ανύπαρκτοι σκηνοθέτες οι κοέν. το ακούσαμε κι αυτό...
ανύπαρκτοι σκηνοθέτες οι κοέν. το ακούσαμε κι αυτό...
We work in the dark. We do what we can to battle the evil that would otherwise destroy us. But if a man's character is his fate, this fight is not a choice but a calling. Yet sometimes the weight of this burden causes us to falter, breaching the fragile fortress of our mind, allowing the monsters without to turn within. We are left alone staring into the abyss, into the laughing face of madness.
και είναι αριστούργημα
όπως και αυτό
"I am Ubik. Before the universe was, I am. I made the suns. I made the worlds. I created the lives and the places they inhabit; I move them here, I put them there. They go as I say, then do as I tell them. I am the word and my name is never spoken, the name which no one knows. I am called Ubik, but that is not my name. I am. I shall always be."
www.monolith.gr
We work in the dark. We do what we can to battle the evil that would otherwise destroy us. But if a man's character is his fate, this fight is not a choice but a calling. Yet sometimes the weight of this burden causes us to falter, breaching the fragile fortress of our mind, allowing the monsters without to turn within. We are left alone staring into the abyss, into the laughing face of madness.
Ο Αγοραφοβικός έχει χάσει την φλόγα που κάποτε τον διέκρινε.
ALL YOU THE TRUTHFUL SPRATTLE WITH ME,
LET'S SWEEP THE FALSE ONES AWAY!
το είδα το φιλμ, δεν θα βρίσω , μιας και δεν με χάλασε, αλλά από την άλλη, είναι μια ταινία που αν ξαναπέσω πάνω της, θα κάνω ζάππινγκ.
Μου άρεσαν οι χαρακτήρες, αλλά με κούρασε τόσο σκηνοθετικά όσο και ως προς την ροή.
Αλέξη, Αλέξη! Τελείωνε , ΞΕΚΌΛΛΑ
ώπα, δεν κατάλαβα. αμφισβητείς ότι υπάρχουν σήμερα "υπαρκτοί" αμερικάνοι σκηνοθέτες ή ενδιαφέρεσαι να μάθεις ποιους θεωρεί "υπαρκτούς" ένας που προσκυνάει αδερφούς κοέν;
αν ισχύει το πρώτο, σόρυ φίλε αλλά το σινεμά δεν τελείωσε με τον μουρνάου (). το αμερικάνικο ανεξάρτητο σινεμά μπορεί να μη βγάζει πια τα αριστουργήματα του 90 και να είναι πλέον μέηνστρημ/μαζικής κατανάλωσης (κυρίως λόγω της αηδίας των μεγάλων παραγωγών ε, όχι ότι ξεπουλήθηκαν οι άνθρωποι), αλλά έχει προσφέρει ΤΑΙΝΙΑΡΕΣ μέσα στα 00s. και υπάρχουν τόσο σκηνοθέτες που έχουν μια ικανοποιητική συνέχεια και συνοχή μέσα στα χρόνια της τελευταίας δεκαετίας (π.χ. gus van sant, todd haynes, john cameron mitchell, thomas mccarthy, lee daniels, mario van peebles) όσο και σκηνοθέτες που ντεμπούταραν κινηματογραφικά τα τελευταία 2-3 χρόνια και θες να δεις προς τα που θα το πάνε βρε παιδί μου (π.χ. charlie kafman και joe swanberg).
όσον αφορά την ταινία των κοέν, δεν την είδα ακόμα και δεν έχω τρομερές προσδοκίες, αλλά ρε διάολα πριν τρία χρόνια έφτιαξαν και ένα "καμιά πατρίδια".. όχι και ανύπαρκτοι.
Μια "καμι'α πατρίδα", η οποία έχει λιγότερο λόγο ύπαρξης κι από τον τελευταίο δίσκο των μειντεν, ή μάλλον έχει ακριβώς τον ίδιο: τη σκουπιδοφιλία.
