Το 30αρι του εισιτηρίου, το βράδυ Τρίτης, κάποιες καλοκαιρινές άδειες που δεν τελείωσαν ακόμα... έφεραν μέτριο πλήθος στο νέο μαγαζί του Λώρη. Ο κόσμος ήταν πολύς, μην νομίζετε, αλλά καθώς και ο χώρος είναι αρκετά μεγάλος, τα πράγματα ήταν "ευρύχωρα". Καλό αυτό.
Οι Mastodon ήταν σε φόρμα, χαλαροί, χωρίς να ποζάρουν, παίξανε τίμια και άγρια. Ο ήχος ήταν μια χαρά μπόμπα. Θα ακούσετε διάφορες γνώμες/γκρίνιες αλλά είναι η απλή περίπτωση "περί ορέξεως".
Το κοινό είχε πολλά πιτσιρίκια και λιγότερους παππούα. Ετερόκλητο πλήθος γενικά, μα και πάλι αναμενόμενα, η μπάντα είναι πλέον ιδιαίτερα δημοφιλής και όλη την τελευταία δεκαετία έχει κάνει μεγάλο άνοιγμα σε rock και mainstream κοινό. Και πάλι όλα καλά. Παίξανε κάμποσα prog-rock, psych-rock κομμάτια που ...δεν καλοήξερα και γαμήσανε.
Εγώ όμως είμαι θρασας.
Με το Mother Puncher ...συγκινήθηκα. Εκείνο το χιτάκι, το The Lyk Is Loose γ κ ρ έ μ ι σ ε το μαγαζί. Το Megalodon χαμογέλασε υπερήφανα σε όλους τους θρας αθλητές...
Spoiler
Εδώ θα ήθελα να ζητήσω μια δημόσια ταπείνη συγνώμη από την μπάντα, για την αντιμετώπιση που είχε η εκτέλεση του Aqua Dementia. Ντράπηκα, κοκκίνησα για τα μαλακιζμένα στην αρένα, που στέκονταν σαν χάπατα λες και τα βγάζανε φωτογραφία. Κάπου εκεί κατάλαβα πώς δεν έχει νόημα να δω την υπόλοιπη συναυλία από την μέση του μαγαζίου, χαλαρά. Τέλειωσαν οι όποιες μπύρες και σιγά-σιγά κατέβηκα προς το κάγκελο...

Προτελευταίο κομμάτι το Blood & Thunder, ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ λίγο χαρβάλακι στο κοινό και η μανία για θρας είχε πλέον προσυπογραφεί και με χαμόγελο στο πρόσωπο. Αγαπημένος τύπος στη αρένα, θράσερ-θηριοδαμαστής* με κράνος στον αγκώνα.
*Ο εν λόγω θράσερ έιχε τον νου του να μην του.... ξεφύγει έταιρος εξαγριωμένος (κολλήτος εικάζω) και βαρέσει κανέναν καταλάθος.... Με πλημμύριζε η νοσταλγία: Κλασικός τύπος, κοντό σκινέ μαλλί, σκατά τατουάζ, 120 κιλά μπριζόλα βουβαλίσια (χωρίς μπλούζα εννοείται), κάθεται ήσυχος την περισσότερη ώρα και όταν μπει το θρας κομμάτι του... κάνει σαν γουρούνι που δοκίμασαν να το σφάξουν με νυχοκόπτη... Όμορφες στιγμές, χωρίς πλάκα! Αυτά με κάνουν χαρούμενο! Εννοείται βέβαια πως ο εν λόγω "έξαλλος Harambe" πρόσεχε κι ο ίδιος πως χτυπιότανε, μην βαρέσει κανένα, εννοείται πως στο pit το ένα μάτι έχει την θρας τρέλα και το άλλο κοιτάει μην έχει σαβουριαστεί κανένας και εννοείται πως λιώμα πιωμένοι, aggro και λοιπά ζωάδια τρώνε αγκωνιά και ανασαίνουν πάλι άφου τελειώσει το κάθε λαήβ... αλλά...
...πλέον φλυαρώ...
Χτες η βραδιά δεν είχε σχεδόν καθόλου ξύλα. Είχε ένα καλό κοινό και μια ακόμα καλύτερη μπάντα, με πολύ μεγάλη παλέτα πλέον, που καταφέρνουν και την αποδίδουν τίμια, χωρίς φανφάρες ή αμηχανίες.
Αμήχανο καμιά φορά μένει το κοινό, που περιμένει να δει ...εξωπραγματικούς rock stars... και τελικά αντικρίζει νορμάλ τύπους, καψουριάρηδες με καλές μουσικές, που απλά γουστάρουν να τζαμάρουν.