Έλα ρε μην είσαι κέρβερος ποιότητας και δεοντολογίας σε ένα τόσο συναρπαστικό τουρνουά! Ακριβώς αυτό το πράγμα διδάσκει τούτη η διοργάωση: ότι δεν έχουν και πολύ νόημα οι ολόσωστες (το υπογραμμίζω) βαριάντες, αλλά έχει πολύ μεγάλο βάρος και η ψυχολογία τελικά. Ο Τσάκι νικάει επειδή στριμώχνει για εξήντα περίπου κινήσεις τον κατά τεκμήριο καλύτερο παίκτη όλων των εποχών (μεγαλύτερο έλο) κι ο Αρονιάν ύστερα από πίεση και must win διάθεσης δεν βρίσκει μια πολύ εύκολη ισοπαλία.