Έναν (αμερικανο) Τριερ δεν έχει η Αμερική, εκεί είναι το ποιντ μου. Έναν Κιουμπρικ, έναν Καζαν (όχι ντιπι), έναν Κοππολα. Ταινίες που σου αλλάζουν τις απόψεις, την ψυχολογία, ακόμα και τη ζωή. Ταινίες για νατσος και ποπκορν έχει μπόλικες, δε λέω, σ' αυτό η αμερική τα πήγαινε πάντα καλά και θα τα πηγαίνει και στο μέλλον. Αλλά στο Αληθινό Θράσος, ακόμα και τα νάτσος μου βαριόμουν να φάω.
Αληθινό Νάτσος.
Γιατί δε με θες κυρά μου; Επειδή είμαι ψαράς;
Jim Jarmusch, Charlie Kaufman, Clint Eastwood, Guy Ritchie, Danny Boyle, Woody Allen. Αν θες κι άλλους πες.
Θέλεις στ' αλήθεια να τολμήσεις να δηλώσεις ότι δεν είχε λόγο ύπαρξης η "Καμιά Πατρίδα Για Τους Μελλοθάνατους" (είναι ταινιάρα) αλλά είχε ο "Αντίχριστος";
Γυρναγα απο "επισκεψη" σε κορασιδα στην Σαντα.
Ναι, θέλω να δηλώσω ακριβώς αυτό. Όπως και το Ντογκβιλ, Δαμάζοντας τα Κύματα, οι Ηλίθιοι (αφιερωμένο) και σχεδόν όλες οι ταινίες του.
Μόνο ο Τζαρμους υπάρχει απ' αυτούς που λες, ο Αλλεν αυτός που πήρε για ηθοποιό την κάρλα μπρούνι δεν είναι;
Α. Σκάνδαλο.
Γυρναγα απο "επισκεψη" σε κορασιδα στην Σαντα.
Agoraphobic_S.I., εντελώς φιλικά, έχεις ξεσκιστεί στη μαλακία σ' αυτό το θρεντ. δηλαδή, ανούσιο namedropping με σκηνοθέτες άσχετους μεταξύ τους, και κυρίως, άσχετους με το σημερινό αμερικάνικο σινεμά. για αποκορύφωμα, αντιτείνεις τον τρίερ ο οποίος τα τελευταία 10 χρόνια είναι ένας μεταμοντέρνος απατεώνας (τουλάχιστον τον καιρό του δόγματος το διακήρυττε κιόλας και όλα ήταν όμορφα). και μάλιστα κατ' αντιπαράθεση προς τους ανύπαρκτους κάουφμαν (!) και ήστγουντ (!) (εντάξει quy ritchie και woody allen έχουν όντως χρόνια να φτιάξουν μια πραγματικά καλή ταινία).
το να πει κάποιος ότι σήμερα η αμερική δεν έχει έναν καζάν, δεν έχει νόημα, γιατί όντως δεν έχει, από το 1976. και να είχε σήμερα έναν, δεν θα ήξερε τι να τον κάνει. γι' αυτό και ο άνθρωπος δεν έκανε ούτε μια ταινία τα τελευταία 30 χρόνια της ζωής του.
όπως και να 'χει το πράμα, μετά τον θάνατο των τελευταίων μεγάλων μοντερνιστικών ρευμάτων στο σινεμά (με τελευταίο το γερμανικό νέο κύμα), η αμερική ήταν η μόνη χώρα που o κινηματογράφος άνθισε σε μαζικές και συλλογικές διαστάσεις. πρώτα με το new hollywood και μετά με το ανεξάρτητο σινεμά. και ίσως η μόνη χώρα που έχει ακόμα τέτοια σκηνή.
η εκτίμησή μου είναι ότι απλά δεν έχεις δει πολλές ταινίες (συμπεριλαμβανομένων των κοέν). αν κάνω λάθος, σου ζητώ συγνώμη και επανεκτιμώ ότι πρέπει να παρατήσεις για λίγο την λατρεία της ψευτο-προτωπορίας και να κάτσεις να απολαύσεις καμιά ταινία της προκοπής (φτιάξε και ποπ κορν άμα θες).
για αρχή προτείνω το μπάρτον φινκ