Τι θεωρείται γελοίο;

[Marillion]

Τις προάλλες μου ξέφυγε ένα βιντ των Katatonia στο τελειότητα σε νότες thread. Και λέω μου ξέφυγε διότι πέρα απ'την απλή παρατήρηση ''o marillion πόσταρε katatonia'', ακόμα προσπαθώ να καταλάβω αν το βρίσκω να είναι όντως η τελειότητα σε νότες και δεν υπέπεσα ξανά σε μια νοσταλγική πλάνη. Βλέπετε, οι katatonia ήταν μια μπάντα με την οποία είχα ένα μικρό λαβ αφφέρ μια δεκαετία σχεδόν πίσω και η μουσική τους μου γεννά γλυκόπικρα συναισθήματα. Πρόσφατα και μετά απολα αυτά τα χρόνια, για κάποιο λόγο ξαναμπήκα στο τριπάκι να τους ξαναακούσω και να προχωρήσω στους δίσκους που κυκλοφόρησαν αφού τους ''άφησα''. Παρατηρώντας την μουσική διαδρομή που επέλεξα (συνειδητά από ένα σημείο και μετά) ως ακροατής μπορώ να πω πως χαρακτηρίζεται από αρκετά declines τα οποία πολλές φορές βγήκαν σωστά.

Το τι θέλω να πω, είναι απλό :
περίπτωση 1) Κάτι που αποθεωνα, ακούγοντας το τώρα μου έβγαινε σκάρτο. Μπορεί να καταλάβαινα γιατί με έκανε να αισθάνομαι όπως με έκανε να αισθάνομαι 10+ χρόνια πίσω αλλά πλέον θα το έδινα σε κάποιον τζάμπα και αγιος ο θεος.
περίπτωση 2) Αλλές φορές συνέβαινε το αντίθετο αλλά όχι τόσο δραματικά όσο έχω δει να γράφουν άλλοι για δίσκους που άκουσαν όταν απλά δεν είχαν τα κατάλληλα εφόδια για να κατανοήσουν.

πριν νομίζετε ότι έχω βουτήξει στον ωκεανό των κλισέ να κάνω τώρα το κατάλληλο twist για να δώσω λιγη τροφή για κουβέντα.

είναι όντως σημάδι ωριμότητας αυτή η μεταστροφή (αναφορικά με την περίπτωση ένα) ή είναι ένα ακόμη ψυχολογικό decline που μας επιτρέπει να σκεφτόμαστε πως δεν κάναμε τόσο δρόμο τζάμπα;

σε ένα όχι τελείως διαφορετικό ζήτημα, συζητώντας με τον πιτσαδώρο για το νέο bliss, ο νταμπστεπάς μου είπε πως του φαίνεται αναχρονιστικό & πως το όλο ''thinking man's metal pag..music'' είναι αφελές. δεν θυμάμαι αν του το το είπα (μπορεί και να του το είπα, ας πει) εγώ νιώθοντας απελευθερωμένος απ'το ''ποσο τουλ πάνε να ακουστούν'' ευχαριστήθηκα πολύ τον δίσκο και γούσταρα. δεν είχα ποτέ εφηβικά πάρε δώσε με τουλ μπορεί και γιαυτό, αλλά απλά δεν με πειράζει το μπακραου αν ειναι να γουστάρω κάτι.

βλεποντας δε την οριακή απαξίωση που γίνεται σαλλο θρεντ για τους isis (η οποία δεν με εκπλησσει και την περίμενα σιγά σιγά μεταξύ μας) ήρθε η ώρα για την μεγάλη ερώτηση :

