Wacken Open Air 2015, 30/7-1/08, Wacken, Germany

[atom_smasher]

Εισαγωγικό κεφάλαιο

Καλησπέρα ή καλημέρα αναλόγως πως το βλέπει κανείς το θέμα. Ήρθε η στιγμή για να μοιραστώ αυτή την συναυλιακή εμπειρία μαζί σας. Πιστός στο ραντεβού μου με την ιστορία ας ξεκινήσουμε με την λίστα των συγκροτημάτων που έπαιξαν εφέτος σε αυτή την ηχητική και οπτική πανδαισία

Billing: Alkbottle, Amorphis, Anaal Nathrakh, Ancient Bards, Angra, Annihilator, Armored Saint, Asrock, At the Gates, Avatar, Baltic Sea Child, Bembers, Biohazard, Black Label Society, Blood Red Throne, Bloodbath, Butcher Babies (Cancelled), Cannibal Corpse, Combichrist, Cradle of Filth, Crossplane, Cryptopsy, Danko Jones, Dark Tranquility, Deadiron, Death Angel, Dream Theater, Ensiferum, Epica, Exumer, Falconer, Godsized, Grailknights, Ill Nino, In Extremo, In Flames, Judas Priest, Kaerbholz, Kataklysm, Khold, Kommando, Kvelertak, Lord of The Lost, M.O.D., Mantar, Metaprism, Morgoth, Mushromhead, My Dying Bride, New Model Army, Noctiferia, Nuclear Assault, Obituary, Opeth, Powerwolf, Queensryche, Rob Zombie, Rock Meets Classic, Running Wild, Sabaton, Samael, Savatage, Sepultura, Shining, Skiltron, Skindred, Stoneman, Stratovarius, Subvay to Sally, Tears for Beers, The Answer, The Black Spiders, The BossHoss, The Gentle Storm, The Quireboys, Thyrfing, Trans-Siberian Orchestra, Truckfighters, U.D.O.with Bundeswehr Musikkorps, Waltari, Within Temptation, Zodiac

Δεν θα αναφέρω κάθε μέρα τι άλλο ακόμα παιζόταν από μικρότερες μπάντες ή ποια ήταν σε κάθε σκηνή κλπ. Για τα γενικά να αναφέρω πως υπήρχαν 2 μεγάλες σκηνές. Η μπλακ και η τρου, κολλητά η μία στην άλλη. Παραδίπλα και ελαφρώς αντίθετα στραμμένη ήταν η παρτυ. Αυτές ήταν στον κυρίως συναυλιακό χώρο. Ανεβαίνοντας το χωράφι που λέγεται συναυλιακός χώρος και αφού βγούμε από τον έλεγχο στον χώρο με τα διάφορα καταστήματα και τον μπυρόκηπο και μπούμε στο «χωριό» και ξαναβγούμε απ την άλλη πλευρά ήταν η τέντα μέσα στην οποία υπήρχαν κολλητά 2 ακόμα μικρές σκηνές. Μία σκηνή υπήρχε και στο μπυροκηπο- beergarden, άλλη μία σκηνή υπήρχε στο χωριό, όπου παίζαν φολκ και διάφορα μικρά συγκροτηματάκια και άλλη μία «σκηνή» υπήρχε στην επάνω πλευρά του χωριού στον επάνω όροφο ενός μπαρ μάλλον που έπαιζε μια μπάντα με ποστ-αποκαλυπτικ ενδυμασία (στυλ τρελού μαξ) γερμανικό καγκουρομεταλ/ιντραστριαλ/κάτι, το σόου της οποίας το παρακολουθούσες όντας έξω απ το μαγαζί.
Υπήρχε μια μεγάλη γκάμα φαγητού που κάλυπτε πιστεύω όλα τα γούστα. Από βεγκαν σε λουκάνικα, wok, gyros (και καλά, νομίζω ότι το άλλαξαν την επόμενη μέρα μιάς και δεν είχε κίνηση),παστα, fingerfood, τηγανιτές πατάτες, μπέργκερ και ότι άλλο σκεφτείς. Τιμές προσιτές ως επί το πλείστον και οκ χωρίς υπερβολές την πάλευες οικονομικά. Μπύρες κυρίως becks ενώ είχε franziskaner στο μπυροκήπο. 3 ευρώ τα 0,3 λίτρα και 10 το 1 λίτρο. Συν 1 ευρώ για το πλαστικό μικρό ποτήρι και 3 για το μεγάλο ποτήρι. Αυτό βέβαια ήταν για να επιστρέφει ο κόσμος τα ποτήρια και να μην τα πετάει μιάς και κάθε φορά που το επέστρεφες έπαιρνες απλά ένα καθαρό με μπύρα ή τα λεφτά σου πίσω. Κοκτειλάκια επίσης παίζανε και είχαν στο 5ευρω ή λίγο πιο ακριβά. Επίσης υπήρχαν πωλητές μέσα στον κόσμο που κυκλοφορούσαν και πουλούσαν μπύρα ή παγωτά. Καλή κίνηση.

