδειχνε πολλα και υποσχοταν ακομα περισσοτερα...προσπαθουσε να ικετεψει αλλα ηταν ματαιο .... Και τοτε...
(Ματριξ 2 σαουντρακ μπακγκραουντ)
Τιναχτηκα στον αερα σαν γαζελα και εβγαλα εξω τα Κολτ εξασφαιρα μου πυροβολωντας οπου βρω ενω γεμιζα παλι με τα ποδια... Ξερνουσα μολυβι και εσπερνα το στενο με πτωματα Καριοληδων... ξαφνου ανταπαντησαν αλλα ειμουν τοσο γρηγορος που προλαβαινα να θηκαρωνω το εξασφαιρο, να σηκωνω την ασπιδα απο 5 στρωματα δερμα καστορα και 1 στρωμα χρυσου 28,32 καρατιων (δηλαδη 24 + ΦΠΑ) να εξοστρακιζω τον Θανατο και να ανταπαντω σωριαζοντας τους Ξεκωληδες...
Προσγειωθηκα μεσα τους και πυροβολουσα σαν μανιακος... οι σφαιρες τελειωναν αλλα οι εφεδρικες δεσμιδες φορτωθηκαν με 128 kb upload και με την τελευταια ριπη οι 11 εναπομειναντες Κινεζοι , παικτες της Ρεαλ Πεκινου καλοσωρισαν το Αιωνιο Σκοτος......
Εμεινε...αυτη, εγω και το παντελονι της.... με κοιταζε, την κοιταζα...δοκιμασε να με φιλησει με παθος στα χειλη αλλα εκεινη τη στιγμη σκεφτομουν μονο το χερι που μου φερνει τις Μιτσ-ουκο μου....Ολα τ αλλα ηταν φευγαλεα, ενα κλικ μεσα σε μια αιωνιοτητα και ενα σφηνακι σε ενα δισκο της Τεταρτης....
Καθως απομακρυνομουν σταλες βροχης επεφταν ξεπλενοντας το πεζουλι...το γοτθοκοριτσο με κοιταζε......
Γυρναγα σπιτι.
Έχω λοιπόν να σου πω δυο λογάκια. Οι συγγνώμες σου δεν περνάνε πια. Ο μαλάκας πέθανε. Αν ήθελες γυναικούλα να σου φέρνει τις σαγιονάρες σου και να σου μαγειρεύει τις αγκινάρες σου, χτύπησες λάθος πόρτα! Την ώρα που το έπαιζες ελεύθερος κι ωραίος στις κορασίδες του Τζασμίν και έβαζες στοιχήματα για το ποιος θα φύγει πρώτος, αυτή που αποκαλείς "κάργια" - το alter ego του χεριού που φέρνει τις Mits-uko - ήταν εκεί και τα έβλεπε όλα. Είδε πώς προσπάθησες να σαγηνεύσεις το παντελόνι που έδειχνε πολλά και υποσχόταν περισσότερα. Είδε τι ποσότητα ποτού έλειπε από το - κενό Στράτου - μπαρ κάθε φορά που έκοβες βόλτες παντελόνι-μπαρ-τουαλέτα-δεύτερο μπαρ. Είδε πόσο λάγνα κούναγες τον κώλο σου κάθε φορά που πήγαινες να ζητήσεις ένα κομμάτι από τον ντιτζέι. Τα είδε όλα!
Να ξέρεις λοιπόν ένα πράγμα: η επόμενη φορά που θα έρθεις σπίτι θα είναι για να πάρεις τα μπογαλάκια σου και να ξεκουμπιστείς.
Τι μεσολαβησε και εισαι τωρα πια μια σκια του εαυτου σου, μια παγωμενη μορφη ωσαν αγαλμα που περιφρονει το παρελθον, μια στυγνη καρικατουρα που ενω εκλεβα σφηνακια απο το Δισκο για να στα αποθεσω γονατιστος στα ποδια σου εσυ γυρναγες πλατη σε μενα οπως φαινεται και απο τη φωτο-ντοκουμεντο...