Μπάντες των οποίων το concept (μουσικό-οπτικό-στιχουργικό-εικαστικό) θεωρείται υπανάπτυκτο-οχιτοσοelevatedγιασας τις θεωρείτε γελοίες; Ακόμα πιο ευαίσθητη περιοχή, τι έχετε να πείτε για τους οπαδούς τους ή έστω άτομα που θα ακούσουν έναν τέτοιο δίσκο σε κάπως πιο προχωρημένη ηλικία. Καταλαβαίνω την αγανάκτηση όταν κάποιος θα βγει και θα πει οτι οι queensryche (τυχαίο παράδειγμα) είναι η πιο ευφυής μπάντα της ανδρομέδας αλλά δεν την συμμερίζομαι. Γιατί για μένα το μεγαλύτερο κλισέ έχει γίνει αυτό της οριοθέτησης μιας α' μουσικής ποιότητας και ένας παραγκωνισμός, μαζοποίηση και γενικευση της πούτσας σε κάθετι που δεν πληρεί το CONCEPT (μουσικό-οπτικό-στιχουργικό-εικαστικό) ενός γαμάτου ακροατή.

Βλέποντας δε αυτό



μπορώ να πω πως νιώθω πως είμαι σε καλό δρόμο που απολαμβάνω πάλι katatonia σαν τον παλιο καλό καιρό

[H.]

Δεν καταλαβαίνω τίποτα!

[funishment]

οφφτοπικ αλλά ο τύπος είναι αποδεδειγμένα ηλίθιος-έχω-άποψη-για-τα-πάντα και του αξίζει ένα περιποιημένο yeast infection για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, δεν πατάω καν το πλέη γιατί είναι μια χαρά κομμάτι και δίσκος και θα εξοργιστώ με τις μαλακίες του. successful troll is being successful βέβαια.

[Marillion]

από τότε που βγήκε το tldr χάθηκε το φιλότιμο!

[KoiliaSamprela]

αυτό το "ωριμάζω μουσικά" πάντως μου κάθεται κάπως στραβά.

Για να μην γενικεύσω την μπουρδολογία μου να μιλήσω καθαρά προσωπικά.
Ακούω μουσική περισσότερα χρόνια απ όσα ξέρω να διαβάζω, μου αρέσει ότι κάνω να το συνοδεύω με διάφορα ακούσματα, επίσης συνδυάζονται πάντα με την "φάση" που περνάω, προσωπική, επαγγελματική , ερωτική κουλουπου.
Δεν θυμάμαι να έχω απαρνηθεί ποτέ κάτι από το "μουσικό παρελθόν" μου αλλά πολλές φορές να το έχω αναφέρει ως παλιομοδίτικο ή προϊστορικό.

[Reject]

Ντρέπομαι για το γεγονός ότι λάτρευα και έχω όλη την δισκογραφία των Exploited, ενώ τώρα πλέον τους σιχαίνομαι.
Αυτό είναι γελοίο.

[Marillion]

βασικά guilty pleasures έχετε; αν έχετε γιατι τα λέτε guilty pleasures; (για τον σαμπρελα κυριως)

[VidnaObmana]

Γελοιο θεωρω οτι οταν ημουν <15 ακουγα το λεγομενο uplifting aka Nitzhonot aka ΤΣΙΦΤΕΤΕΛΙΚ. Πραγματικα απο τα all time lows της μουσικης.

Ντρεπομαι που ακουγα αυτο το σιχαμα, εγω και πολλοι αλλοι Αθηναιοι. Οι Βορειοι ειχαν οντως καλυτερο γουστο στη μουσικη, αυτο το παπατζιλικι δεν ηταν σχεδον καθολου δημοφιλες πανω.

Οτιδηποτε αλλο ακουγα απο μικρος μεχρι τωρα, δεν το θεωρω γελοιο και μεχρι και σημερα μπορω να το ακουσω.

Γενικα δεν βαζω παλια ακουσματα στο ραφι.

[Reject]

Ναι,
guilty pleasure είναι οι Go-Go's, οι Waterboys και οι Pretenders.
Τα λέμε guilty pleasures γιατί αν τα μάθει κανένας που μας γνωρίζει χρόνια, θα μας κρεμάσει κουδουνάρες.