Στον χώρο του καμπινγκ κοντά μας υπήρχαν τουαλέτες και ντουζ, επί πληρωμή. 0,5 ευρώ για τουαλέτα και 2,5 για ντουζ. Μπορούσες να αγοράσεις είτε μεμονωμένα εισιτήρια είτε πακέτο 10 επισκέψεων από τον γκισέ εκεί δίπλα. Υπήρχε ένας φούρνος/μινι μαρκετ με αρκετά πράγματα και κάποιους λίγους πάγκους και ένα μπεργκεραδικο (με πατάτες-8 ευρώ ένα μπεργκερ με πατατες) δίπλα. Επίσης υπήρχε ένα σταντ με γλυκά κρασιά τα οποία τιμήσαμε δεόντως. 11 ευρώ το μπουκάλι ή 10 ένα πιο απλό. Οι τουαλέτες που υπήρχαν ελεύθερες χρέωσης βρίσκονταν ένα χωράφι μετά και με την λάσπη που υπήρχε ήθελε κάμποση ώρα (ή να πηδήξεις επάνω από ένα χαντάκι για να κόψεις λίγο δρόμο, το έκανα μια φορά αλλά παρακινδυνευμένο) για να πας και κάποιο χρόνο αναμονής και υπομονή για το τι θα συναντούσες μέσα..1 φορά πήγα και μετά αποφάσισα πως προτιμώ να πληρώσω παρά να αντιμετωπίσω αυτό το πράγμα ξανά. Γενικά το σημείο Α αποδείχτηκε καλό σημείο με λάσπη να στεγνώνει γρήγορα, αρκετές υποδομές, κοντά στην είσοδο στον συναυλιακό χώρο και κοντά στην έξοδο για έξω.

Απ έξω από τον συναυλιακό χώρο ο δρόμος του χωριού που κατέληγε στην είσοδο του φεστιβάλ ήταν σε συναυλιακό μουντ επίσης με κόσμο να πηγαινοέρχεται, να αράζει, να ψωνίζει, να πίνει να τρώει κλπ. Τα διάφορα σπίτια και οι αυλές είχαν μαγαζιά που αγόραζες φαγητό και ξύδι και ήταν αρκετά μέταλ ατμόσφαιρα. Βέβαια αναγκάστηκα να μην πολυβγώ έξω μιας και τα συγκροτήματα ή η βροχή και η λάσπη με κράτησαν μέσα. Βγήκα για να αγοράσω γαλότσες και άλλη μια φορά να βοηθήσω έναν φίλο. Κάποιους Αρειανούς που γνώρισα στο φεστιβάλ και πήγαιναν για πολλά χρόνια προτιμούσαν να είναι εξώ και να τρώνε εκεί καθώς ήταν μάλλον λίγο πιο οικονομικά και χαλαρά.

[atom_smasher]

Η περιήγησή μου ξεκίνησε με εμένα να περιμένω 2 ώρες το λεωφορείο στην Κοπενχάγη (Τρίτη βράδυ 11:30) και τελικά να γυρνάω αρκετά νευριασμένος σπίτι και να κλείνω εισιτήριο με άλλη εταιρεία το επόμενο πρωί στις 10. 10 ώρες αργότερα θα έφτανα καθυστερημένος στον χώρο του φεστιβάλ μετά από 6 ώρες με το λεωφορείο για Αμβούργο, 1 ώρα ακόμα με το τραίνο για Ιτσεχο(ε) και μετά κανα 25λεπτο με το λεωφορείο για το φεστιβάλ. Κόστος διαδρομής: 22+14+10=46 εβρά. Αυτό είχε σαν συνέπεια να χάσω 10 ώρες ασταμάτητης βροχής, να στείλω 1-2 σημαντικά μέιλ, να ρίξω και ένα ξέχεσμα στους υπαλλήλους της πρώτης εταιρείας αντί για καλημέρα το πρωί στις 9 και να νιώσω και - ελαφρώς - ηλίθιος όταν τελικά ο υπάλληλος έκανε ένα μικρό σχόλιο που ξεκαθάρισε πως το λεωφορείο ήταν εκεί… απλά εγώ δεν σκέφτηκα ότι εκείνο που πάει Παρίσι, θα περάσει από Αμβούργο φυσικά… να στήσω σκηνή σε κάποιο διάλλειμα της βροχής με την βοήθεια 5 νέων φίλων και να δεχτώ το βάφτισμα του πυρός στο χωράφι της λάσπης.