Τι εβλεπες ?? οι Κορασιδες στο Τζασμιν με ηθελαν ολες κολασμενα αλλα εγω κερναγα υποβρυχια-χυλοπιτες και μεσα στην ταραχη της ντροπης μου γυρναγα να δω το Λοκι μου που τοσο πολυ με ηρεμει, ενα απανεμο λιμανι στην καταιγιδα των Κορασιδων... Κουνουσα τον κωλο μου ενω ζηταγα κομματια απο τον Σαικοτρον για να ανακατεψω τα ποτα στο στομαχι μου και να ξεχασω ετσι τον πικρο και μαυρο πονο που με την σκληρη σου σταση μου προσφερες απλοχερα...
Θα γυρισω στο σπιτι λοιπονες και με στητη κορμοστασια χωρις να φαινεται η συντριβη μου θα μαζεψω τα υποδελοιπα πραγματα μου και θα πεταξω ψηλα στον αερα και το ΜΜ θα ναι το τελευταιο που θα θυμασαι απο εμε, καθως θα σκιζω τους ουρανους και τα δακρυα θα πεφτουν, ζεστες δροσοσταλιδες στο εδαφος, οσο ακουγονται απο πισω τα Ε Λαστ Γουισ και Φορ Μαι Φωλεν Εηντζελ και το Τεηλγκαννερ (ασχετο αλλα μου ξεμεινε απ την προηγουμενη ιστορια.....)
...Δεν εχω αλλα λογια να σου πω Κουολ.
Ποια νομίζεις ότι είμαι τελικά; Για πόσο καιρό ακόμη πιστεύεις πως θα κοιμούνται τα σκλαβάκια σου; Κατάλαβα γρήγορα τι είσαι. Το παιδί μας πρέπει να ξέρεις ότι επίσης έχει καταλάβει τι πα-τέρας είσαι. Τριγυρνάς από δω κι από κει, από το ένα κουτούκι, καταγώγι και μπορντέλο στο άλλο νομίζοντας ότι ακόμα φτουράει η μπογιά σου. Ε όχι κύριε! Σε γελάσανε! Χα! Να έρθεις να πάρεις τα πράγματά σου, που θα βρεις προσεκτικά τοποθετημένα στον κάδο απορριμάτων έμπροσθεν της βίλας μας και να εξαφανιστείς από τη ζωή τη δική μου και του γιου μας, του Βασιλάκη. Η αίτηση διαζυγίου σε περιμένει στο συμβολαιογράφο μας, κύριο Λινοξυλάκη. Σε περίπτωση που προβάλεις αντίσταση, να ξέρεις ότι θα ξεκινήσω βάρβαρο δικαστικό αγώνα εναντίον σου. Υπάρχουν φωτογραφίες που θα σε καταστρέψουν. Εσένα, την καριέρα σου, την ερωμένη σου και θα σας στιγματίσουν για την υπόλοιπη ζωή σας. Δεν μπορείς να ραγίζεις έτσι, σαν φίνο βιτρώ του Ντομ της Κολωνίας τις καρδιές ανθρώπων που πάντοτε ήταν εκεί για σένα. Τα τερτίπια σου μας πλήγωσαν, όμως να ξέρεις ότι η εκδίκηση είναι ένα πιάτο που τρώγεται και ζεστό και κρύο. Και σε περιμένουν πολλά τέτοια πιάτα στο μπουφέ της ζωής.
Έχε γεια.
Η πρώην δούλα σου.
Who knows where the days go
And would you ever want them back
prostimo...
poutana gantemia kai simera!!!!
den eixa paso kai me travousan misi wra me tis mlkies tous....plerwsa 9 eyrakia...
Posting Permissions
vBulletin Skin by Bluepearl Skins
