Μεγάλη παράλειψη που δεν έχουμε πει για το φετινό Black Lips. Είχε φάει καλό λιώσιμο με το που είχε βγει αλλά μετά το άφησα στην άκρη λόγω λοιπής μουσικής επικαιρότητας και το ξέχασα. Τώρα όμως με την αναδρομή για τη λίστα του 2014 το ξέθαψα και θυμήθηκα τι γαμάτο album είναι. Να ξεκαθαρίσω ότι το Let It Bloom παραμένει για μένα η κορυφαία τους δουλειά, αλλά η φάση με τους BL είναι ότι δεν επαναπαύονται και συνεχίζουν να φτιάχνουν ωραίες συνθέσεις. Σίγουρα η βρωμιά και η "βαρύτητα" του ήχου δεν είναι όπως στις αρχές των 2000s, αλλά αυτή είναι η φάση, ότι οι τύποι γράφουν ωραία τραγούδια. Λιτές (αλλά όχι απλοϊκές) συνθέσεις, με τις κατάλληλες δόσεις "αλητείας" αλλά και ωριμότητας πάντα παρούσες. Οι Black Lips είναι καθιερωμένοι πια στο χώρο και όχι χωρίς λόγο, αφού πατάνε μεν πάνω σε κλασικούς garage ήχους αλλά κάνουν κάτι δικό τους πάνω σ'αυτό, και δεν είναι απλά retro για το retro, κάτι στο οποίο έχουμε πήξει πια.