Την πρώτη μέρα λοιπόν εξαιτίας της βροχής και της κούρασης και ελαφρώς από την παρέα που είχα βρει δεν παρακολούθησα καμία συναυλία. Δηλαδή ούτε τους Europe, uli jon roth, αλλά ούτε και τους new model army αν θυμάμαι καλά που έπαιζαν. Αντίθετα, ελαφρώς μεθυσμένος, αργότερα έκανα παρέα σε μια Βρετανίδα που έψαχνε έναν φίλο της στο V. Για όσους δεν είναι εξοικειωμένοι με το καμπινγκ του wacken, να αναφέρω πως κάθε περιοχή έχει ένα γράμμα του αλφάβητου και οι δρόμοι έχουν μεταλ ονομασίες κλπ. Εμείς ήμασταν στο Α, αρκετά κοντά στην είσοδο του χώρου και σε είσοδο για τον συναυλιακό χώρο. Αντίθετα το γαμημένο το V ήταν στου διαόλου την μάνα και σε συνδυασμό με την βροχή, το σκοτάδι, το αλκοολ και την άγνοιά μας φτάσαμε μόνο μέχρι το S. Σε κάποιο σημείο πέσαμε και σε ένα χαντάκι και γίναμε και λίγο μουνί… Τελικά την βγάλαμε σε κάποια σκηνή Σουηδών και πίναμε μπύρες με τον έναν ξεχασμένο εκεί, μέχρι να αποφασίσουμε ότι ήταν ώρα να γυρίσουμε… στο Α… πράγμα που μας πήρε αρκετά παραπάνω από μισάωρο μιάς και δεν ξέραμε τον δρόμο… Είχαμε χάσει λίγο και την αίσθηση του τόπου, χρόνου και χώρου..ευτυχώς δεν πέσαμε ξανά σε χαντάκι, παρά μόνο κάτι γρατζουνιές έξτρα από σκαρφάλωμα σε κάτι αναχώματα. Και φυσικά την επόμενη μέρα ανακάλυψα πως οι Γερμανοί γείτονες είχαν 3 άσχημες συνήθειες. Ξύπναγαν νωρίς, στον πούτσο τους για τους γύρω τους και τα αστεία τους ήταν ξεκαρδιστικάν γερμανικά. Όπότε 8 το πρωί τα μαλακισμένα με ξύπνησαν με μία ντουντούκα που είχαν και λέγανε διάφορα αστεία, στα γερμανικά, για το πώς θα έκανε κάποιος μπάτσος αν ήταν σε μέταλ φεστιβάλ κλπ. Τρελλό γέλιο…για 2:30 ώρες..Περάσαμε αψέχαστα μαζί τους.

[atom_smasher]

Η επόμενη μέρα – Πέμπτη – όμως σήμαινε πως ήταν η σειρά των SAVATAGE.

Πριν τους Savatage προηγήθηκαν rob zombie και κάποιες άλλες μπάντες που δεν είδα όπως ο UDO και οι in extremo . Πρώτα είδα τους αυστριακούς alkbottle, που ήταν ελαφρώς για τον πούτσο. Αυτή ήταν και η πρώτη μου επαφή με το χωράφι που ήταν γεμάτο λάσπη και μου δωσε μια εικόνα του τι να περιμένω. Ξαναπήγα στο χωράφι για να δω τον rob zombie που ήταν καλός σε αυτό που κάνει και έπαιξε και μερικές διασκευές και γενικά καλά ήταν, αν και εμένα δεν μ αρέσει. Η βροχή όμως και η λάσπη ήταν το γαμήσι και γι αυτό είχα κλάσει και 1-2 άλλες μπάντες που θα θελα να δω. Χρειαζόμουν τις δυνάμεις μου για τους Savatage.

Ακολουθεί περιληπτικό σχόλιο για όσους δεν ενδιαφέρονται: Η συμπραξη Savatage – TSO μας έδωσε απλόχερα κάποιες στιγμές μαγείας ενώ αναλογιζόμενος εκ των υστέρων την εμπειρία αυτή βρήκα κάποιες ενοχλητικές απολήξεις που δυστυχώς δείχνουν πως ο χρόνος δεν γυρνά πίσω. Η απόδοση της μπάντας ήταν σε καταπληκτικά επίπεδα. Ο Mountain king φαινόταν αδυνατισμένος, ο Zak σε τρελή φόρμα και οι υπόλοιποι μουσικοί άψογοι, απ ότι μπορούσα να καταλάβω. Ήταν και πολλοί πανάθεμά τους επάνω στις 2 σκηνές και γινόταν πανικός.

Αναλυτικός σχολιασμούς για τους άρρωστους με την μπάντα, σαν και του λόγου μου:

Spoiler

Περίμενα 13 χρόνια γι αυτή την στιγμή! 13 χρόνια, που αναλογιζόμενος πως πέρασαν σε κάποια στιγμή ενδοσκόπησης, ήταν σαν νερό που χάθηκε στην κλεψύδρα του χρόνου (sic). Πότε ήταν 2002 και τους βλέπαμε στην Αθήνα σε κείνη την συγκλονιστική εμφάνιση, με τον λαό από κάτω να τα δίνει όλα αν και όχι με τον καλύτερο ήχο, πότε έφτασε 2015 και εγώ είμαι τελείως αλλού ή άλλος. 13 χρόνια που με βρίσκουν πολύ διαφορετικό και σίγουρα πλέον με τα βάρη της υπευθυνότητας που φέρει η ενήλικη ζωή και οι γαμημένες υποχρεώσεις της. Σκατά. Γράφω αυτές τις αράδες έχοντας βάλει να βλέπω παράλληλα και τα βίντεο που γυρίστηκαν από την συναυλία και κυκλοφορούν εκεί έξω (ρίξτε τους μια ματιά αν δεν το χετε κάνει ακόμα και θα διαπιστώσετε την απόδοση της μπάντας).
Για να πάρετε μια εικόνα του τι ακούστηκε όρίστε το setlist από κάποιο site γιατί εγώ αδυνατώ να συγκρατήσω λεπτομέρειες. Ζούσα την στιγμή και δεν την κατέγραφα για να χω να δείχνω. Τα τραγούδια που ακούστηκαν για 135 λεπτά, σύμφωνα με το site ήταν τα εξής:

1. Gutter Ballet
2. 24 Hrs. Ago
3. Edge of Thorns
4. Jesus Saves
5. The Storm
6. Dead Winter Dead
7. Hall of the Mountain King
Joint performance with Trans-Siberian Orchestra on other stage
8. The Mountain
(Trans-Siberian Orchestra cover)
9. Carmina Burana
(Trans-Siberian Orchestra cover)
10. Turns to Me
11. Another Way
(with Russell Allen)
12. Mozart and Memories
(Trans-Siberian Orchestra cover)
13. Morphine Child
14. King Rurick
(Trans-Siberian Orchestra cover) (First live performance of new song)
15. Believe
16. Chance
17. Christmas Eve (Sarajevo 12/24)
18. Requiem (The Fifth)

Πάμε τώρα στην γυμνή αλήθεια. Savatage με TSO. Οι Savatage που αγαπήσαμε βγαλμένοι από την καλύτερη τους στιγμή με μοναδικό εν ζωή απόντα τον Doc. Και δεν θα μπορούσε παρά να λείπει, μιάς και αποτελεί κομμάτι της μπάντας πριν την μετάλλαξη της. Μια μετάλλαξη που ολοκληρώθηκε με τους TSO. Βιολιά, χορωδίες, πυροτεχνήματα, βίντεο, ορχήστρες και χορεύτριες αποτελούσαν κομμάτι του σόου που είδαμε. Ένα σόου που κομμάτι τους αποτελούσαν και οι Savatage. Τον πυρήνα αυτού που πλέον έχει μεταμορφωθεί αυτή η μπάντα. Προσωπικά κατανοώ την επιλογή τους και νιώθω τυχερός που τους είδα, έστω και έτσι. Για μια στιγμή ένιωσα να ζω εκείνη την συναυλία του 1996 στο Ρόδον, απλά μαζί με αυτό υπήρχε και άλλο ένα κομμάτι που εμπλούτιζε την εμπειρία. Η απόδοσή τους ήταν άψογη. Και δεν θα μπορούσε να ήταν διαφορετικά. Μιλάμε για τόνους ταλέντου – ακόμα και αν ο Jon έχει αδυνατίσει – και παράλληλα σε δύο σκηνές που προσπαθούσες να δεις τι σκατά παίζει και τι γίνεται. Νομίζω ότι έχασα την μπάλα σε κάποιες στιγμές και εννοείται πως δεν καταλάβαινες αν όλοι αυτοί οι μουσικοί πραγματικά παίζανε και τι έπαιζε ποιος.

Αρχικά βγήκανε οι Savatage στην μία σκηνή και έπαιξαν κάποια τραγούδια τα οποία ήταν λές και συνέχισαν απ το 2002 ακριβώς, ή από το 1998 καλύτερα. Αν είχε κυλίσει έτσι το υπόλοιπο σετ κανείς νομίζω δεν θα χε παράπονο. Αντίθετα, εμπλουτίστηκε με τους TSO στην άλλη σκηνή και με διάφορες αλλαξοκωλιές μελών συνεχίσαμε και με δικα τους τραγούδια και με τραγούδια των TSO. Αυτή είναι η ένστασή μου η κύρια. Δεν θα μου έλειπε το Carmina Burana, κλπ αν δεν το άκουγα και όσο και αν καταλαβαίνω πως πρέπει να προωθήσουν και τους TSO σε ένα άλλο κοινό, τον καινούριο δίσκο τους και να δείξουν στον κόσμο της Ευρώπης τι παίζει, άλλο τόσο και περισσότερο θα προτιμούσα να παίζαν λιγότερο ή να συνόδευαν τα κομμάτια των Savatage, όπου γίνεται. Όχι να σκάει το TSO logo πίσω από το Chance. Και εκεί τρως ένα μικρό ξενέρωμα.
Μικρό γιατί ενώ είσαι σε οργασμικό παραλήρημα ξαφνικά τραβιέσαι για μια δόση κλασικισμού. Μια δόση που δεν την χρειάζεσαι. Θές μόνο την αγνή καύλα, την πόρωση, τον Mountain King, άντε και τον Ζακ. Εν κατακλείδι, θα μπορούσα να πεθάνω ευτυχής μετά το Hall of the Mountain King. Αλλά ούτε πέθανα, ούτε τελείωσε η συναυλία και παρά την εν μέρει ξενέρα, την απόλαυσα και την έζησα μεχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο. Δεν ξέρω αν θα υπάρξει ευκαρία να τους ξαναδώ μόνους τους. Μακάρι, αλλά όπως έχει επισημάνει επανειλημμένα ο Mountain King, κονομάνε με τους TSO, περιοδεύουν με τα δικά τους συγκροτηματάκια και παίρνουμε την τζούρα μας τα εναπομείναντα zakια. Και όλοι είμαστε ευτυχισμένοι.

[atom_smasher]

Ξημέρωσε Παρασκευή με κάποιο τρόπο (ξύδια στην κοινή τέντα της παρέας μέχρι τις 4 και οι Γερμανοί βάραγαν ξυπνητήρι στις 9, γαμώ την Πρωσία!). Η πιο γεμάτη συναυλιακά μέρα για μένα η οποία όμως δεν θα έβγανε καθαρή με 12 ώρες στην λάσπη. Ήρθε η στιγμή να αγοράσω ξανά μπότες μιάς και οι δανεικές που είχα τα φτύσανε την Πέμπτη με αποτέλεσμα να έχω κάποιες υπέροχες πληγές στο καλάμι και σε άλλα σημεία και λάσπες μέσα στις μπότες. Φήμες λένε ότι οι πληγές προκλήθηκαν τόσο από το περπάτημα στην λάσπη με μεγαλύτερο μέγεθος μπότα, όσο και στο κοπάνημα κατά την διάρκεια της χθεσινής συναυλίας που επίσης χτύπαγαν στο ίδιο σημείο. Το βράδυ δε βέλαξα στον πόνο όταν έριξα επάνω στις πληγές αντισηπτικό, προκειμένου να γλιτώσουμε κανά μικρόβιο. Αυτό είχαμε, αυτό ρίξαμε. Δεν το συνιστώ. Εκτός αν γουστάρετε να σφαδάζετε στον πόνο.

