Τι θεωρείται γελοίο;

[freak brother]

ακουσα ενα κομματι αττακ που ποσταρε νομιζω ο Ρα στο φεισμπουκ και καταλαβα οτι ηταν φοβερη κομματαρα και το ακουσα και ξερω οτι 10 χρονια πιο πριν θα χα παρει δισκογραφια αλλα τωρα απλα μου φανηκε ενα καλο μεταλ κομματι που δεν με αγγιζει ομως καθολου γιατι δεν το χα ακουσει οταν επρεπε , οπως τωρα ακομα ακουω μανογουορ που γουσταρα τοτε και το χω συνδεσει με φασεις κλπ και κασσετο κατασταση περπατημα και χωρις ανασα και ακομα κανω κεφι μαζι του.

[stam and the witches]

Ωραίο θρεντ, θα απαντήσω, αλλά φτιάχτε σας παρακαλώ τον τίτλο, πόνεσαν τα μάτια μου.

[commissar]

μάλλον εννοεί τι θεωρείται γελοίο από τον κόσμο

[phthoggon]

Φίλτατε Marillion, μου φαίνεται πως ο μόνος ψυχαναγκασμός εδώ πέρα είναι όλο αυτό το τριπάκι στο οποίο υποβάλλεις το κεφάλι σου. Γιατί να τα υπεραναλύεις όλα;

Εγώ "ντρέπομαι" που μετεφηβικά είχα πέσει στη λούμπα του "ατμοσφαρικού metal", ένα είδος το οποίο σήμερα από όποια πλευρά και να το δω μου φέρνει στην καλύτερη γέλιο και στη χειρότερη τάσεις αυτοκτονίας λόγω βαρεμάρας.

εκνευρίζομαι. πολύ.

[Parasight]

[Ford Prefect]

Στην μουσική δεν υπάρχει guilty pleasure.

Το μόνο που έχω να πω οντόπικ είναι ότι όποιο κομμάτι μου άρεσε από τα 3 και τα 4 μου, που θυμάμαι, εκτός από τα παπάκια, μου αρέσει ακόμα. Μου συμβαίνει συχνά κάτι να μη μου αρέσει και να μου αρέσει αργότερα. Ποτέ το ανάποδο. Έχω ακούσει πολλές φορές από άπειρο κόσμο να μου λέει ότι δεν ακούει πια *κάτι*. Ποτέ μου δεν το κατάλαβα. Να συνειδητοποιήσεις ότι κάτι ήταν πιο τετριμμένο από ό,τι νόμιζες, το καταλαβαίνω. Να μη σου αρέσει πια, δεν το αντιλαμβάνομαι. Σκέφτομαι ότι ίσως έπαιζε κάποια εγκεφαλική απόλαυση στην μουσική (π.χ. είναι κουλ, αρέσει σε κουλ άτομα, όπως τα αντιλαμβάνομαι εγώ εκείνη τη στιγμή - στα 12 μου ας πούμε κλπ). Αλλιώς, τι σου άρεσε εξ'αρχής; Το λέω με πάσα επιφύλαξη όμως, μπας και είμαι εγώ περίεργος. Διότι ομολογουμένως δεν ξέρω πολύ κόσμο που να ισχυρίζεται το ίδιο, ότι γουστάρει ό,τι γουστάρει δια παντός. Άλλο να βαρεθείς, αυτό λύνεται νομίζω μετά από αποχή, μικρή ή μεγάλη. Τέλος πάντων.

Γελοία είναι πολλά πράγματα, π.χ. οι Rhapsody, αυτό δεν με εμπόδισε ποτέ να καραγουστάρω το Legendary Tales και ποτέ μου δεν το έκρυψα κιόλας, που αποτελεί νομίζω και την πιο έμπρακτη απόδειξη ότι δεν νιώθω από guilty pleasure. Στην μουσική ξεγυμνωμένη από στίχους και ίματζ (όταν χρειάζεται, όπως καλή ώρα στους Rhapsody) δεν βρίσκω πολλά πράγματα γελοία.

[Marillion]

εχμ ναι στον ενικό το γραφω το ρήμα, νομιζα είναι προφανες

θα επανελθω αυριο αφου ξεμπερδεψω με κατι δουλειές

[Headphones]

είναι όντως σημάδι ωριμότητας αυτή η μεταστροφή (αναφορικά με την περίπτωση ένα) ή είναι ένα ακόμη ψυχολογικό decline που μας επιτρέπει να σκεφτόμαστε πως δεν κάναμε τόσο δρόμο τζάμπα;

