Originally Posted by
Dr.Gonzo
Μεγάλη κουβέντα, που έχει ένα σκασμό υποενότητες...
Είμαι λίγο τουρίστας στην σκηνή (μοντερν χεβι/στοουνερ) οπότε μπορεί να πω και παπαριές, κράχτε.
Για μένα είναι αρχικά θέμα κοινωνίας/ατόμου: Υπάρχει πολύ ΕΓΩ, απλά. Οι περισσότεροι δείχνουν να θέλουν μόνο να κάνουν το κομμάτι τους. Οι μπάντες δεν έχουν ήχο (το σημαντικότερο!), δεν έχουν στυλ, πολύ δύσκολα διακρίνεις ότι μια μπάντα έχει δουλέψει σαν σύνολο, σαν φανέλα ρε παιδί μου, σαν συμμορία, πως το λένε, σαν μονάδα, όχι σαν πλήθος μελών.
Δεν λέμε, όλοι από κάπου πρέπει να ξεκινήσουμε, αλλά η φάση καμιά φορά παραείναι "στο πόδι", κι ας μην της φαίνεται.
"Έχω ακριβή κιθάρα και κατοστάρη Orange και οι Down γαμάνε, έχεις τύμπανα στο στούντιο στο πατρικό σου, έλα να κάνουμε μπάντα"... Γαμώ, όλοι κάπως ξεκινάμε, αλλα μπάντα τέτοια φάση δεν τραβιέσαι στην Νέα Μάκρη να δεις.
(Μαλάκες τονίζω, υπερβάλλω για να εξηγήσω το επιχείρημα, αλοίμονο παίζουν και έχουν παίξει μπαντάρες στο New Long).
Αλλά η σκηνή είναι λίγο φασέικη. Και καλά τα καγκούρια φασέοι, καλά κάνουν τα παιδιά και καβλαντίζουν. Τσινάω λίγο που σε αυτή την φάση είναι και πολλά παιδιά που ανεβαίνουν στην σκηνή, να παίξουν μουσική... Δεν με ενοχλεί αν η γκόμενά σου θέλει να γίνει Suicide Girl, αν φοράς μπλουζάκι Converge που σου χάρισε μαστουρωμένος Καναδός σέρφερ στην Ίο το 2001, αν ο ντράμερ στην μπάντα σου είναι barista, yogi και professional piercer από τα Ψαρά, επειδή απλά δεν με αφορούν όλα αυτά... -εμένα...και τον καθένα πιτσιρικά και παππούα ακροατή που θέλει να πάει να πίει πολλές μπύρες και να ακούσει μουσική που θα τον ενθουσιάσει.
...φέτος δεν πήγα Νέα Μάκρη ε. Πέρσι που πήγα την μια μέρα... πολύ λίγα πράγματα με κάνανε να γυρίσω το κεφάλι για ώρα στην σκηνή.
Ανακεφαλαιωτικά νομίζω πως είναι λίγο φασάρα πρώτα οι μπάντες στην σκήνη και μετά και ο κόσμος. Πιστεύω όντως ότι είναι κατά πολύ θέμα κοινωνίας (και δεν ανοίγω ούτε λίγο το κουτάκι της Πανδώρας με τα ροκσταριλίκια κ συναφή συμπλέγματα ε). Νέα παιδιά κάνουν μπάντες στις σχολές και μετά πάνε φαντάροι... όσοι συνεχίσουν μετά τα πτυχία -μεταπτυχιακά θα είναι κατά μειοψηφία μπαντάρες (απειροελάχιστοι) ή "γραφικοί"/kvlt, οπότε και πάλι γαμώ. Όλες οι άλλες μπάντες όμως, οι περισσότερες, θα είναι απλά μια φάση στις ζωές των παιδιών που τις απαρτίζουν. Αν είναι πολύ έντονη θα την πούμε και φασάρα ...και τα παιδιά φασέους κι αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό. Ωστόσο μια εποχή με περιορισμένους πόρους και ταυτόχρονα άπειρες επιλογές να τους δαπανήσεις σαν ακροατής, ίσως να εξηγεί εν μέρει και το μέγεθος προσέλευσης σε συναυλίες της εγχώριας (χέβυ/ροκ) σκηνής.