Αφού βρήκα και από την παρέα μια γάζα και μερικά χανσαπλαστ (Ja, ich spreche Deutch!JA!Ein, zwei!) ξεκίνησα για τον γολγοθά της εξόδου από το κάμπινγκ. Μου πήρε κάμποση ώρα να φτάσω στο σουπερ μάρκετ που ήταν στον κεντρικό δρόμο έξω περίπου κανά 800 μέτρα. Εντωμεταξύ χωρίς κάλτσες μιάς και ήδη είχαν γίνει λάσπη 2 ζευγάρια και το ένα πόδι έπλεε σε πελάγη, όχι ευτυχίας, αλλά λασπουρίας. Αφού περίμενα κανά μισάωρο και παραπάνω να έρθει η παρτίδα με τις καινούριες γαλότσες, γιατί είχαν ξεπουλήσει τις προηγούμενες μέρες, μαζί με άλλους 25-30 καλοδιάθετους νοματαίους και 1-2 αρχίδια που χώθηκαν μπροστά, πήρα το πολυπόθητο ζευγάρι και κίνησα να πληρώσω το 20ευρω και να γυρίσω στο κάμπινγκ. Η επιστροφή χαρακτηρίστηκε από μια διαδρομή μονότονη ανάμεσα σε χαρούμενους κάφρους και λάσπη σε τόνους μιάς και κατά την είσοδό μου στο κάμπινγκ έπεσα σε μια τρύπα που οι μαλάκες δεν είχαν κλείσει –ακριβώς στην είσοδο του χώρου που έλεγχαν τα εισιτήρια – και η γαλότσα ευτυχώς ήταν αρκετά ψηλή, σχεδόν ως το γόνατο και δεν μπήκε μέσα κι άλλη λάσπη. Υπάρχει και φωτογραφικό ντοκουμέντο για τους άπιστους θωμάδες. Απ την άλλη βέβαια όλοι πήγαιναν άκρη – άκρη και εγώ είπα να περάσω από μέσα… Και ύστερα παρά τις συμβουλές ενός σεκιουριτι να μην πάω από εκείνο τον δρόμο μιας και πιο μπροστά η λάσπη ήταν πάρα πολύ και να κάνω τον γύρο, εγώ είδα κάποια γκομενάκια να πηγαίνουν από εκεί και λέω αφού μπορούν αυτά εγώ δεν θα μπορώ… δεν ξέρω αν τελικά μπόρεσαν ή γύρισαν πίσω, αλλά εγώ ζορίστηκα να περάσω και έπρεπε να χα ακούσει τον σεκιουριτά. Οι Γερμανοί είναι φίλοι μας, θέλουν το καλό μας έλεγε μια φωνή αλλά δεν την πίστεψα. Δεν γλίτωσα και χρόνο..και μέχρι να φτάσω στην σκηνή, να αλλάξω μπότες, να ετοιμαστώ και να φύγω είχε πάει η ώρα Angra-μησι. Μάλλον και οι Zodiac που παίζανε την ίδια ώρα θα έτρωγαν άκυρο.

Με την πρώτη ξενέρα της ημέρας αλλά στεγνά πόδια σκέφτομαι πως δεν ήταν ώρα και αυτή που τους έβαλαν να παίξουν και φεύγω καρφί για τους επόμενους στην σειρά, Falconer. Φαλκονερ λοιπόν, τα γλυκά παιδιά από την Σουηδία τα οποία παίξανε όμορφα το power τους και κάποια από τα χιτάκια τους που ήξερα και γω από εκείνον τον δίσκο κάμποσα χρόνια πριν. Κάποια μικρά τεχνικά προβληματάκια με τον ήχο στην κιθάρα δεν μας πτόησαν και ο καιρός είχε φτιάξει αρκετά και σε κείνο το σημείο της παρτυ σκηνής υπήρχαν στεγνά και στέρεα σημεία. Εκεί υπήρχε και το σταντ της St Pauli και της metal blade στην γωνία νομίζω. Λεφτά για cd κλπ δεν υπήρχαν ούτε για αστείο οπότε έκανα μία βόλτα μόνο για χάζεμα σε κάποια φάση.

[atom_smasher]

Μετά τους Σουηδούς ακολουθούσαν στο πρόγραμμά μου οι Φινλανδοί Stratovarius. Τους έχω χάσει για τουλάχιστον μια δεκαετία και ποτέ δεν τρελάθηκα με την πάρτυ τους αλλά ευκαιρία ήταν. Οι οποίοι επίσης παίξανε όμορφα και τίμησαν την φανέλα. Κατά την διάρκεια του σετ τους με πιάσαν μερικά νευρικά γέλια και θα μοιραστώ το αστείο μαζί σας γιατί ξέρω πως θα σας κακοφανεί αν δεν το κάνω… Δύσκολο να παίζανε το αγαπημένο μου τραγούδι εκείνη την ημέρα εντός Γερμανικού εδάφους…4th reich. Βέβαια και ο Τόλκι δεν είναι πλέον στην μπάντα. Κι αυτοί κάποια μικροπροβληματάκια τα είχαν με τον ήχο της κιθάρας. Η ώρα κύλισε ευχάριστα αν και δεν μπορώ να πω ότι έκοψα φλέβες. Μάλλον το europower φταίει που δεν με συγκίνησε ιδιαίτερα μετά το 1998, εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων.