πιστευω πως ειναι σημαδι ωριμοτητας και ειναι πολυ φυσιολογικο, με την εννοια του οτι δεν εισαι ο ιδιος ανθρωπος που ησουν στα 14 και καποια ακουσματα μπορει πλεον να μην εχουν να σου πουν κατι. αυτο βεβαια ερχεται μονο του, δεν γινεται συνειδητα, δεν λες "μεγαλωσα πια, δεν μπορω να ακουω τους ταδε". ναι σιγα την διαπιστωση θα μου πεις. απο την αλλη ειναι λιγο δυσκολο να μην σου βγει εστω και λιγο ενας ψυχαναγκασμος που λες, απο την στιγμη που σε μικρη ηλικια ακους μουσικη συνηθως σαν οπαδος ενος χωρου και οταν περασουν τα χρονια ειναι ευκολο να σε επηρεασουν αστειες νοοτροπιες/αφελεις ιδεες που ειχες σαν οπαδος, μαλακιες των χαμμερς, συγκριση με τωρινα σου ακουσματα ,για την γνωμη που εχεις για μια μπαντα που ακουγες στα 15. οσο κι αν προσπαθεις να το δεις "καθαρα". και αυτο το καταλαβα οταν αποφασισα να πουλησω μερος της δισκοθηκης μου που δεν ακουω πλεον και πηγα να τα παρατησω 5-6 φορες.

Δεν "ντρεπομαι" για πραγματα που ακουγα στο παρελθον γιατι ακομη και αν τα βρισκω "γελοια" σημερα, τα γουσταρα και περνουσα καλα τοτε. ντρεπομαι λιγο που ειχα μπλουζακι ναιτγουις μονο.
Για πραγματα που ακουω τωρα δεν εχω guilty pleasures, ουτε με επηρεαζουν χαιπ/αντι-χαιπ και νοοτροπιες οπαδων ισως γιατι οι μουσικες συζητησεις που κανω με φιλους περιοριζονται συνηθως σε ενα "ακου αυτο γαμαει".

[nikolasfluxus]

Ντρέπομαι για το γεγονός ότι λάτρευα και έχω όλη την δισκογραφία των Exploited, ενώ τώρα πλέον τους σιχαίνομαι.
Αυτό είναι γελοίο.

ante geia PANKOULINO

[The Good Son]

Ό,τι είπε ο Headphones, ειδικά αυτό:

Δεν "ντρεπομαι" για πραγματα που ακουγα στο παρελθον γιατι ακομη και αν τα βρισκω "γελοια" σημερα, τα γουσταρα και περνουσα καλα τοτε.

Το μόνο που δεν χαίρομαι που το άκουγα είναι οι dream theater γιατί έχω καταλήξει ότι αυτοί οι άνθρωποι έχουν κάνει μεγάλο κακό.

Επίσης τί κακό έχουν οι Pretenders και οι waterboys;

[h2he]

Δεν είναι κουλ ιναφ. Κατά τ΄αλλα ό,τι είπε ο χεντφοουνς γενικα, μπραβο ρε μαν, βαριομουν να γράψω περίπου τα ίδια χτες το βράδυ. Και για να το πάω και ένα βήμα παραπέρα, όχι δεν θα πουλούσα ούτε εκείνο το μέρος της δισκοθήκης μου που πλέον μου φαίνεται αδιανόητο. Στις περί μουσικής συζητήσεις με την ΕΛΙΤ έτσι και αλλιως μονίμως κραζόμαστε για αυτά που θεωρεί ο καθένας γελοία, οπότε τουλάχιστον αυτό το άγχος έχει φύγει.

[Reject]

θα λεγα να γίνει και η αντιθετη ερώτηση θρέντ.
Τι απο αυτα που κοροιδεύατε παλιά, ακούτε τώρα(ή σε κάποια φάση της ζωής σας) ευχάριστα και με πάθος.
Εδώ σας θέλω.

[nikolasfluxus]

όταν ήμουν (πιο) μικρός, μεταλλάς με φουλ καβλόσπυρα σνόμπαρα οτιδήποτε που δεν είχε ΚΑΦΡΙΛΑ φωνητικά.
δηλαδή θαυμάσιες μπάντες όπως nirvana,offspring,blink,dri,smashing pumpkins που ακούγονταν τότε.

παρ'όλ'αυτά δε μετανιώνω διόλου που πήγαινα σε λάιβ cradle of filth και moonspell,στ'αρχίδια μου.

[Mitsmann]

Δε μπορω να κραξω κομματι που ακουγα στα 13 μου και οταν αυτο εμπεριεχει μεσα το ΜΕΤΑΛ ΓΟΥΩΡΡΙΟΡΣ, νομιζω οτι ειναι ενα καλο παραδειγμα.
Γενικα ειμαστε αρκετα μεγαλοι πια, που η οποια καζουρα απο τους αλλοι, να αντιμετωπιζεται με το ωριμο "εμενα μου αρεσει ενταξει????"

inb4 ατμοσφαιρικα-μπητακια-μπεστ-μετα-τις-12-αλλα-μονο-καθημερινες.

[Mitsmann]

α και οι μανες των ρεηβαδων ειναι πουτανες.