[KoiliaSamprela]

ε, θα μπορούσα να γέμιζα 1-2 φόρουμς με γκίλτι πλέζουρς
Από New Wave, νεο ρομαντικά, μέχρι poser , και από την φρέσκια μπριτ ποπ μέχρι κλασσικοροκάδικα δεν ξέρω όμως αν μπορώ τελικά να τα πω ως γκίλτι
Έχω διπλό δεκάιντσο All About Eve ... ίσως είναι λίγο ντροπιαστικό αλλά μου άρεσε το κομμάτι πολύ

[Marillion]

οκ επειδή δεν έγινα ιδιαιτερα κατανοητός να κανω μια ανακεφαλαίωση. πιστευω πως υπάρχει ένας ψυχαναγκασμός στον τρόπο που απολαμβάνουμε την μουσική που ακούμε ο οποίος γίνεται πολύ πιο αισθητός -παραδόξως- όσο περνάνε τα χρόνια και διευρύνουμε τους οριζοντες μας. ο λόγος περί ψυχολογικού decline πατάει ακριβως εκεί επάνω (η υπαρξη και μόνο της εννοιας guilty pleasure επιβεβαιώνει αυτό περίπου το πράγμα).
τώρα στα περί γελοιότητας, ναι όπως κάποιος που δεν βαρέθηκε να διαβάσει και λίγο μεσα στις γραμμές του κειμένου είναι ακόμα ένα hype-τονεοχαιπειναιτοantihype μηνυμα το οποίο θέλει λίγο να σκάψει στο ποσο επηρεαζόμαστε απαυτο για να κάνουμε κάποιες ψυχρές επιλογές στην πορεία. θελω λίγο να μου πειτε αμα δε βαριεστε τι θεωρείτε γελοίο και γιατί.

[H.]

Συμφωνώ!

[phthoggon]

Εγώ πλέον ακούω μόνο μουσικές που πέντε χρόνια πριν τις θεωρούσα γελοίες. Και γενικά αυτό που με ενοχλεί πλέον είναι ο "πρόσεξε μη παραστρατήσεις και φανείς χαζούλης μπροστά στα μάτια της ελίτ" ψυχαναγκασμός στη τέχνη.

[Parasight]

Φίλτατε Marillion, μου φαίνεται πως ο μόνος ψυχαναγκασμός εδώ πέρα είναι όλο αυτό το τριπάκι στο οποίο υποβάλλεις το κεφάλι σου. Γιατί να τα υπεραναλύεις όλα; Όλοι όσοι συνεχίζουν να ψάχνονται μεγαλώνοντας εννοείται ότι θα προχωρήσουν μουσικά, κάποια παλιά ακούσματα θα τα αποκηρύξουν (κάποια για πάντα, σε κάποια θα ξαναγυρίσουν με το ελατήριο της νοσταλγίας και θα τα ξανακούσουν εκ νέου), και δώστου πάλι από την αρχή πάλι μπροστά και σβήσιμο τα παλιά και επιστροφή και μπροστά κ.ο.κ.
Εγώ "ντρέπομαι" που μετεφηβικά είχα πέσει στη λούμπα του "ατμοσφαρικού metal", ένα είδος το οποίο σήμερα από όποια πλευρά και να το δω μου φέρνει στην καλύτερη γέλιο και στη χειρότερη τάσεις αυτοκτονίας λόγω βαρεμάρας. Βέβαια, η διαδρομή μου δε θα ήταν η ίδια αν είχα μεγαλώσει στο κέντρο της Αθήνας και όχι σε μια επαρχιακή πόλη όπου οι μόνες πηγές μουσικής ενημέρωσης ήταν οι κασέτες των συμμαθητών και το χάμερ. Επομένως, δεν έχει νόημα να κοιτάζω τον παρελθοντικό μου εαυτό με περιφρόνηση ή τίποτα τέτοιο, άλλωστε και εκείνη η εποχή ήταν μέρος της μουσικής μου διαδρομής οπότε all good.