Στα καπάκια μετακίνηση στην δίπλα σκηνή για την μπάντα που ήθελα πάρα πολύ να δω. Queensryche κυρίες και κύριοι και αγαπητά μου παιδιά! Κατά την διάρκεια των προηγούμενων ετών παρακολούθησα το σήριαλ με την αποπομπή του Geoff Tate και ομολογώ πως στεναχωρήθηκα αφάνταστα και έβαλα την γάτα μου να κλαίει.

Αλλά. Η πικρή αλήθεια είναι πως ο νέος τραγουδιστής είναι αρκετά καλός και προσπαθεί να φτάσει τον Geoff. Κατά πάσα πιθανότητα η φωνή του είναι καλύτερη από την φωνή που έχει τώρα ο τζεοφφ αλλά δεν παύει να είναι ένας καλός αντικαταστάτης. Στο μόνο σημείο που υπερτερεί ξεκάθαρα του τζέοφφ είναι πως είναι μεταλάς. Και στην 1 ώρα που μας χάρισαν απολαύσαμε αρκετά τραγούδια όπως μπορείτε να δείτε και από το σετλιστ:

Spoiler

1. Anarchy-X
2. Nightrider
3. Breaking the Silence
4. The Whisper
5. En Force
6. Warning
7. The Needle Lies
8. NM 156
9. Arrow of Time
10. Eyes of a Stranger
11. Queen of the Reich
12. Take Hold of the Flame

Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να πιούμε και 1-2 μπύρες με κέφι και να ανυπομονούμε να ακούσουμε τον νέο τους δίσκο σύντομα μπάς και μπορέσουν να γράψουν και κανα τραγούδι της προκοπής.

Καπάκια ξαναγυρνάμε στην παρτυ σκηνή για έναν παλιό μας γνωστό. Annihilator κυρίες και κύριοι και ακόμα θυμάμαι εκείνη την συναυλία στο Ροδον με Nevermore, που είχε σβήσει κάθε άλλον κιθαρίστα εκείνη την ημέρα. Jeff waters σε αρκετά κέφια και νομίζω πάλι με κάποιο προβληματάκι στον ήχο..μάλλον η σκηνή ήταν προβληματική. Σε κάποια φάση ανέβασε και έναν ντράμερ που είχε παίξει κάποτε μαζί τους και πλέον παίζει σε κάποιους ντριμ θίατερ. Καλά ήταν και το διασκεδασαμε και κινγκ οφ δι κιλ.

Στην συνέχεια λοιπόν είδα για 15 λεπτά dream theater και δεν έχω να πω τίποτα, παρα πως το έκανα για να σκοτώσω λίγο χρόνο μέχρι τους Armored Saint. Καλά παίζαν απλά εγώ βαριόμουν. Το παθαίνω αυτό με τους dream theater στα λαιβ τους. Θα μπορούσα να τον σκοτώσω και αλλιώς απλά ήταν το πιο ευκολάκουστο εκείνη την στιγμή. Μετά από την ανάπαυλα μεταφέρθηκα στην τέντα προκειμένου να δω το προαναφερθέν συγκρότημα. Βγήκαν, έσπειραν, θέρισαν και αποχώρησαν μες την καύλα. Μεγάλη μπάντα. Φωνάρα και η πλύση εγκεφάλου που μου έκανε μικρός ο Χάκος τελικά έχει πιάσει γαμώ την πουτάνα του! Φοβερό δέσιμο και κέφι το συγκρότημα και υψίπεδα μεταλοσύνης. Άξιοι, πραγματικά στις κορυφαίες στιγμές για μένα σε αυτό το φεστιβάλ.

Και μιλώντας για κορυφαίες στιγμές να μεταφερθούμε ξανά στην μαύρη σκηνή στην οποία ξεδίπλωνε το ταλέντο του και την σημαία του Νότου ο πολλά βαρύς Zakk Wylde με τους Black Label Society. Θυμάμαι αμυδρά πριν από αρκετά χρόνια να ακούω κάποιους δίσκους του και να τον παρακολουθώ και σε ένα λάιβ στο ροκγουειβ σαππορτ σε κάποιο μεγαθήριο. Τότε μου χε φανεί κακό αυτό που άκουγα. Ίσως δεν ήμουν σε φάση. Στο Wacken όμως αναρωτιόμουν σε τι είδους ανθρώπους αρέσει αυτή η μαλακία που έπαιζε απ την μπάντα του. Δεν έβγαλα άκρη. Μάλλον σε κουφούς. Πραγματικά έκατσα ως το τέλος για να δω τι έχει να πει και έχω να πω πως τέτοια σκατά είναι κουραστικά. Υπερβολικά, επιτηδευμένα και κουραστικά. Αφιέρωσε και ένα τραγούδι σε κάποιο κολλητάρι που χε πεθάνει. Έκατσε και στο πιάνο και έπαιξε και μια μπαλάντα. Πάντως έχει αφήσει και γενειάδα οπότε είναι τρου ρεντνεκ. Περί ορέξεως κολοκυθόπιπα λένε στο χωριό μου και προχώρησα στο επόμενο δρώμενο της ημέρας – φαί.

[atom_smasher]

Running Wild. Πρώτη φορά αριστερά το τιμόνι και βουρ για Port Royal. Αμ δε. Ο ρολφ και η παρέα τους μας κέρασαν ένα σόου άκρως επαγγελματικό. Τουτέστιν, βγήκαν, έπαιξαν, μας μίλησαν σε άπταιστα Γερμανικά, παίξανε κάποια χιτ και κάποια όχι (με 0 πάθος και που να το βρει Γερμανός το πάθος μετά από 35 χρόνια κοινοτυπίας; ), live ετοιμάζουν; Προωθούν τον τελευταίο δίσκο; Γενικά μια μετριότητα μου βγαλε η φάση έτσι για τα ένσημα και για τα κορόιδα που θα περίμεναν κάτι παραπάνω. Ομολογώ πως δεν ενθουσιάστηκα – φαίνεται ε; - αν και σε στιγμές το φανμποιλικι κέρδισε και γούσταρα. Ντραμ σόλο ρε μαλάκα; Γιατί; Απόσυρση τώρα. Αι στο διάολο! 2 κομμάτια από τον καθένα από τους τελευταίους 2 δίσκους συν το ντραμ σόλο καταλαβαίνεις ότι έπαιξε κοιλιά. Και το ένα ήταν και 10λεπτο! Συμπαθές αλλά λυπάμαι. Ίσως φταίω και ‘γω. Περίμενα κάτι παραπάνω ενώ δεν θα έπρεπε. Επίσης πλέον δεν με συγκινεί τόσο το συνολικό καλλιτεχνικό αποτύπωμα τυπικών τευτονικών συγκροτημάτων. Περίμενα να ακούσω κάποια κλασσικά και αυτό. Δεν νομίζω ότι φταίει τόσο η μπάντα, αυτό μπορεί, αυτό κάνει. Απλά εμένα δεν μου αρκεί πλέον μόνο αυτό. Και εκεί έρχεται μία συνολική κριτική για το εν λόγω φεστιβάλ που θα την κρατήσω για να την μοιραστώ μαζί σας στο τέλος. Προς το παρόν: «Παίξε Conquistadores γαμώ την Πουτάνα μου»! -Δεν πειράζει, θα το βάλω σπίτι να το ξανακούσω. (Ίσως να φταίει πως δεν παίξανε αυτό και είμαι χολωμένος)
Σετλιστ:

Spoiler

1. Under Jolly Roger
2. Jennings' Revenge
3. Genghis Khan
4. Locomotive
(Live debut)
5. Riding the Storm
6. Into the West
(World premiere)
7. Raw Ride
8. Drum Solo
9. White Masque
10. Riding on the Tide
(Live debut)
11. Diamonds of the Black Chest
12. Soldiers of Fortune
(Live debut)
13. Bad to the Bone
Encore:
14. Bloody Island
(Live debut)
Encore 2:
15. Little Big Horn

Μετά το πέρας και αυτής της συναυλίας δεν είχα και πολλές αντοχές για να πάω να περάσω από αλλα 2 χωράφια λάσπης για να δω αν θα προλάβω κανα τέταρτο My Dying Bride, ασε που δεν ημουν και σε φάση για περισσότερη μιζέρια και θλίψη. Είχα μια καλή μέρα σε γενικές γραμμές και είχε ζεστάνει το κοκαλάκι μας, τουλάχιστον την ημέρα, γιατί με το που έπεφτε ο ήλιος άρχιζε να σε ζώνει μια γλυκιά ψύχρα, που με δεδομένο πως δεν είχαμε αρκετά ρούχα για τέτοιο καιρό, έκανε ελαφρώς ενοχλητικές τις βραδυές.

Zodiac(νωρίς), Angra(ανωτέρα ή κατωτέρα βία), Ensiferum(αυτούς γιατί ήθελα να τους δω δεν θυμάμαι, ίσως επειδή δεν τους είδα Copenhell), Samael(έτσι για την φάση), nuclear assault(Copenhell τους είδα και φτάνει), Death angel (βαρέθηκα), Within temptation (Running Wild ρε Μουνια! Βασικά πιο καλά θα ταν εκεί απ αυτή την άποψη…), My Dying Bride(αργάμησι και ίσα που θα προλάβαινα κανα 15 και κούραση με λάσπες και όλη μέρα στο πόδι με νίκησαν) ήταν όσα έφαγε η μαρμάγκα την ημέρα αυτή μιάς και δεν μπόρεσα για διάφορους λόγους. Και κάπως έτσι κλείνει η Παρασκευή (πίσω στις σκηνές με αλκοόλ ως τις 4:30 σε ήπιες δόσεις για μένα και όχι τόσο ήπιες για κάποιους άλλους)

[atom_smasher]

Εκεί υπήρχε και το σταντ της St Pauli και της metal blade στην γωνία νομίζω. Λεφτά για cd κλπ δεν υπήρχαν ούτε για αστείο οπότε έκανα μία βόλτα μόνο για χάζεμα σε κάποια φάση.