[Tispanagias tamatia]

Μπάντες των οποίων το concept (μουσικό-οπτικό-στιχουργικό-εικαστικό) θεωρείται υπανάπτυκτο-οχιτοσοelevatedγιασας τις θεωρείτε γελοίες; Ακόμα πιο ευαίσθητη περιοχή, τι έχετε να πείτε για τους οπαδούς τους ή έστω άτομα που θα ακούσουν έναν τέτοιο δίσκο σε κάπως πιο προχωρημένη ηλικία. Καταλαβαίνω την αγανάκτηση όταν κάποιος θα βγει και θα πει οτι οι queensryche (τυχαίο παράδειγμα) είναι η πιο ευφυής μπάντα της ανδρομέδας αλλά δεν την συμμερίζομαι. Γιατί για μένα το μεγαλύτερο κλισέ έχει γίνει αυτό της οριοθέτησης μιας α' μουσικής ποιότητας και ένας παραγκωνισμός, μαζοποίηση και γενικευση της πούτσας σε κάθετι που δεν πληρεί το CONCEPT (μουσικό-οπτικό-στιχουργικό-εικαστικό) ενός γαμάτου ακροατή.

Το τι θεωρείται υπανάπτυκτο δε το λαμβάνω ποτέ υπόψιν γιατί με περιορίζει και καθορίζεται από τυχαίους παράγοντες που πολλές φορές μπορούν να σε καταδικάσουν στα ΣΚΑΤΑ. Δε πιστεύω πως η ηλικία παίζει τόσο σημαντικό ρόλο για το τι ακούσματα επιλέγει να ΄χει κανείς. Το θέμα είναι το πώς προσεγγίζει κανείς τη μουσική, αν είναι απλά παθητικός ακροατής και το πώς την αντιλαμβάνεται σε γενικότερο πλαίσιο. Η ηλικία δίνει ένα κάποιο αβαντάζ να έχεις μια μεγαλύτερη γκάμα ακουσμάτων αλλά επίσης και την βαρεμάρα να ψάξεις κάτι καινούργιο, και όχι απαραίτητα.

Βρίσκω γελοίο τον όρο guilty pleasures. Ουσιαστικά πρόκειται για μέρος της προσωπικότητας κάποιου που απλά δε θέλει να αποδεχθεί για ποικίλους λόγους όπως το να δείξει τη προσήλωση/σκληροπυρηνικότητα/αγάπη για κάποιο είδος, να γλιτώσει καζούρα από αντίστοιχα άτομα κτλ. Όπως επίσης και το κράξιμο ή το σνομπάρισμα μου προκαλεί μια αναγούλα. Μέσα σε όλα τα άλλα καταλαβαίνω πως διάφορα ακούσματα έχουν "ημερομηνία λήξης" είτε με το πέρασμα του χρόνου, είτε μετά από κάποιο αριθμό ακροάσεων, ωστόσο το υφάκι του ώριμου πλέον ακροατή που έχει ξεπεράσει τα "φθηνά" πεντάγραμμα που "ρε μαλάκα αυτά τα άκουγα στο γυμνάσιο" δεδομένου ότι πολλές αναμνήσεις είναι συνδεδεμένες με τη μουσική, μου φαντάζει ακόμα πιο γελοίο. Το αντιφατικό βέβαια είναι πως το βρίσκω και γοητευτικό, σαν το τράβηγμα μαλλιών του κοριτσιού που γουστάραμε στο δημοτικό και μας έβγαινε έτσι αυθόρμητα.

Τέλος, προσωπικά, τα ακούσματα μου τα αξιολογώ βάσει του τι έχω όρεξη να ακούσω τώρα, σε τι φάση είμαι, για ποιο λόγο θα πατήσω το play κτλ. Μπορεί να είναι από τάκι τσαν, μότσαρτ, άναλ καντ μέχρι γερογεριγεγεγε, ακούσματα που οι αγαπημένες μου μπάντες δονώντας το είναι μου θα μηδενίσουν σε χρόνο dt. Αλλά θα γουστάρω εκείνη τη στιγμή αυτό που θα θέλω να κάνει σεξ με τα αυτιά μου. Και άμα λάχει γουστάρω και σάπια σκυλάδικα στο αμάξι του κάγκουρα επαρχιώτη που θα με πάρει ωτοστόπ.

Παίζει να βγήκα οφφ αλλά.