ίσως και να ήταν της nuclear blast...τελικά...mea culpa

[atom_smasher]

Και έφτασε η Κυριακή με λιγοστό ύπνο μιάς και απ τις 4:30 που έπεσα ξύπνησα στις 9 για να ετοιμαστώ. Μία ετοιμασία που περιελάμβανε μάζεμα σκηνής, ρούχων, συμπράγκαλων, γαλοτσών, ξεσκαρτάρισμα και ένα τελευταίο αποχαιρετιστήριο φρεσκάρισμα στις τουαλέτες. Η τέντα στο λύσιμο βγήκε off και μάλλον αχρηστεύτηκε.. Ωραία λέω, άλλη μια υποχρέωση στον Γερμανό φίλο που μου την είχε δώσει. Τουλάχιστον το σακίδιο πλάτης που μου έδωσε επίσης επιβίωσε. ½ γι αυτόν και ½ για τον άλλον φίλο που μου έδωσε το υπόστρωμα και τις γαλότσες… Ωραία, μόνο γαλότσες θα πρέπει να αντικαταστήσω σε κείνον. Ο τρίτος φίλος που μου έδωσε τον υπνόσακό του, την γλίτωσε την απώλεια. Αν μου χε δώσει και αυτός τίποτα ακόμα μάλλον θα το έκλαιγε… Μάζεμα και κατά τις 12 αναχώρηση μετά τα τελευταία χαιρετίσματα στους τελευταίους της παρέας.

Τελευταίο πέρασμα από λάσπη στην έξοδο και μέσα στο λεωφορείο καθοδόν για Itzehoe ξανά. Γύρω στη 1 στον σταθμό και αφού κατάφερα να αγοράσω εισιτήριο μετά από 3 αποτυχημένες προσπάθειες για το τραίνο που έφευγε στις 13:37 επιτέλους κάθομαι και βγάζω τις γαλότσες τις οποίες άφησα στον σταθμό μιάς και είχαν ανοίξει και αυτές. Ένα πεταμένο 20ευρω αλλά δεν γαμιέται, έμεινα στεγνός για 2 μέρες. Το εισιτήριο χρειάστηκα 3 προσπάθειες μιάς και αρχικά είχα 50ευρω και δεν δεχόταν 50ευρα το μηχάνημα, μέχρι 20ευρα. Οπότε πήγα και χάλασα στο κατάστημα μέσα. Ξανα στήσιμο στην ουρά και αυτή την φορά φτάνω και λίγο πριν έχει ξεμείνει από ρέστα και δέχεται μόνο ακριβές αντίτιμο…μου λείπει 1,5 ευρώ για το ακριβές. Ψάχνω αλλά δεν βγαίνουν. Χρησιμοποιώ πιστωτική, αλλά απ ότι φαίνεται δεν είναι μαεστρο άρα δεν την δέχονται. Γαμημένη ενδογαμική Σκανδιναβία! Ευτυχώς μια γλυκύτατη Γερμανίδα που ήταν πίσω μου και είχαμε πιάσει κουβέντα όσο περιμέναμε δέχτηκε να μου βγάλει το εισιτήριο και να της δώσω μετά τα λεφτά. Θα της κέρναγα και έναν καφέ, αλλά ούτε χρόνος υπήρχε ούτε το διακινδύνευσα να τον βρω. Δεν είμαστε για τέτοια αυτή την περίοδο. Το τραίνο ήταν τοπικό και έφτανε μέχρι έναν σταθμό μετρό σχετικά κοντά στο Αμβούργο και από εκεί έπαιρνες το μετρό. Το απευθείας στον κεντρικό σταθμό θα έφευγε μετά από 15-20 λεπτά και δεν με ένοιαζε μιας και ήξερα την διαδρομή. Έτσι είχα έρθει και την Τετάρτη. Άλλωστε το λεωφορείο μου έφευγε στις 12 το βράδυ και είχα σκοπό να γυρίσω και λίγο στο Αμβούργο.

Αμβούργο – st. Pauli – περπάτημα κάτω από τον καυτό γερμανικό ήλιο για 4 ώρες, βόλτα και στην προκυμαία και σε κάποιο σημείο που δεν ξέρω τι περίμεναν οι αφρικανοί στις γωνίες αλλά μου φάνηκε ύποπτο… τοπικές μπύρες και όχι μόνο σε κουλ μπαράκι και κουβέντα με μπαρμαν και κανα δυο άλλους θαμώνες – με στείλανε και για φαί σε μπεργκεράδικο αναρχοπανκ – saint and sinners – κι άλλες μπύρες – κουβέντα με μπαργουμεν και θαμώνες και πρόσκληση να δείρουμε φασίστες τον Σεπτέμβρη. Κατά τις 10:30 στην στάση μου αφού είχα μαζέψει και το backpack από τα ερμάρια στον σιδηροδρομικό σταθμό (6 ευρώ)..και αναμονή με διάφορο κόσμο μεταξύ των οποίων και μια ορεξάτη γιαγιά Σουηδέζα που πήγαινε να κάνει την γιορτή της θείας της που έπιανε τα 100. Αν ήταν καμιά 30 χρόνια μικρότερη μάλλον θα πίναμε και μπύρες. Λεωφορείο ήρθε με 1 ώρα καθυστέρηση και απλά έσβησα διακόπτες ως τις 6:30 που έφτασε Κοπενχάγη, με ενδιάμεσο διάλλειμα 45 λεπτών στο φέρυ. The end complete.